Alai

Oprócz Homo erectus (sensu lato), wschodnioafrykański zapis kopalny wczesnego Homo został zinterpretowany jako reprezentujący albo jeden zmienny gatunek, Homo habilis, lub dwa gatunki. W tym drugim przypadku nie ma jednak zgody co do odpowiednich grup, ani co do tego, który z nich obejmuje OH 7, 1,8-milionowy holotyp H. habilis. Ta częściowa czaszka i ręka z Olduvai Gorge pozostaje kluczowa dla oceny wczesnej ewolucji linii Homo, a przez pierwszeństwo wymienia jeden lub drugi z dwóch taksonów. Jednakże zniekształcone zachowanie diagnostycznie ważnej żuchwy OH 7 utrudniało próby porównania tego okazu z innymi skamieniałościami. Tutaj przedstawiamy wirtualną rekonstrukcję żuchwy OH 7 i porównujemy ją z innymi skamieniałościami wczesnego Homo. Zrekonstruowana żuchwa jest niezwykle prymitywna, z długim i wąskim łukiem zębowym bardziej podobnym do Australopithecus afarensis niż do pochodnych parabolicznych łuków Homo sapiens czy H. erectus. Stwierdziliśmy, że ta zmienność kształtu nie jest spójna z jednym gatunkiem wczesnego Homo. Co ważne, morfologia szczęki OH 7 jest niezgodna ze skamieniałościami przypisywanymi Homo rudolfensis i szczęką Homo 666-1 z A.L. 666-1. Ta ostatnia jest morfologicznie bardziej pochodna niż OH 7, ale o 500 tys. lat starsza, co sugeruje, że linia H. habilis powstała przed 2,3 mln lat temu, wyznaczając tym samym głęboko zakorzenione zróżnicowanie gatunkowe w rodzaju Homo. Zrekonstruowaliśmy również kości ciemieniowe OH 7 i oszacowaliśmy jego objętość wewnątrzczaszkową. Objętość ta, wynosząca od 729 do 824 ml, jest większa niż jakakolwiek poprzednio opublikowana wartość i podkreśla niemal całkowite pokrywanie się rozmiarów mózgu wśród gatunków wczesnego Homo. Nasze wyniki wyjaśniają hipodigmat H. habilis, ale rodzą pytania o jego relacje filogenetyczne. Różnice między gatunkami wczesnego Homo wydają się być charakteryzowane bardziej przez różnorodność gnatyczną niż przez różnice w wielkości mózgu, która była wysoce zmienna w obrębie wszystkich taksonów.