Alai

Propozycje rozwiązania drugiego problemu poczyniły większe postępy, ale nie zostały jeszcze przyjęte.

.

.

.

.

.

.

.

.

Propozycja z 1923 rokuEdit

Astronomiczna reguła Wielkanocy została zaproponowana przez Pan-Prawosławny Kongres w Konstantynopolu w 1923 roku, który zaproponował również Zrewidowany Kalendarz Juliański: Wielkanoc miała być niedzielą po dniu od północy do północy na południku Bazyliki Grobu Bożego w Jerozolimie (35° 13′ 47.2″ E lub UT + 2h 20m 55s dla małej kopuły), podczas którego występuje pierwsza pełnia księżyca po równonocy wiosennej.

Ale chociaż moment pełni księżyca musi wystąpić po momencie równonocy wiosennej, może wystąpić tego samego dnia. Jeśli pełnia księżyca wypada w niedzielę, Wielkanoc jest w następną niedzielę. Ta proponowana zasada astronomiczna została odrzucona przez wszystkie kościoły prawosławne i nigdy nie była rozważana przez żaden kościół zachodni.

1997 propozycjaEdit

Światowa Rada Kościołów (WCC) zaproponowała reformę metody określania daty Wielkanocy na szczycie w Aleppo w Syrii w 1997 roku: Wielkanoc byłaby definiowana jako pierwsza niedziela po pierwszej astronomicznej pełni księżyca następującej po astronomicznej równonocy wiosennej, wyznaczonej z południka Jerozolimy. Reforma ta zostałaby wprowadzona w życie począwszy od 2001 r., ponieważ w tym roku daty Wielkanocy na Wschodzie i Zachodzie zbiegłyby się.

Reforma ta nie została wprowadzona w życie. Polegałaby ona głównie na współpracy wschodnich Kościołów prawosławnych, gdyż dla nich data Wielkanocy zmieniłaby się natychmiast, natomiast dla Kościołów zachodnich nowy system nie różniłby się od obecnie stosowanego aż do 2019 r. Nie udało się jednak uzyskać poparcia wschodnich prawosławnych i reforma upadła. Znacznie większy wpływ, jaki reforma ta wywarłaby na Kościoły wschodnie w porównaniu z Kościołami zachodnimi, skłonił niektórych prawosławnych do podejrzeń, że decyzja WCC była próbą jednostronnego narzucenia przez Zachód swojego punktu widzenia reszcie świata pod płaszczykiem ekumenizmu. Jednakże, można również argumentować, że uczciwie jest wymagać znaczącej zmiany od chrześcijan wschodnich, ponieważ po prostu dokonaliby oni tych samych znaczących zmian, które różne Kościoły zachodnie już dokonały w 1582 r. (kiedy Kościół katolicki po raz pierwszy przyjął kalendarz gregoriański) i w kolejnych latach, aby dostosować kalendarz i Wielkanoc bardziej do pór roku.

Propozycje z lat 2008-2009Edit

W latach 2008 i 2009 podjęto nową próbę osiągnięcia konsensusu w sprawie ujednoliconej daty ze strony przywódców katolickich, prawosławnych i protestanckich. Próba ta w dużej mierze opiera się na wcześniejszych pracach prowadzonych podczas konferencji w Aleppo w 1997 roku. Została ona zorganizowana przez naukowców pracujących w Instytucie Studiów Ekumenicznych Uniwersytetu Lwowskiego.

Część tej próby była podobno pod wpływem wysiłków ekumenicznych w Syrii i Libanie, gdzie Kościół grecko-melkicki odegrał ważną rolę w poprawie więzi z prawosławnymi. Istnieje również seria zjawisk objawień znana jako Matka Boża z Soufanieh, która wezwała do wspólnej daty Wielkanocy.

2014-2016 propozycjeEdit

W maju 2015 r., w rocznicę spotkania między sobą a papieżem Franciszkiem, koptyjski papież Tawadros II napisał list do papieża Franciszka z prośbą o rozważenie podjęcia ponownych wysiłków na rzecz ujednoliconej daty Wielkanocy.

W odpowiedzi, 12 czerwca 2015 r., katolicki papież Franciszek zauważył w Międzynarodowych Służbach Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej III Światowe Rekolekcje Kapłanów w Bazylice św. Jana na Lateranie w Rzymie, że „musimy dojść do porozumienia” w sprawie wspólnej daty Wielkanocy. Lucetta Scaraffia , historyk, pisząc w watykańskim dzienniku L’Osservatore Romano, powiedziała, że papież proponuje tę inicjatywę zmiany daty Wielkanocy „jako dar jedności z innymi Kościołami chrześcijańskimi”, dodając, że wspólna data Wielkanocy zachęciłaby do „pojednania między Kościołami chrześcijańskimi i (…) nadania sensu kalendarzowi”. Tydzień później Aphrem II, syryjski prawosławny patriarcha Antiochii, spotkał się z papieżem Franciszkiem i zauważył, że świętowanie Wielkanocy „w dwóch różnych terminach jest źródłem wielkiego dyskomfortu i osłabia wspólne świadectwo Kościoła w świecie”.”

W styczniu 2016 r. arcybiskup Canterbury Justin Welby ogłosił, że w imieniu Wspólnoty Anglikańskiej przystąpił do rozmów z przedstawicielami katolickimi, koptyjskimi i prawosławnymi na temat stałej daty Wielkanocy, i że ma nadzieję, że stanie się to w ciągu najbliższych pięciu do dziesięciu lat. Welby zaproponował, by Wielkanoc wypadała w drugą lub trzecią niedzielę kwietnia według kalendarza gregoriańskiego. Ta propozycja pozostaje do zatwierdzenia, zwłaszcza przez kościoły wschodnie, które obecnie określają Wielkanoc używając kalendarza juliańskiego.

Zgodnie z międzynarodowymi standardami, Niedziela Wielkanocna kończy się w tygodniu zawierającym Wielki Piątek, a tydzień drugiej niedzieli kwietnia ma liczbę porządkową 14 lub 15 (litery dominikalne D/DC, E/ED, F/FE i GF, tj. 46,25% lat), stąd trzecia niedziela jest o jeden odpowiedni tydzień później. Obecnie nie jest dyskutowana żadna publiczna propozycja, w której zastosowano by stały tydzień roku dla Wielkanocy i świąt zależnych. Druga niedziela kwietnia jest zazwyczaj 15. niedzielą roku (z wyjątkiem dominikalnej litery G, 10,75%), która prawie zawsze jest także niedzielą po drugiej sobocie kwietnia (z wyjątkiem dominikalnej litery AG, 3,75%).