Przypadek
18-letnia niezamężna kobieta ze środowiska miejskiego została przywieziona na oddział ratunkowy z powodu próby samobójczej. Zażyła 28 tabletek paroksetyny w dawce 20 mg (tj. 560 mg). Była leczona w warunkach ambulatoryjnych z powodu epizodu dużej depresji z myślami samobójczymi w Oddziale Psychiatrii Szpitala Ram Manohar Lohia w New Delhi. Przepisano jej 20 mg paroksetyny dziennie wraz z 0,25 mg klonazepamu, w razie potrzeby. Nie miała wcześniejszej historii prób samobójczych. Regularnie przyjmowała leki i poddawała się badaniom kontrolnym. Podczas ostatniej wizyty zaobserwowano, że objawy depresji uległy poprawie i nie miała żadnych myśli samobójczych. Próba samobójcza była impulsywną reakcją spowodowaną kłótnią rodzinną dotyczącą jej chłopaka. W napadzie szału zażyła 28 tabletek paroksetyny w dawce 20 mg. Trzy godziny później wystąpił u niej epizod wymiotów, a następnie, po 3 godzinach przerwy, 2 kolejne epizody. Wymioty składały się z częściowo rozpuszczonych tabletek i wodnistego płynu.
Przy przyjęciu jej kończyny były zimne, a ona sama pociła się. Jej puls wynosił 60/minutę, a ciśnienie tętnicze 110/68 mmHg. Temperatura ciała była prawidłowa. Badanie ogólnoustrojowe nie wykazało innych nieprawidłowości. Była niespokojna i częściowo komunikatywna. W badaniu stanu psychicznego była przytomna, zorientowana co do osoby, ale nie co do czasu i miejsca, miała słabą uwagę i koncentrację oraz była niespokojna. Jej mowa była niespójna i ograniczona do szeptu, nie miała żadnych urojeń ani halucynacji. Badanie EKG wykazało jedynie bradykardię zatokową i brak zmian w zespole QRS. Pacjentkę pozostawiono pod obserwacją przez następne 72 godziny i odstawiono wszystkie leki. Podawano jedynie 2 L 5% DNS dziennie i nie wymagano żadnych innych interwencji. Tętno, ciśnienie tętnicze i stan układu krążenia były monitorowane co godzinę, a EKG rejestrowano dwa razy dziennie. Parametry życiowe poprawiły się w ciągu 48 godzin, tętno wzrosło do 74/minutę, a ciśnienie tętnicze do 128/78 mmHg. Zaczęła przyjmować pokarm doustnie. W 3. dobie badania stanu psychicznego wykazano, że jej zdolności poznawcze uległy poprawie, była dobrze zorientowana co do czasu, miejsca i osoby, miała dobry poziom uwagi i koncentracji. Pamięć była nienaruszona, aktywność psychomotoryczna w normie, mowa była spójna i ukierunkowana na cel. Pacjentka była przygnębiona, miała poczucie winy i wgląd V stopnia.
.