Key Clinical Terms
Paresis opisuje osłabienie lub częściowy paraliż. W przeciwieństwie do tego, zarówno paraliż, jak i przyrostek -plegia odnoszą się do braku ruchu. Pamiętając o tych terminach, zajmiemy się zespołami rdzenia kręgowego, które występują w przypadku uszkodzenia wybranego regionu rdzenia kręgowego, co skutkuje przewidywalnym wzorcem deficytu neurologicznego. Zespoły te są omówione w kolejnych akapitach i przedstawione na rycinie 33.2 wraz z opisem AIS.
Uszkodzenia poprzeczne zaburzają wszystkie drogi ruchowe i czuciowe na poziomie uszkodzenia i poniżej niego. Istnieje wyraźny poziom czuciowy, który odpowiada poziomowi uszkodzenia.
Zespół Browna-Séquarda charakteryzuje się uszkodzeniem jednej połowy rdzenia kręgowego. Powoduje to ipsilateralną słabość górnego neuronu ruchowego (drogi korowo-rdzeniowe) oraz ipsilateralną utratę czucia wibracji i propriocepcji (kolumny grzbietowe) zarówno na poziomie uszkodzenia, jak i poniżej. Występuje również kontralateralna utrata czucia bólu i temperatury (drogi rdzeniowo-wzgórzowe), zazwyczaj rozpoczynająca się od jednego do trzech segmentów ogonowo od poziomu uszkodzenia. W niektórych przypadkach występuje ipsilateralna utrata czucia bólu i temperatury wokół poziomu uszkodzenia, jeśli uszkodzenie uszkodziło komórki rogów tylnych, zanim włókna przeszły na drugą stronę.
Zespół rdzenia centralnego jest powszechnie spowodowany przez urazowe stłuczenie rdzenia kręgowego, pourazową syringomielię lub guz rdzenia kręgowego. Zmiany te mają tendencję do wpływania na drogi, które znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie centralnej części rdzenia kręgowego, a objawy różnią się w zależności od wielkości zmiany. Małe zmiany wpływają na włókna rdzeniowo-wzgórzowe, które krzyżują się w przecinku brzusznym i powodują obustronne obszary zawieszonej utraty czucia bólu i temperatury. Jeśli zmiana jest większa, pobliskie regiony mogą być dotknięte, powodując deficyty dolnego neuronu ruchowego na poziomie zmiany (komórki rogów przednich), objawy górnego neuronu ruchowego poniżej poziomu zmiany (drogi korowo-rdzeniowe) oraz utratę czucia wibracji i pozycji poniżej poziomu zmiany (kolumny grzbietowe). Poza zawieszonym bólem i utratą temperatury przy małych zmianach, większe zmiany mogą powodować całkowitą utratę czucia bólu i temperatury poniżej poziomu zmiany, jeśli drogi przednio-boczne są uciskane od strony przyśrodkowej. Biorąc pod uwagę laminacje rdzenia kręgowego, obserwuje się oszczędzanie kości krzyżowej.
Zespół rdzenia tylnego wiąże się z obustronną utratą czucia wibracji i położenia poniżej poziomu uszkodzenia (kolumny grzbietowe). Jeśli uszkodzenie jest wystarczająco duże, można obserwować objawy górnego neuronu ruchowego poniżej poziomu uszkodzenia (boczne drogi korowo-rdzeniowe). Oprócz urazu, niedobór witaminy B12 lub kiła trzeciorzędowa (neurosyfilis) mogą powodować izolowane zajęcie kolumn tylnych.
Zespół rdzenia przedniego powoduje utratę czucia bólu i temperatury poniżej poziomu uszkodzenia (drogi rdzeniowo-wzgórzowe), objawy ze strony dolnego neuronu ruchowego na poziomie uszkodzenia (komórki rogów przednich) oraz objawy ze strony górnego neuronu ruchowego poniżej poziomu uszkodzenia (boczne drogi korowo-rdzeniowe). Ponadto często występuje nietrzymanie moczu z powodu brzusznej lokalizacji zstępujących dróg kontrolujących czynność zwieraczy. Częste przyczyny tego zespołu to uraz i zawał przedniej tętnicy kręgowej.
Wstrząs rdzeniowy jest terminem używanym do opisania przejściowego obniżenia odruchów rdzeniowych i ruchów dobrowolnych doogonowo od poziomu urazu bezpośrednio po SCI. Jest to ważne pojęcie do zrozumienia, ponieważ wstępne badanie neurologiczne może nie być dokładnym odzwierciedleniem zaburzonych obwodów neuronalnych, w tym tych, które kontrolują ścieżki motoryczne i sensoryczne. Normalnie te drogi odruchowe otrzymują ciągły sygnał wejściowy z mózgu. Kiedy to toniczne wejście jest zakłócone, normalny wzorzec odruchu jest zaburzony i może się zmieniać od arefleksji do hiperrefleksji w zależności od czasu, jaki upłynął od pierwotnego urazu. Może to prowadzić do potencjalnie mylnych wyników, jeśli odruchy rdzeniowe są nieobecne po urazie. Dlatego zaleca się, aby pacjenci byli badani nie tylko przy prezentacji, ale również po 72 godzinach jako potwierdzenie.
.