Alai

Raport przypadku

W czerwcu 1999 roku 52-letni mężczyzna zgłosił się z dusznością po upadku z drabiny 2 dni wcześniej. Podczas badania stwierdzono u niego duży wysięk w opłucnej. Założono rurkę torakostomijną i uzyskano 1200 cm3 krwistego wysięku. W ciągu następnych 48 godzin pacjent pozostawał stabilny i miał prawidłowe wyniki badań laboratoryjnych. Podawano mu podskórnie heparynę i był w stanie chodzić. Jego drenaż przez rurkę torakostomijną pozostawał minimalny; dlatego usunięto dren.

Po wypisaniu ze szpitala pacjent zasłabł, nie reagował i miał hipotensję. Został w trybie pilnym zaintubowany i poddany resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Obustronne drenaże klatki piersiowej zostały założone empirycznie, ale nie ujawniły odmy opłucnowej ani hemothorax. Poziom gazów we krwi tętniczej wskazywał na głęboką hipoksemię (ciśnienie parcjalne tlenu 55 mmHg), pomimo 100% frakcji wdechowej tlenu (FIO2) i wyraźnego obrazu radiologicznego klatki piersiowej (ryc. 1). W badaniu elektrokardiograficznym nie stwierdzono cech niedokrwienia mięśnia sercowego ani dysrytmii (ryc. 2). Pomimo podawania dopaminy i chlorowodorku fenylefryny w celu zwiększenia rzutu serca i ciśnienia tętniczego, stan chorego nadal się pogarszał. Doszło do głębokiej hipotensji (skurczowe ciśnienie tętnicze <70 mmHg) z utrzymującym się niedotlenieniem. Ze względu na wyjątkowo złośliwy przebieg choroby u tego pacjenta z podejrzeniem zatoru płucnego stało się jasne, że bez natychmiastowej interwencji umrze on bardzo szybko. W związku z tym, tylko na podstawie powyższych stwierdzeń, został on przewieziony na operację. W trakcie wykonywania sternotomii pośrodkowej wykonano echokardiogram przezprzełykowy, w którym nie uwidoczniono zmian w prawym sercu ani innych nieprawidłowości. Pacjentkę podłączono do krążenia pozaustrojowego i wykonano arteriotomię na głównej tętnicy płucnej. Usunięto masywny skrzep (4 × 1,5 cm) z lewej tętnicy płucnej oraz liczne mniejsze skrzepy z obu tętnic płucnych. Pacjent został odłączony od krążenia pozaustrojowego. Po operacji założono mu filtr Greenfielda i wypisano go ze szpitala w 11. dobie pooperacyjnej w stanie dobrym. Pacjent czuł się dobrze, gdy widziano go około 6 miesięcy po operacji.