Papieros, zwinięta w papier rolka drobno pociętego tytoniu do palenia; współczesny tytoń papierosowy jest zwykle łagodniejszego typu niż tytoń cygarowy.
© Nomad_Soul/Fotolia
Aztekowie palili wydrążoną trzcinę lub rurkę z trzciny wypchaną tytoniem. Inni rdzenni mieszkańcy Meksyku, Ameryki Środkowej i części Ameryki Południowej miażdżyli liście tytoniu i zawijali strzępy w łuski kukurydzy lub inne roślinne owijki. Jednak to cygaro, a nie prototyp papierosa, konkwistadorzy przywieźli do Hiszpanii jako luksus dla bogatych.
Wcześniej w XVI wieku żebracy w Sewilli zaczęli zbierać wyrzucone niedopałki cygar, rozdrabniać je i zwijać w skrawki papieru (hiszpańskie papeletes) do palenia, improwizując w ten sposób pierwsze papierosy. Te papierosy dla ubogich znane były jako cigarrillos (hiszp. „małe cygara”). Pod koniec XVIII wieku zyskały one szacunek i rozpowszechniły się we Włoszech i Portugalii, a portugalscy handlarze przewieźli je do Lewantu i Rosji. Zapoznali się z nimi żołnierze francuscy i brytyjscy biorący udział w wojnach napoleońskich; Francuzi nazwali je papierosami. Czterdzieści lat później kolejne pokolenie żołnierzy francuskich i brytyjskich, walczących w wojnie krymskiej, poznało papierosy tureckie. W tym samym czasie papierosy stawały się popularne w Stanach Zjednoczonych. Brytyjczycy przestawili się później na papierosy z niezmieszanym tytoniem Virginia, ale na rynku amerykańskim preferowano mieszanki zawierające trochę tytoniu tureckiego.
© Getty Images
Na początku wszystkie papierosy były produkowane ręcznie przez palacza lub w fabrykach. Proces fabryczny polegał na ręcznym skręcaniu papierosów na stole, sklejaniu i ręcznym pakowaniu. W 1880 roku James A. Bonsack uzyskał amerykański patent na maszynę do produkcji papierosów, w której tytoń był podawany na ciągły pasek papieru, który był automatycznie formowany, sklejany, zamykany i cięty na odcinki za pomocą obrotowego noża tnącego. Maszyna Bonsack została sprowadzona do Anglii w 1883 roku. W ciągu następnych kilku lat przemysł papierosowy rozwinął się w kilku krajach europejskich.
Ulepszenia w uprawie i przetwarzaniu, które obniżyły zawartość kwasu w tytoniu papierosowym i ułatwiły jego wdychanie, przyczyniły się do znacznej ekspansji palenia papierosów w pierwszej połowie XX wieku. Podczas I wojny światowej uprzedzenia wobec palenia przez kobiety zostały przełamane, a praktyka ta stała się powszechna wśród kobiet w Europie i Stanach Zjednoczonych w latach 20-tych XX wieku.
W latach 50-tych i 60-tych badania naukowe dostarczyły dowodów medycznych, które powiązały palenie papierosów z zagrożeniami dla zdrowia, zwłaszcza z rakiem płuc, rozedmą płuc i chorobami serca. W niektórych krajach, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, podjęto działania mające na celu zniechęcenie do używania papierosów. W latach 80-tych i 90-tych, pomimo rosnącej świadomości zagrożeń dla zdrowia, palenie nadal rosło, a wzrost konsumpcji w krajach słabiej rozwiniętych równoważył skutki nastrojów antynikotynowych w innych krajach.