Alai

Płatki żytnie, chleb żytni i biały chleb pszenny podawano w postaci zawiesin szczurom oraz w standaryzowanych posiłkach śniadaniowych osobom chorym na cukrzycę nieuzależnioną od insuliny. W obu przypadkach poposiłkowa odpowiedź glukozy była niższa po spożyciu pieczywa żytniego niż pszennego. Większa ilość skrobi pozostała w żołądku szczurów 15 min po spożyciu chleba żytniego w porównaniu z chlebem pszennym, co wskazuje, że opóźnienie opróżniania żołądka może być jednym z czynników wyjaśniających niższą odpowiedź po spożyciu chleba żytniego. Chociaż przyrostowe wartości poposiłkowego stężenia glukozy po spożyciu płatków żytnich i chleba pszennego były podobne, tempo obniżania się krzywej stężenia glukozy było wolniejsze po spożyciu płatków żytnich. Wskazywałoby to na dłuższe wchłanianie części skrobi zawartej w płatkach żytnich, na co wskazują również wyższe wartości późnej immunoreaktywnej insuliny (IRI) po tym produkcie. U szczurów zawartość skrobi w żołądkach po 15 min od podania była wyższa po spożyciu płatków żytnich w porównaniu z pieczywem pszennym. Inkubacje in vitro z alfa-amylazą wykazały mniejszą dostępność skrobi w płatkach żytnich niż w pieczywie, co wskazuje, że kilka czynników może przyczyniać się do zróżnicowania poposiłkowej odpowiedzi na glukozę po produktach pszennych i żytnich. Po posiłkach śniadaniowych śledzono stężenie insuliny, peptydu C, żołądkowego polipeptydu hamującego (GIP), glukagonu, somatostatyny, triglicerydów i glicerolu. Nie zaobserwowano wyraźnych różnic tych parametrów. Jednakże pieczywo pszenne dawało istotnie wyższe odpowiedzi na glukagon i GIP niż płatki żytnie. Podsumowując, struktura wchłaniania i odpowiedź metaboliczna po spożyciu chleba żytniego wydaje się być lepsza niż po spożyciu chleba pszennego. Płatki żytnie natomiast nie były skuteczne w obniżaniu glikemii poposiłkowej, pomimo niższej dostępności skrobi w warunkach in vitro.