By Claire Long, Bill Willis, WAIT
August, 2015
No Ant of Mine: Red Velvet Ants Spotted On Campus
Zdjęcie dzięki uprzejmości McEvan
Czy widzieliście te jaskrawo kolorowe „mrówki” w kampusie? Pracownicy NIEHS zgłosili liczne przypadki ich zauważenia i są szanse, że Ty również je widziałeś. Pomimo swojej nazwy i dobrego wyglądu, czerwone aksamitne mrówki w rzeczywistości należą do rodziny os papierowych. Podczas gdy można je znaleźć na całym świecie, te „mrówki” pochodzą z Ameryki Północnej.
Jego czerwony płaszcz, który może również występować w kolorze czarnym, białym, brązowym lub złotym, służy jako ostrzeżenie dla drapieżników. Samce i samice wyglądają wyraźnie inaczej. Samice czerwonych aksamitnych mrówek nie mają skrzydeł, co daje im ich mrówczy wygląd; samce czerwonych aksamitnych mrówek mają czarne, półprzezroczyste skrzydła.
Ogólnie, te stworzenia są samotne i nieagresywne, i często będą się skradać, jeśli wykryją cię jako pierwszego. Niektóre wydają dźwięk ostrzegawczy, aby ostrzec potencjalne ofiary przed niebezpieczeństwem. Jeśli jednak dojdzie do zakłócenia (często przez kogoś nieświadomie siedzącego lub stąpającego na nich), żeńska czerwona aksamitna mrówka może użądlić. Te owady są również znane jako mrówki zabójcy mułów lub mrówki zabójcy krów z powodu żeńskiego żądła mrówki, które zostało powiedziane w miejskich legendach, że jest wystarczająco silne, aby zabić krowę. Jad, choć bolesne, jest o jak pszczoły miodu w intensywności. Samce mrówek nie żądlą.
Mrówki Red Velvet są samotnymi osami pasożytniczymi. Nie mają kolonii z królowymi, robotnicami i trutniami. Jaskrawoczerwony egzoszkielet czerwonej mrówki aksamitnej jest bardzo wytrzymały, co daje im odpowiednią zbroję do najazdu na inne gniazda bez obrażeń. Mrówki te są naturalnymi drapieżnikami żółtych kurtek, os i pszczół. Według North Carolina State University, mrówki te nie stanowią realnego zagrożenia dla ludzi, zwierząt hodowlanych lub domowych. Pomimo sporadycznego użądlenia, żadne środki kontroli nie są konieczne.
Mrówka czerwona aksamitna jest tylko jedną z wielu „żądłówek” na kampusie. Informacje o innych tego typu owadach można znaleźć w ulotce Biters and Stingers of NIEHS.
.