Data: 1 lipca 2011
Jeśli jesteś specjalistą od torbieli trzustki, trzy fakty napędzają obecnie Twoją pracę: Liczba pacjentów z torbielami masywnie wzrosła w ostatnim czasie. Rozrosty mogą różnić się patologicznie, co czyni diagnozę trudną. Różnią się one potencjałem złośliwości. O, jest jeszcze jeden: Jeden z typów torbieli – wewnątrzprzewodowy brodawkowaty nowotwór śluzowy, czyli IPMN – jest tak stosunkowo nowy w tej dziedzinie, że drobne punkty diagnostyki i leczenia są nadal opracowywane.
„Wszystko to przekonało nas o potrzebie stworzenia specjalistycznej kliniki”, mówi gastroenterolog Anne Marie Lennon, „z dostępem do dyscyplin, które może zapewnić duża instytucja akademicka”. Tak więc nowa Johns Hopkins Multidyscyplinarna Klinika Torbieli Trzustki, którą kieruje Lennon, łączy wiedzę specjalistyczną dedykowanych endoskopistów trzustki, chirurgów trzustki i specjalistów w patologii torbieli trzustki. W jej skład wchodzą również eksperci w dziedzinie obrazowania torbieli za pomocą tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego.
Poprosiliśmy Lennona o rozwinięcie tematu.
Q:Większość torbieli trzustki to „pseudocysty”, które nie są tak trudne do zdiagnozowania. Pozostałe mogą być trudniejsze, jak Pan twierdzi?
A: Tak. Musimy odróżnić, które z nich są łagodne i nie wymagają obserwacji, chyba że są objawowe, od mniejszej liczby tych, które mogą potencjalnie rozwinąć się w raka. Szczególnie interesują nas IPMN.
Q:Dlaczego?
A:Z kilku powodów. Jako dziedzina, wciąż uczymy się o IPMN-ach. Wiemy, że mogą one dotyczyć głównego przewodu trzustkowego, przewodu odgałęzionego lub obu. Lokalizacja jest niepokojąca. W przypadku IPMN w głównym przewodzie ryzyko wystąpienia gruczolakoraka wynosi do 70 procent i wymagają one operacji. Przewód odgałęziony jest jednak większym problemem, ponieważ ryzyko zachorowania na raka, mimo że istnieje, jest niższe. Jeśli torbiel znajduje się w ogonie trzustki i wygląda podejrzanie, zalecamy usunięcie jej poprzez dystalną pankreatektomię, która jest zabiegiem o niskim ryzyku. Jeśli jednak torbiel powstanie w głowie trzustki, konieczna jest operacja Whipple’a. I chociaż statystyki Hopkinsa w tym zakresie są znakomite – śmiertelność poniżej 2% – wiemy, że ta konkretna operacja nie jest czymś, co można by potraktować lekko, zwłaszcza w przypadku dużej liczby starszych pacjentów z tymi torbielami.
Q:Co może pomóc?
A: Dwie rzeczy. Potrzebujemy więcej informacji na temat tego, które torbiele są siedliskiem lub mogą rozwinąć złośliwość. Dlatego współpracujemy z grupą podstawowych naukowców z Hopkinsa, aby znaleźć biomarker, który powie nam, kto powinien zostać poddany operacji. Do grupy tej należy biolog molekularny Bert Vogelstein, który jest znany ze swojej pracy nad genami raka jelita grubego. Rozpoczęliśmy również duże, prospektywne badanie torbieli trzustki, które powinno dać nam odpowiedzi na temat przebiegu choroby i najlepszych praktyk obrazowania.
410-933-7262, aby skierować pacjenta.
Badania nad torbielami trzustki obecnie rejestrują pacjentów
Badacze Johnsa Hopkinsa prowadzą badania mające na celu poznanie długoterminowego losu torbieli trzustki oraz poprawę leczenia i diagnostyki. Zapisują pacjentów, którzy mają jakikolwiek typ torbieli trzustki. Uczestnicy otrzymują tomografię komputerową wysokiej rozdzielczości i endoskopowe badanie ultrasonograficzne, a następnie są okresowo kontrolowani za pomocą tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. W ramach badania zostanie pobrany płyn z torbieli trzustki oraz krew do analizy biomarkerów. Szczegóły: Hilary Cosby, 410-502-2892 lub [email protected]
Deciding when to operate
Only in the late 1980s did physicians begin discovering the pancreatic cysts known as intraductal papillary mucinous neoplasms, or IPMNs, and then only by accident: Pacjenci skarżący się na ból brzucha poddawali się tomografii komputerowej, która wykrywała te narośla, które często nie były związane z objawami pacjenta.
Świadomość ta stworzyła kolejny problem: Jak lekarze powinni leczyć IPMN, jeśli w ogóle?
Ponieważ tak niewielki odsetek pacjentów rozwinie się w raka, określenie, czy należy operować, może być wyzwaniem, mówi Christopher Wolfgang, dyrektor Sekcji Chirurgii Trzustki w Johns Hopkins: „Jeśli weźmiesz 100 takich pacjentów, może trzech lub czterech z nich rozwinie z czasem raka. Ponieważ śmiertelność w przypadku poważnych operacji trzustki wynosi około dwóch do trzech procent, gdybyśmy operowali wszystkich z torbielą trzustki, statystycznie tyle samo osób zmarłoby w wyniku zabiegu, ile zostałoby uratowanych.”
W związku z tym wybór pacjentów, którzy odniosą największe korzyści z operacji – czyli tych, u których ryzyko zachorowania na raka przewyższa ryzyko operacji – ma kluczowe znaczenie. Kluczem do uzyskania dobrego wyniku jest opieka grupy klinicystów, którzy doskonale rozumieją złożony plan leczenia IPMN. Na przykład, pacjenci z IPMN przewodu głównego są oczywistymi kandydatami do operacji z powodu wysokiego ryzyka złośliwości. Z drugiej strony, pacjenci z bocznym odgałęzieniem IPMN mają znacznie niższe ryzyko rozwoju nowotworu i mogą nie wymagać operacji, pod warunkiem, że spełniają określone kryteria.
„To, co jest satysfakcjonujące”, mówi Wolfgang, „to fakt, że jeśli wybierzemy odpowiedniego pacjenta i usuniemy torbiel, możemy zaoferować 100 procent zapobiegania i leczenia.”
Pobierz wydanie (PDF)