Human leucocyte antigens (HLAs) są cząsteczkami powierzchni komórkowej znajdującymi się na wszystkich komórkach jądrzastych. Każda osoba ma unikalny zestaw tych antygenów, w połowie odziedziczony od każdego z rodziców, a ich typowanie staje się ważne przed przeszczepem narządów. Typowanie jest również wykorzystywane do identyfikacji markerów dla określonych chorób, takich jak HLA B27, o którym wiadomo, że jest ściśle związany z takimi schorzeniami jak zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.
Uznawane są dwie główne klasy antygenów HLA: HLA klasa I i HLA klasa II. Antygeny HLA klasy I (A, B i C u ludzi) sprawiają, że każda komórka jest rozpoznawalna jako „własna”, podczas gdy antygeny HLA klasy II (DR, DP i DQ u ludzi) stymulują układ odpornościowy.1 Obydwie zostały włączone do odrzucania przeszczepionych narządów.
Trzy główne procesy są wykorzystywane do przeprowadzania typowania HLA. Pierwszym z nich jest bardziej konwencjonalna serologiczna metoda cytotoksyczności, w której małe próbki limfocytów (pobrane z krwi lub śledziony) są dodawane do płytek Terasaki. Na płytkach tych znajdują się pojedyncze studzienki, które zawierają różne specyficzne przeciwciała (z surowic matczynych lub wytworzonych przeciwciał monoklonalnych). Najlepszymi komórkami do typowania klasy II są limfocyty B, a typowanie klasy I może być wykonane z pozostałymi leukocytami. Kulki magnetyczne są używane do oczyszczania wymaganych komórek z krwi lub śledziony.
Jeśli antygen HLA i specyficzne przeciwciało wiążą się i dodany jest dopełniacz, komórki w tej studzience zostaną zabite. Wzór studzienek wykazujących tę śmierć komórek pozwala na wydedukowanie, która kombinacja antygenów HLA była obecna na oryginalnych komórkach tkanki.
Inną potencjalną metodą stosowaną do typowania HLA jest cytometria przepływowa, szczególnie w przypadku poszukiwania specyficznych alleli. Tutaj świeże zarodkowane leukocyty są dodawane do przeciwciał monoklonalnych, które są znakowane cząsteczką, która fluoryzuje. Komórki z antygenami powierzchniowymi, które wiążą się z przeciwciałem, stają się fluorescencyjne. Cytometr przepływowy wykrywa komórki fluorescencyjne, wykrywając światło emitowane przez nie podczas przechodzenia przez wiązkę laserową. Cytometria przepływowa trwa około 30 minut – czas potrzebny na przygotowanie komórek, a następnie uruchomienie maszyny.
Trzeci proces zyskuje na popularności, gdy wymagane jest bardzo szczegółowe typowanie – na przykład dla precyzyjnego dopasowania w przeszczepie szpiku kostnego. Proces ten obejmuje ekstrakcję DNA z komórek i amplifikację genów, które kodują peptydy HLA przy użyciu technik łańcuchowej reakcji polimerazy. Geny mogą być dopasowane do znanych sekwencji nukleotydów HLA przechowywanych w kilku bazach danych banków genów, w tym w bazie danych IMGT/HLA.
.