Alai

Abstract

Pięcioletni samiec labradora został przedstawiony do Teaching Veterinary Clinics of GADVASU z pierwotną skargą na rozdęty brzuch, gorączkę i anoreksję. Pies był otępiały z podwyższoną temperaturą w odbycie (104°F), częstością akcji serca (148 na minutę) i częstością oddechów (58 na minutę). Badanie rozmazu krwi i test PCR wykazały, że pies był pozytywny dla Babesia gibsoni. Podwyższona bilirubina, aminotransferaza alaninowa (ALT), fosfataza alkaliczna (ALP), kreatynina, azot mocznikowy we krwi (BUN), całkowita liczba leukocytów, hipoalbuminemia i hipoproteinemia były zmianami hematobiochemicznymi. Badanie radiologiczne i ultrasonograficzne wykazało odpowiednio szklisty wygląd i bezechowy obszar w jamie brzusznej.

1. Wprowadzenie Babeszjoza psów jest jedną z najważniejszych zagrażających życiu kleszczowych chorób hemoprotozoanowych psów, wywoływanych przez wewnątrzerytrocytarne pierwotniaki z rodzaju Babesia, które są zgłaszane na całym świecie i w różnych częściach Indii, w tym w stanie Pendżab. Zmienna częstość występowania zarówno B. canis jak i B. gibsoni została zaobserwowana w Indiach (0,66 do 21,7%), a w Ludhianie odnotowano częstość występowania na poziomie 5,26%. Patogeneza babeszjozy psów jest różna w różnych regionach, prawdopodobnie z powodu zmiennej patogenności różnych szczepów gatunków Babesia w różnych warunkach ekologicznych. Ciężkość babeszjozy jest związana z zakresem replikacji pasożyta w czerwonych krwinkach żywiciela z następującą po niej lizą komórek. Obserwuje się wiele różnych objawów klinicznych, takich jak anoreksja, senność, żółtaczka, wymioty i znaczna utrata kondycji ciała, a także zmienne nieprawidłowości kliniczno-patologiczne, w tym hemoglobinurię, hipoglikemię, zaburzenia kwasowo-zasadowe, azotemię i podwyższenie poziomu enzymów wątrobowych. Ponadto, B. gibsoni powoduje regeneracyjną niedokrwistość hemolityczną i trombocytopenię. Sferocytoza i dodatnie wyniki bezpośredniego testu Coombsa sugerują komponent immunomedyczny. Częstym objawem jest trombocytopenia. W niniejszym komunikacie opisujemy kliniczno-hematobiochemiczne, radiograficzne i ultrasonograficzne obserwacje w bardzo rzadkim przypadku wysięku otrzewnowego spowodowanego patogennym działaniem infekcji Babesia gibsoni.

2. Opis przypadku

Pięcioletni samiec psa rasy Labrador został przedstawiony do Veterinary Teaching Hospital of Guru Angad Dev Veterinary and Animal Sciences University, Ludhiana, lipiec, 2013, z rozdęciem brzucha i uporczywą anoreksją przez ostatnie dwa dni. Pies wykazywał słabą kondycję ciała. Podczas badania fizykalnego, pies był gorączkowy (104°F), z tętnem 148 uderzeń na minutę i częstością oddechów 58 oddechów na minutę. Błony śluzowe były blade. Kleszcze zostały usunięte z psa i zostały zidentyfikowane jako Rhipicephalus sanguineus.

Próbki krwi zostały przekazane do analizy hematologicznej i biochemicznej surowicy.

2.1. Analiza hematologiczna i biochemiczna

Analiza hematologiczna i biochemiczna ujawniła umiarkowaną do ciężkiej niedokrwistość z podwyższonym poziomem bilirubiny, aminotransferazy alaninowej (ALT), fosfatazy alkalicznej (ALP), kreatyniny, azotu mocznikowego we krwi (BUN), całkowitej liczby leukocytów, hipoalbuminemii i hipoproteinemii jako zmian hematobiochemicznych (Tabela 1). Przewlekła niewydolność wątroby w przypadku babeszjozy może prowadzić do hipoalbuminemii. Parametry hematologiczne sugerowały, że pies może mieć pasożyty krwi lub inne istotne choroby zakaźne. Patogeneza anemii wydaje się obejmować mechanizmy niehemolityczne i hemolityczne. Hemoliza może być związana z proteazami produkowanymi przez inwazyjnego pasożyta, reakcją immunologiczną na spasożytowane komórki i/lub oksydacyjnym uszkodzeniem erytrocytów. Wartości MCV, MCH i MCHC były na granicy normy (Tabela 1), wskazując, że niedokrwistość nie była spowodowana niedoborem żelaza, ale MCV i MCHC często nie są w stanie prawidłowo zróżnicować różnych wzorców niedokrwistości. Najczęstszą nieprawidłowością była trombocytopenia. Przyczyną małopłytkowości w babeszjozie może być sekwestracja płytek krwi w śledzionie lub zniszczenie płytek krwi przez czynniki immunologiczne i rozwój rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego.

. . Parametry Zakres referencyjny* Zakażony pies Hb (g/dL) 12-18 6 TLC (103/µL) 6-17 16 TEC (106/µL) 5.5-8.5 3.1 PCV (%) 35-55 18.4 MCV (fL) 60-70 59.4 MCH (pg) 19.5-24,5 19,4 MCHC (g/dL) 30-36 32,6 Płytka (105/µL) 2-9 1.58 Neutrofile (%) 60-70 72 Limfocyty (%) 12-30 26 Eozynofile (%) 2-10 02 Albumina (g/dL) 2.6-4 1 Białko całkowite (g/dL) 5,5-7,5 3.2 Bilirubina całkowita (mg/dL) 0,1-0,6 1,8 ALT (U/L) 8.2-57 313 ALKP (U/L) 10.6-101 563 BUN (mg/dL) 8.8-26 30 Kreatynina (mg/dL) 0,5-1,6 1.2 Glukoza we krwi (mg/dl) 62-108 104

Kahn i wsp. .

Tabela 1

Parametry hematobiochemiczne u psa zakażonego Babesia gibsoni.

2.2. Badanie parazytologiczne

W celu rozróżnienia tych możliwości, przeprowadzono badanie mikroskopowe cienkich rozmazów krwi wybarwionych metodą Giemsy, pobranych z brzegu ucha, pod obiektywem z immersją olejową (100x). Badanie wykazało obecność w erytrocytach organizmów pierścieniowatych, owalnych, spadochronowych i przecinkowatych, o średnicy około 1-3 μm (ryc. 1). Na podstawie wielkości pasożytów wewnątrzkomórkowych w tym przypadku rozważano możliwość, że pies został zarażony małymi gatunkami Babesia spp. zwłaszcza B. gibsoni. Stopień parazytemii, obliczony jako odsetek zarażonych krwinek czerwonych w przeliczeniu na 1000 krwinek czerwonych, wynosił 10,5%. Kleszcze obecne na psie zostały zidentyfikowane jako Rhipicephalus sanguineus. Fakt, że B. gibsoni nie może być odróżniony od innych izolatów babeszjelu psiego na podstawie badania mikroskopowego, skłonił nas do przeprowadzenia PCR w celu ostatecznej diagnozy przy użyciu specyficznego primera B. gibsoni.

Rycina 1

Fotomikrograf cienkiego rozmazu krwi psa wybarwionego metodą Giemsy, przedstawiający niedokrwistość regeneracyjną i małe trofozoity Babesia gibsoni o kolistym kształcie w erytrocytach 100.

2.3. Ekstrakcja DNA

DNA z krwi pełnej (300 μL) ekstrahowano przy użyciu zestawu do oczyszczania DNA (QIAGEN, GmbH, Niemcy) zgodnie z instrukcją producenta.

Zestaw primerów obejmujący primer forward (Gib599 F): 5′CTCGGCTACTTGCCTTGTC3′ i primer reverse (Gib1270R): 5′GCCGAAACTGAAATAACGC 3′ został użyty do amplifikacji 671 bp fragmentu regionu genu 18 S rRNA specyficznego dla B. gibsoni. Mieszanina PCR składała się z 1X stężenia molowego 12,5 µL master mix (1X bufor QIAGEN PCR, 2,5 jednostki polimerazy Taq DNA, 200 µM każdego dNTP, i 1,5 mM MgCl2), 1,5 µL 10 pmol każdego z odpowiednich primerów i 5 µL szablonu jako źródła DNA.

Po wstępnej denaturacji w 95°C przez 5 min, przeprowadzono 30 cykli denaturacji (94°C przez 45 s), annealingu (57°C przez 1 min) i przedłużenia (72°C przez 1 min), a końcowe przedłużenie wykonano w 72°C przez 8 min. Negatywna kontrola próbki (tylko DNA z krwi psiej) i negatywna kontrola DNA (woda Milli-Q w substytucie DNA) zostały włączone do reakcji PCR. Produkty PCR nanoszono na 1,5% żel agarozowy i barwiono bromkiem etydyny. Wielkość amplifikowanego produktu PCR wynosiła 671 bp (Rysunek 2).

Rysunek 2

Babesia gibsoni species specific PCR assay. Pas M: GeneRuler 100 bp Ladder; pas 1: próbka pozytywna; pas 2: kontrola próbki negatywnej; pas 3: kontrola negatywna DNA.

2.4. Analiza płynu otrzewnowego

Na podstawie rozdęcia brzucha podejrzewano wodobrzusze. Wykonano zakładkę otrzewnową i pobrano 2 mL klarownego płynu otrzewnowego. Płyn otrzewnowy zazwyczaj był badany pod kątem koloru, zmętnienia, stężenia białka całkowitego i albuminy. Płyn był przejrzysty i klarowny. Białko całkowite i albumina wynosiły odpowiednio 0,4 g/dl i 0,2 g/dl, co wskazuje na hipoproteinemię (0,4 g/dl) i hipoalbuminemię (0,2 g/dl).

2.5. Radiografia i ultrasonografia

Radiografia i ultrasonografia wykazały odpowiednio szklisty wygląd i bezechowy obszar w jamie brzusznej (ryc. 3 i 4). Przypadek został potwierdzony jako wodobrzusze. Chociaż do najczęstszych objawów klinicznych babeszjozy należą: brak łaknienia, senność, nawracająca gorączka, bladość błony śluzowej i wymioty, to wyniki naszych badań wskazują, że nie należy lekceważyć babeszjozy w diagnostyce różnicowej wodobrzusza. Psy z wodobrzuszem powinny być poddane klasycznej diagnostyce parazytologicznej lub molekularnej w celu wykluczenia babeszjozy. Organizmy z rodzaju Babesia zakażają erytrocyty psów, prowadząc do niedokrwistości hemolitycznej. Wiadomo, że zakażenie B. gibsoni powoduje cięższe objawy kliniczne niż zakażenie dużymi gatunkami Babesia spp. i może prowadzić do zespołów dysfunkcji wielonarządowych. Ponieważ pies miał ciężką anemię z innymi poważnymi nieprawidłowościami w parametrach dotyczących ważnych dla życia narządów, zmarł w ciągu dwóch dni od rozpoczęcia leczenia.

Rycina 3

USG jamy brzusznej ukazujące bezechowy obszar wskazujący na swobodnie płynący płyn w jamie brzusznej.

Rycina 4

Rentgenogram jamy brzusznej przedstawiający obszar bezechowy wskazujący na obecność wolnego płynu w jamie brzusznej.

3. Wnioski

Według naszej najlepszej wiedzy jest to pierwszy opis przypadku wysięku w otrzewnej u psa związanego z zakażeniem B. gibsoni rozpoznanym na podstawie badania mikroskopowego i łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) w połączeniu z analizą płynu otrzewnowego, radiografią i ultrasonografią.

Konflikt interesów

Autorzy oświadczają, że nie ma konfliktu interesów w związku z publikacją tej pracy.

.