… wydają się mieć pewne znaczenie dla tego problemu. Philip Steadman w 1974 roku jako pierwszy zaproponował zapożyczenie metafory z sieci elektrycznych do kierowania obliczeniową syntezą formy architektonicznej. Znalazł on zaskakujące podobieństwo między specjalnie skonstruowaną graficzną reprezentacją planów pięter architektonicznych a fizyką elektryczności, wyrażoną przez prawo przepływu elektrycznego Kirchhoffa. Podobną metaforę przedstawili Arvin i House, którzy dokonali analogii z mechanicznymi sprężynami, stosując „zasadę dynamicznego ruchu i geometrycznej deformacji sztywnych i niesztywnych obiektów w celu symulacji realistycznego zachowania i efektów wizualnych” (Arvin & House, 2002). Topologiczne cele projektowe, takie jak przyległości pomiędzy przestrzeniami i relacje pomiędzy nimi, mogą być wyrażone przez siłę sprężyny, która jest połączona z bariery centrum przestrzeni. Zamiast tego, wielu badaczy twierdzi, że najbardziej powszechnym podejściem do syntezy nowych rozwiązań projektowych jest spojrzenie na studia przypadków, ponieważ uważa się, że obecnie badany problem nie różni się zasadniczo od podobnego problemu, który został napotkany w przeszłości. Zazwyczaj wstępna faza projektowania rozpoczyna się od dokładnej analizy wstępnych dokumentów wymagań, które pozwalają na określenie liczby potrzebnych przestrzeni funkcjonalnych. Ponadto, projektant musi wymyślić rozwiązanie, które jest zgodne ze standardowymi prawami, zarówno architektonicznymi jak i urbanistycznymi, i przekształcić pomysł w „objętość warunków brzegowych”, w której możliwe jest przydzielenie wcześniej zdefiniowanych przestrzeni. W tym momencie rozpoczyna się proces poszukiwania najlepszego rozwiązania projektowego, poprzez zaproponowanie kilku konfiguracji układu. Jedną z możliwych metod jest zdefiniowanie macierzy relacji, która pozwala na systematyczną ocenę relacji pomiędzy funkcjami i przestrzeniami. Projektant przypisuje wartość do konkretnej relacji przestrzennej. Ta relacja przestrzenna może być, na przykład, podzielona na pięciopunktową skalę, taką jak „bliskość niezbędna”, „bliskość pożądana”, „separacja pożądana”, „wysoka separacja pożądana” i „brak relacji przestrzennej”. Wartość ta jest wskazywana w przecięciu rzędów (rysunek …
).