Przemienne natężenia przepływu, całkowite objętości przepływu i częstotliwość zmiennego przepływu są mierzone przez przyrząd, który był używany w badaniach oddychania na cielęciu. Przyrząd składa się z trzech jednostek, po pierwsze, z jednostki wykrywania przepływu w postaci gazy o drobnych oczkach stosowanej w warunkach przepływu laminarnego; po drugie, z manometru indukcji magnetycznej związanego ze wzmacniaczem-detektorem i oscylatorem oraz po trzecie, z integratora elektronicznego.
Zależność przepływ-prędkość/ciśnienie gazy jest praktycznie liniowa; ±3,5 l./s wytwarzająca spadek ciśnienia ±1,25 mm wody. Wyjście wzmacniacza-detektora wynosi ±9 V, d.c. dla ciśnienia ±1,5 mm wody; liniowość kompletnego manometru mieści się w granicach 1%. Dokładność integratora wynosi zwykle ±2½% pełnej skali na każdym z ośmiu zakresów od 0-5 l. do 0-400 l.
Stałe natężenia przepływu i przepływ całkowity są wskazywane na mierniku panelowym o skali 5 cali, a chwilowe natężenia przepływu na zewnętrznym oscyloskopie. Czas całkowania jest kontrolowany przez elektryczny ruch zegara, a każda zmiana przepływu jest rejestrowana na liczniku elektromagnetycznym.
.