Zostanie inżynierem jest procesem, który różni się znacznie na całym świecie. W niektórych regionach używanie terminu „inżynier” jest regulowane, w innych nie. Tam, gdzie inżynieria jest zawodem regulowanym, istnieją określone procedury i wymagania dotyczące uzyskania rejestracji, statutu lub licencji na wykonywanie zawodu inżyniera. Są one uzyskiwane od rządu lub organu przyznającego karty działającego w jego imieniu, a inżynierowie podlegają regulacjom tych organów. Oprócz licencji, istnieją dobrowolne programy certyfikacji dla różnych dyscyplin, które obejmują egzaminy akredytowane przez Radę Inżynierii i Scientific Specialty Boards.
Dzięki zamknięciu zawodowemu, licencjonowani inżynierowie cieszą się znacznym wpływem na ich regulacje. Są oni często autorami odpowiednich kodeksów etycznych stosowanych przez niektóre z tych organizacji. Inżynierowie w prywatnej praktyce najczęściej znajdują się w tradycyjnych relacjach profesjonalista-klient w swojej praktyce. Inżynierowie zatrudnieni w służbie państwowej i przemyśle zarządzanym przez rząd znajdują się po drugiej stronie tej relacji. Pomimo różnych punktów ciężkości, inżynierowie pracujący w przemyśle i prywatnej praktyce napotykają podobne problemy etyczne i dochodzą do podobnych wniosków. Jedno z amerykańskich towarzystw inżynierskich, National Society of Professional Engineers, dążyło do rozszerzenia jednej licencji zawodowej i kodeksu etycznego dla wszystkich inżynierów, niezależnie od obszaru praktyki lub sektora zatrudnienia.
Stany Zjednoczone
W Stanach Zjednoczonych rejestracja lub licencjonowanie zawodowych inżynierów i praktyki inżynierskiej jest regulowane przez poszczególne stany. Każda rejestracja lub licencja jest ważna tylko w stanie, w którym została przyznana. Niektórzy licencjonowani inżynierowie utrzymują licencje w więcej niż jednym stanie. Comity, znana również jako wzajemność, między państwami pozwala inżynierom, którzy są licencjonowani lub zarejestrowani w jednym stanie, aby uzyskać licencję w innym stanie bez konieczności spełnienia zwykłego rygorystycznego dowodu kwalifikacji przez testowanie. Osiąga się to przez drugi stan uznając ważność pierwszego stanu procesu licencjonowania lub rejestracji.
Historia
Licensure w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się w stanie Wyoming, kiedy prawnicy, notariusze i inne osoby bez wykształcenia inżynierskiego robiły słabej jakości wniosków do państwa o pozwolenie na korzystanie z wody państwowej do nawadniania. Clarence Johnson, inżynier stanowy Wyoming, w 1907 roku przedstawił legislaturze stanowej projekt ustawy, która wymagała rejestracji każdego, kto przedstawiał się jako inżynier lub geodeta i stworzyła komisję egzaminatorów. Charles Bellamy, 52-letni inżynier i mierniczy minerałów, został pierwszym licencjonowanym zawodowym inżynierem w Stanach Zjednoczonych. Po wprowadzeniu ustawy w życie, Johnson z przekąsem pisał o jej skutkach, mówiąc: „W ciągu kilku miesięcy nastąpiła zadziwiająca zmiana w charakterze map i planów składanych wraz z wnioskami o pozwolenia”. Luizjana, a następnie Floryda i Illinois, stały się kolejnymi stanami, które wymagały licencji. Montana stał się ostatnim stanem do ustawodawstwa licencjonowania w 1947.
Wymagania
Wymagania do licencjonowania różnią się, ale ogólnie są następujące:
- Ukończył Accreditation Board for Engineering and Technology (ABET)-akredytowany czteroletni college lub program uniwersytecki z dyplomem w dziedzinie inżynierii (np, Bachelor of Engineering, Bachelor of Science in Engineering, Master of Science in Engineering, Master of Engineering) lub w niektórych stanach, ukończenie akredytowanego przez ABET czteroletniego college’u lub programu uniwersyteckiego ze stopniem w technologii inżynieryjnej.
- Pełny standardowy egzamin pisemny Fundamentals of Engineering (FE), który testuje wnioskodawców na szerokość zrozumienia podstawowych zasad inżynierii i, opcjonalnie, niektóre elementy specjalności inżynieryjnej. Ukończenie pierwszych dwóch etapów zazwyczaj kwalifikuje wnioskodawców do certyfikacji w Stanach Zjednoczonych jako inżynier w szkoleniu (EIT), czasami nazywany również inżynierem stażystą (EI).
- Accumulate pewną ilość doświadczenia inżynierskiego: w większości państw wymóg jest cztery lata, ale jest niższa w niektórych. Dla absolwentów technologii inżynierskich wymagana liczba lat może być wyższa.
- Pełny pisemny egzamin Principles and Practice in Engineering (PE), który sprawdza wiedzę i umiejętności wnioskodawcy w wybranej dyscyplinie inżynierskiej (cywilnej, elektrycznej, przemysłowej, mechanicznej itp.), a także etykę inżynierską.
Dla standaryzacji, egzaminy FE i PE są pisane i oceniane przez organizację centralną, National Council of Examiners for Engineering and Surveying (NCEES). Jednakże, każdy stan rada zawodowych inżynierów indywidualnie ustawia wymagania do podjęcia egzaminów, jak również wynik zdawania. Na przykład, wnioskodawcy w niektórych stanach muszą dostarczyć profesjonalne referencje od kilku PE, zanim będą mogli przystąpić do egzaminu PE. Istnieje dość duża rozpiętość w zdawalności egzaminów FE i PE, ale zdawalność dla osób ponownie przystępujących do egzaminu jest znacznie niższa.
Wszystkie 50 stanów i Dystrykt Kolumbii mają rady inżynierskie, które są reprezentowane w NCEES, która zarządza zarówno egzaminami FE, jak i PE.
Wymagania dotyczące stopni naukowych w Stanach Zjednoczonych ewoluują. Ze skutkiem od 1 stycznia 2020 r. model NCEES będzie wymagał dodatkowych punktów poza stopniem licencjata inżynierii. NCEES opracowuje rodzaje działań podlegających zaliczeniu, które spełnią dodatkowy wymóg edukacyjny. Otrzymało to pewne wsparcie od inżynierów cywilnych.
Od 2013 roku nadal możliwe jest, aby osoba ominęła kroki nr 2 i 4. W Teksasie, na przykład, zarówno FE i PE zwolnienia z egzaminu są nadal dostępne dla osób z kilkuletnim doświadczeniem creditable.
W kilku stanach, to jest nadal możliwe dla osoby, aby ominąć krok nr 1 i ubiegać się o podjęcie egzaminów rejestracyjnych – tak długo, jak PE sponsoruje wnioskodawcy – ponieważ doświadczenie zawodowe może być zastąpione doświadczeniem akademickim. Wymagania dotyczące lat doświadczenia mogą się również różnić. Na przykład w Kalifornii można przystąpić do egzaminu PE mając tylko dwa lata doświadczenia po uzyskaniu tytułu licencjata inżyniera lub jeden rok doświadczenia po uzyskaniu tytułu magistra inżyniera. W innych stanach kandydaci mogą przystąpić do jednego z egzaminów PE bezpośrednio przez NCEES, w niektórych przypadkach zaraz po ukończeniu studiów, ale nadal muszą czekać na uzyskanie wymaganego doświadczenia przed uzyskaniem licencji. Niektóre stany mają również egzaminy specyficzne dla danego stanu. Kalifornia wymaga dwóch dodatkowych egzaminów w geodezji i inżynierii trzęsienia ziemi dla kandydatów inżynierii lądowej i wiele państw ma egzaminy oparte na ich indywidualnych przepisów i wymagań etycznych.
Niektóre państwa wydają ogólne zawodowe licencje inżynierskie. Inne, znane jako „państwa dyscypliny”, wydają licencje dla konkretnych dyscyplin inżynierii, takich jak inżynieria lądowa, inżynieria mechaniczna, inżynieria jądrowa, inżynieria elektryczna i inżynieria chemiczna. Jednak we wszystkich przypadkach inżynierowie są etycznie zobowiązani do ograniczenia swojej praktyki do obszaru swoich kompetencji, który zazwyczaj stanowi niewielką część danej dyscypliny. Chociaż rady licencyjne nie często egzekwują to ograniczenie, może ono być czynnikiem w procesach o zaniedbanie. W kilku stanach, licencjonowani inżynierowie cywilni mogą również wykonywać prace geodezyjne.
Oprócz licencji osoby, większość stanów wymaga, aby firmy świadczące usługi inżynierskie były do tego upoważnione. Na przykład, stan Floryda wymaga firm oferujących usługi inżynierskie, aby być zarejestrowane w stanie i mieć Floryda licencjonowanego inżyniera zawodowego zakwalifikować business.
Civil inżynierów stanowią dużą część licencjonowanych zawodowych inżynierów. W Teksasie, na przykład, około 37 procent licencji są dla inżynierów budownictwa, z egzaminów inżynierii cywilnej podejmowania więcej niż połowę egzaminów podjęte. Wielu z pozostałych to inżynierowie mechanicy, elektrycy i konstruktorzy. Jednak niektórzy inżynierowie w innych dziedzinach uzyskać licencje za zdolność do służyć jako profesjonalnych świadków w sądach, przed komisjami rządowymi lub po prostu dla prestiżu-nawet jeśli nigdy nie może faktycznie podpisać i uszczelnić dokumenty projektowe.
Skoro regulacja praktyki inżynierskiej jest wykonywana przez poszczególne stany w Stanach Zjednoczonych, obszary inżynierii zaangażowanych w handlu międzystanowym są zasadniczo nieuregulowane. Obszary te obejmują dużą część inżynierii mechanicznej, lotniczej i chemicznej i mogą być specjalnie wyłączone z regulacji w ramach „wyłączenia przemysłowego”. Zwolnienie przemysłowe obejmuje inżynierów, którzy projektują produkty, takie jak samochody, które są sprzedawane (lub mają potencjał do sprzedaży) poza stanem, w którym są produkowane, jak również sprzęt używany do wytwarzania produktu. Konstrukcje podlegające kodeksom budowlanym nie są objęte zwolnieniem przemysłowym, choć małe budynki mieszkalne często nie wymagają pieczęci inżyniera. W niektórych jurysdykcjach rola architektów i inżynierów budowlanych pokrywa się. Ogólnie rzecz biorąc, głównym specjalistą odpowiedzialnym za projektowanie budynków nadających się do zamieszkania jest architekt. Architekt podpisuje i pieczętuje plany projektowe budynków i innych konstrukcji, które mogą być zamieszkiwane przez ludzi. Inżynier strukturalny jest zakontraktowany w celu zapewnienia technicznego projektu strukturalnego zapewniającego stabilność i bezpieczeństwo całej struktury, jednak żadne stany nie pozwalają obecnie inżynierom możliwość wykonywania profesjonalnej architektury bez jednoczesnego posiadania licencji architekta.
Wiele prywatnych firm zatrudnia pracowników bez dyplomu na stanowiskach technicznych z tytułami inżynierskimi, takimi jak „inżynier testowy” lub „inżynier polowy”. Według uznania firmy, tak długo, jak firma nie oferuje usług inżynierskich bezpośrednio społeczeństwu lub innym firmom, takie stanowiska mogą nie wymagać licencji inżynierskiej.
Jednakże ważne jest, aby dokonać rozróżnienia pomiędzy „absolwentem inżynierem” a „zawodowym inżynierem”. Absolwent inżynier” to osoba posiadająca tytuł inżyniera uzyskany w akredytowanym czteroletnim programie uniwersyteckim, ale nie posiadająca licencji na wykonywanie zawodu lub oferowanie usług dla społeczeństwa. Nielicencjonowani inżynierowie zazwyczaj pracują jako pracownicy dla firmy lub jako profesorowie w kolegiach inżynierskich, gdzie podlegają klauzuli zwolnienia przemysłowego.
Kanada
Praktyka inżynierska w Kanadzie jest wysoce uregulowana w ramach systemu licencjonowania zarządzanego przez samoregulujące stowarzyszenie inżynierskie w każdej prowincji. W Kanadzie określenie „profesjonalny inżynier” może być używane tylko przez licencjonowanych inżynierów, a praktyka inżynierska jest chroniona prawem i ściśle egzekwowana we wszystkich prowincjach. Regulacja i licencjonowanie inżynierów odbywa się poprzez własne stowarzyszenie inżynierskie każdej prowincji, które zostało utworzone na mocy aktów prawnych uchwalonych przez ustawodawcę danej prowincji. Istnieje również Engineers Canada, która reguluje programy studiów licencjackich dla inżynierów. Proces rejestracji jest na ogół następujący:
- Ukończenie studiów z dyplomem z akredytowanego programu w dziedzinie inżynierii lub nauk stosowanych, akredytowanego przez Canadian Engineering Accreditation Board (CEAB).
- Ukończenie inżyniera w szkoleniu (EIT) lub programu stażu inżynierskiego pod kierunkiem zawodowego inżyniera. Z wyjątkiem prowincji Quebec, jest to program minimum czteroletni.
- Review of work experience by the association.
- Pass a professional practice exam, the content and format of which differs by province.
Professional engineers are not licensed in a specific discipline but are bound by their respective provincial code of ethics (e.g. in Ontario: Professional Engineers Act R.R.O. 1990, Regulation 941) from practicing beyond their training and experience. Naruszenie kodeksu jest często wystarczającą podstawą do podjęcia środków wykonawczych, które mogą obejmować zawieszenie lub utratę licencji oraz kary finansowe. Może to również spowodować w służbie czas więzienia, należy wykazać, że zaniedbania odegrały rolę w każdym incydencie, który powoduje utratę życia ludzkiego.
Engineers nie są testowane na wiedzy technicznej podczas procesu licencjonowania, jeśli ich edukacja została akredytowana przez CEAB. Akredytacja szkół i ich akredytowany status przyznawania stopni są monitorowane i kontrolowane. Ten proces akredytacji jest zarządzany przez Engineers Canada poprzez ich aktywną grupę CEAB.
Proces akredytacji jest ciągły i egzekwowany poprzez regularne przeglądy akredytacyjne każdej szkoły. Przeglądy te zazwyczaj obejmują przegląd programu nauczania szkoły (w tym oznaczonych egzaminów końcowych i zadań), wywiady z obecnymi studentami, zajęcia pozalekcyjne i kadrę nauczycielską, jak również dodatkowe obszary, które komisja wizytująca może uważać za potrzebne. Szczególne obszary brane pod uwagę to treść programu nauczania, środowisko programowe i kryteria ogólne. Stowarzyszeniom przyznaje się zarówno wyłączne prawo do tytułu, jak i wyłączne prawo do praktyki. Istnieje tylko kilka wyjątków wyraźnie zaznaczonych w ustawach, które nie zawierają żadnych „wyłączeń przemysłowych”. W związku z tym inżynier zawodowy musi być prawnie zarejestrowany. Poziom egzekwowania przepisów różni się w zależności od konkretnej branży. I, w niektórych prowincjach, nie ma wymogu ukończenia akredytowanego kanadyjskiego uniwersytetu, aby być zawodowym inżynierem.
Zawodowa licencja inżyniera jest ważna tylko w prowincji dostawy. Istnieją jednak umowy między stowarzyszeniami w celu ułatwienia mobilności. W 2009 r., zawodowych inżynierów Ontario prowadził inicjatywę mającą na celu opracowanie krajowych ram licencjonowania inżynierii.
Termin „inżynier” jest często używany luźno w niektórych sektorach przemysłu kanadyjskiego do opisania osób pracujących w dziedzinie technologii inżynieryjnych – nie zawodowych inżynierów – jako technologów inżynieryjnych lub techników inżynieryjnych i nazw zawodów, takich jak inżynier stacjonarny. Na przykład, Kanadyjska Straż Przybrzeżna i Kanadyjska Marynarka Wojenna często nazywają swoich techników „inżynierami morskimi”, „inżynierami energetycznymi” i „inżynierami wojskowymi” wewnętrznie, ale nie w domenie publicznej. Termin „inżynier lokomotywy” jest integralną częścią kanadyjskiej kolei od momentu jej powstania. „Inżynieria stacjonarna” to handel, którego technicy obsługują ciężkie maszyny i urządzenia, które zapewniają ciepło, światło, kontrolę klimatu i moc.
Wielka Brytania
„Ogólnie rzecz biorąc, nie ma ograniczeń co do prawa do wykonywania zawodu inżyniera w Wielkiej Brytanii. Istnieje jednak niewielka liczba obszarów pracy, na ogół związanych z bezpieczeństwem, które są zastrzeżone przez ustawę, przepisy lub normy branżowe dla osób licencjonowanych lub w inny sposób zatwierdzonych.” Tytuł „inżynier” nie jest regulowany, ale niektóre tytuły inżynierskie są. Nie istnieje system licencjonowania, ale prowadzone są rejestry osób wykwalifikowanych. The Engineering Council jest brytyjskim organem regulacyjnym dla zawodu inżyniera. Prowadzi ona krajowe rejestry 235 000 inżynierów zarejestrowanych jako EngTech (technicy inżynieryjni), ICTTech (technicy technologii informacyjnych i komunikacyjnych), IEng (inżynierowie włączeni) oraz CEng (inżynierowie dyplomowani). Tytuły te są w pełni chronione prawnie poprzez Kartę Królewską i Regulamin Rady Inżynierskiej (Engineering Council’s Royal Charter and By-Laws). W celu ochrony tych tytułów podejmowane są działania na drodze sądowej przeciwko ich nieuprawnionemu użyciu.
Aby otrzymać oznaczenie jako CEng, wymagane jest posiadanie zatwierdzonego wykształcenia (zazwyczaj do poziomu magistra), a także wykazanie znaczących technicznych i handlowych kompetencji przywódczych i zarządczych.
Cartered engineer jest uprawniony do zarejestrowania się za pośrednictwem Europejskiej Federacji Krajowych Stowarzyszeń Inżynierskich (FEANI) jako Inżynier Europejski i używania oznaczenia prenominalnego: Eur Ing.
Indie
W Indiach, inżynierowie z tytułem licencjata lub magistra inżynierii lub technologii z uniwersytetu są dopuszczeni do praktyki jako inżynierowie konsultanci-They muszą być licencjonowani lub zarejestrowani w gminach w celu przedłożenia publicznych planów, projektów lub rysunków do zatwierdzenia i zapisu. Institution of Engineers (Indie) otrzymała brytyjską Kartę Królewską w 1935 roku i przyznaje inżynierom posiadającym powyższe stopnie jako członek korporacyjny (AMIE) lub inżynier dyplomowany: CEng .
IE (Indie) oferuje również rejestrację jako profesjonalny inżynier (PE ) i międzynarodowy profesjonalny inżynier (PE ) dla członków-inżynierów posiadających siedem lat aktywnego praktycznego doświadczenia inżynierskiego po uzyskaniu ich stopni. IE(Indie) jest członkiem IPEA (International Professional Engineers Agreement) z dwustronnymi umowami z wieloma krajowymi, zagranicznymi i międzynarodowymi instytucjami inżynierskimi. Wiele gmin zwolnić czarterowanych inżynierów (PE lub PE ) z ich licencjodawcy lub rejestracji, na zasadzie wzajemności (comity). Wszyscy tacy inżynierowie konsultanci muszą być licencjonowane, zarejestrowane lub chartered niezależnie od ich dyscypliny lub obszaru praktyki.
Iran
W Iranie, rejestracji lub licencjonowania zawodowych inżynierów i praktyki inżynierskiej jest regulowane przez Ministerstwo Nauki, Badań i Technologii (Iran).Dla standaryzacji, FE i PE egzaminy są napisane i oceniane przez organizację centralną, National Organization for Examination and Training (NOET), który jest znany jako Sanjesh w języku perskim.
Wymagania licencjonowania są następujące:
Ukończył akredytowany czteroletni college lub program uniwersytecki ze stopniem w dziedzinie inżynierii (np, Bachelor of Engineering, Bachelor of Science in Engineering.Ukończenie standardowego egzaminu pisemnego Fundamentals of Engineering (FE), który testuje wnioskodawców na szerokość zrozumienia podstawowych zasad inżynierii i, opcjonalnie, niektóre elementy specjalności inżynierskiej.Zgromadzenie pewnej ilości doświadczenia inżynierskiego wymaga co najmniej czterech lat.Ukończenie pisemnego egzaminu Principles and Practice in Engineering (PE), który testuje wiedzę i umiejętności wnioskodawcy w wybranej przez niego dyscyplinie inżynieryjnej (cywilnej, elektrycznej, przemysłowej, mechanicznej, komputerowej itp.), a także etykę inżynierską.
Pakistan
W Pakistanie edukacja inżynierska i zawód są regulowane przez Pakistańską Radę Inżynierską (PEC) na mocy ustawy PEC z 1976 roku. PEC jest organizacją rządu federalnego. Każda osoba z dyplomem inżyniera (BE/BS/BSc Engineering) z akredytowanych przez PEC uczelni/instytutów jest prawnie upoważniona do zarejestrowania się w Pakistańskiej Radzie Inżynieryjnej (PEC) jako zarejestrowany inżynier (RE). Wcześniej każdy absolwent studiów inżynierskich zarejestrowany w PEC i posiadający co najmniej pięcioletnie odpowiednie doświadczenie zawodowe kwalifikował się do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera (PE) bez konieczności zdawania egzaminu. W celu poprawy jakości zawodu inżyniera, ten dwupoziomowy system został wzmocniony przez PEC CPD Bye-Laws 2008. System ten został realistycznie wdrożony od 10 lipca 2010 roku. Absolwenci inżynierowie teraz zapisują się i praktykują jako zarejestrowani inżynierowie (RE) w swojej ogólnej dyscyplinie pracy. Po co najmniej pięciu latach odpowiedniego doświadczenia zawodowego i zgromadzeniu co najmniej 17 punktów CPD (Continued Professional Development), mogą oni przystąpić do egzaminu z praktyki inżynierskiej (EPE) przeprowadzanego przez PEC. EPE jest organizowany przez PEC co dwa lata w głównych miastach w całym kraju. Osoby, które zdadzą EPE, otrzymują prestiżowy tytuł zawodowego inżyniera (PE) w swojej specjalistycznej dyscyplinie pracy.
W celu poprawy jakości usług inżynierskich, inżynierowie posiadający status zawodowego inżyniera (PE) są również zobowiązani do zaangażowania się w działania CPD, aby móc zachować licencję PE. Punkty CPD są przyznawane za różne działania rozwojowe, takie jak formalne wykształcenie (np. dyplom ukończenia studiów podyplomowych, magisterium lub doktorat), doświadczenie zawodowe, udział w konferencjach/warsztatach w charakterze słuchaczy, prelegentów lub organizatorów, publikacje w czasopismach technicznych, nauczanie w niepełnym wymiarze godzin, pełnienie funkcji wykładowcy gościnnego (innego niż nauczanie w pełnym wymiarze godzin) oraz pełnienie funkcji zewnętrznego egzaminatora prac magisterskich/doktorskich.
W przypadku systemu punktów CPD wprowadzono również górny limit punktów, aby zapobiec nadużywaniu systemu i zachęcić do zrównoważonego uczestnictwa w różnych działaniach CPD. W przypadku praktyki zawodowej w miejscu pracy, która jest podstawowym zaangażowaniem w zawód inżyniera, jeden punkt CPD jest przyznawany za 400 godzin pracy. Górny limit 2 punktów kredytowych na rok został ustanowiony dla doświadczenia zawodowego w miejscu pracy. Nagradzanie jedynie 800 godzin (~4 miesiące w pełnym wymiarze godzin) pracy rocznie ma wiele zalet, w tym wrodzoną tolerancję na okresy bezrobocia, wbudowaną tolerancję na chorobę/choroby/kontuzje, zniechęcanie do pracoholizmu, umożliwianie nauczycielom inżynierii pracującym w pełnym wymiarze godzin zdobycie odpowiedniego doświadczenia w terenie przy zmniejszonym zaangażowaniu czasowym (np. zaangażowanie w konsultacje w niepełnym wymiarze godzin) i zachęcanie do udziału w innych działaniach CPD, które promują zawód inżyniera (np. wykłady gościnne, publikowanie badań, pisanie książek i praca społeczna dla inżynierów w ramach uznanych stowarzyszeń inżynierów).
Aby uniknąć nieporozumień, PEC CPD Bye-Laws 2008 wprowadził termin prawny „osoba zarejestrowana”. Zarejestrowana osoba jest terminem odrębnym od zarejestrowanego inżyniera (RE). Jest to ogólny termin używany w odniesieniu do wszystkich osób zapisanych do PEC w dowolnym charakterze – czy to jako zarejestrowani inżynierowie (RE) czy zawodowi inżynierowie (PE).
Mobilność
W Pakistanie inżynieria jest regulowana na poziomie federalnym. Inżynierowie uznani za zarejestrowanego inżyniera (RE) lub zawodowego inżyniera z PEC nie muszą przechodzić dalszych procesów po przeniesieniu się do innej prowincji lub terytorium w Pakistanie. W przypadku inżynierów strukturalnych rejestracja w lokalnym urzędzie budowlanym może być kolejnym wymogiem w zależności od jurysdykcji i lokalnego kodeksu budowlanego.
Washington Accord: Pakistan uzyskał status Obserwatora w Umowie Waszyngtońskiej w 2009 r., Tymczasowy członek w 2010 r. i stał się Pełnym sygnatariuszem w dniu 21 czerwca 2017 r. Pakistan był 19. sygnatariuszem w historii, który osiągnął ten status.
IPEA & IntPE: Poprzez klauzulę 13 (h) PEC CPD Bye-laws 2008, PEC jednostronnie honorował Engineers Mobility Forum (EMF)/International Professional Engineers Agreement (IPEA) od 10 lipca 2010 r. Inżynier już zarejestrowany jako profesjonalny inżynier z EMF / IPEA byłby zwolniony z wymogu punktów CPD EPE & i otrzyma tytuł zawodowego inżyniera (PE) po złożeniu wniosku. W dniu 29 czerwca 2018 r., International Engineering Alliance (IEA) nadał PEC uprawnienia do przyznawania statusu IPE (IntPE) kwalifikującym się kandydatom. PEC opracował ramy aplikacyjne i od września 2020 r. rozpoczął przyjmowanie wniosków za pośrednictwem dedykowanego portalu IPEA na stronie internetowej PEC.
Sri Lanka
W Sri Lance tytuł „inżynier” nie jest regulowany. Jednak zgodnie z ustawą o Radzie Inżynieryjnej nr 4 z 2017 r., Wszyscy praktykujący inżynierowie na Sri Lance muszą być zarejestrowani w radzie inżynieryjnej, aby móc praktykować. Niedopełnienie tego obowiązku skutkowałoby przestępstwem i może zostać skazane w procesie skróconym przed Magistratem z okresem pozbawienia wolności nieprzekraczającym jednego roku i / lub grzywną nieprzekraczającą stu tysięcy rupii.
Europa
Inżynier Europejski (Eur Ing, EUR ING) to międzynarodowa kwalifikacja zawodowa dla inżynierów używana w wielu krajach europejskich. Tytuł przyznawany jest po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku przez krajowego członka Europejskiej Federacji Narodowych Stowarzyszeń Inżynierskich (FEANI), w skład której wchodzą przedstawiciele wielu krajów europejskich, w tym znacznej części Unii Europejskiej. Pozwala on osobie, która posiada tytuł inżyniera i zazwyczaj kwalifikacje zawodowe inżyniera w jednym z krajów członkowskich, na używanie tych kwalifikacji w innych krajach, ale zależy to od lokalnego ustawodawstwa.
Tytuł Eur Ing jest „prenominalny”, tzn. jest umieszczony przed, a nie po nazwisku, jak w przypadku tytułu postnominalnego, takiego jak w przypadku stopni akademickich (jednak w niektórych krajach UE stopnie akademickie są również prenominalne). Nazwiska umieszczane są również w rejestrze FEANI prowadzonym przez FEANI oprócz krajowych rejestrów członkowskich.
Innym stowarzyszeniem działającym w Europie jest EurEta. Tytuł zawodowy „Ing. EurEta” jest używany jako prenominal (podobnie jak Dr. lub Prof.). Inżynier zarejestrowany w EurEta „European Higher Engineering and Technical Professionals Association” jest nazywany „EurEta Registered Engineer,” i ma prawo do używania tego tytułu w Europie.
Niemcy
W Niemczech tytuł akademicki Dipl.-Ing. (Diplom-Ingenieur, inżynier dyplomowany) jest przyznawany przez ministerstwa edukacji krajów związkowych (Bundesländer) po ukończeniu akademickiego kształcenia inżynierskiego zgodnie z niemiecką ustawą o inżynierach (Ingenieurgesetz); nie jest to jednak licencja na wykonywanie zawodu inżyniera, a raczej tytuł akademicki. Stopnie naukowe Ing. grad. (graduierter Ingenieur, inżynier dyplomowany) i Obering. (Oberingenieur, inżynier przełożony) nie są już przyznawane. Oznaczenie „Dipl.-Ing.” jest uznawane przez FEANI jako prekursor do rejestracji jako „Eur Ing”. „Dipl.-Ing.” nie nadaje licencji przez rząd i dlatego nie jest równoważny z etapami licencjonowania (np. obowiązkowe referencje, minimalne doświadczenie zawodowe oraz drugi egzamin teoretyczny i praktyczny) prowadzonymi w innych krajach, takich jak Wielka Brytania, Kanada lub Stany Zjednoczone.
„Inżynier certyfikowany przez państwo” (niemiecki: staatlich geprüfter Techniker) jest kwalifikacją Unii Europejskiej dla zawodowego inżyniera technologii lub zawodowego technologa inżynieryjnego (nie mylić z technikiem inżynieryjnym lub „Dipl.-Ing”). Jest on przyznawany technologom inżynieryjnym po pomyślnym ukończeniu szkoły technicznej i jest również przyznawany przez międzynarodową organizację z siedzibą w Niemczech, „BVT”, Federalny Związek Wyższych Zawodów Techniki, Gospodarki i Projektowania (Bundesverband höherer Berufe der Technik, Wirtschaft und Gestaltung e. V.).V.).
Dyrektywa UE 2005L0036-EN 01.01.2007
ANEKS III Wykaz regulowanego kształcenia i szkolenia, o którym mowa w art. 13 ust. 2 akapit trzeci)
Członek BVT jest uprawniony do używania inicjałów „BVT” po swoim nazwisku. Aby uzyskać tę kwalifikację, należy ukończyć 42-miesięczny program praktyk, uzyskać dyplom ukończenia studiów wyższych w dziedzinie inżynierii lub technologii w wymiarze co najmniej 2400 godzin, mieć dwa lata odpowiedniego doświadczenia i zdać egzamin państwowy. Wymogiem akademickim, aby zostać inżynierem z certyfikatem państwowym jest stopień naukowy odpowiadający poziomowi 6 w EQF = licencjat w Europejskich Ramach Kwalifikacji. Tytuł licencjata (z wyróżnieniem) w dziedzinie inżynierii lub techniki inżynieryjnej, uzyskany na akredytowanej uczelni, jest również równoważny z poziomem 6 w EQF. Od inżyniera posiadającego państwowy certyfikat nie wymaga się ukończenia studiów wyższych. Przed 31 stycznia 2012 r. świadectwo inżyniera z certyfikatem państwowym zwykle uprawniało posiadacza do podjęcia studiów licencjackich na uniwersytecie nauk stosowanych. W przeszłości prowadziło to do szerokich i kontrowersyjnych dyskusji pomiędzy inżynierami z tytułem licencjata i magistra a inżynierami z certyfikatem państwowym.
Dzisiaj jest to na tym samym poziomie, co tytuł licencjata. Można kontynuować naukę do stopnia magistra z kwalifikacją SCE. Wymagania akademickie dla kwalifikacji są podobne do kwalifikacji/rejestracji inżyniera włączonego przez EC UK. Inżynierowie z certyfikatem państwowym pomagają obecnie inżynierom posiadającym jedynie dyplom lub tytuł magistra. Zajmują oni również pełne stanowiska inżynierskie jako inżynierowie systemów, inżynierowie integracji, inżynierowie testowi, inżynierowie QA itp.
Państwowo certyfikowany inżynier, kierownik biznesowy i projektant to obecnie poziom 6-Bachelor w DQF i EQF, od 31 stycznia 2012 r.Zaangażowane były następujące najwyższe przedstawicielstwa i instytucje pośredniczące: rząd federalny (Federalne Ministerstwo Edukacji i Badań Naukowych, Federalne Ministerstwo Gospodarki i Technologii), stała konferencja i gospodarcze spotkanie ministerialne krajów, Konfederacja Niemieckich Związków Pracodawców, Niemieckie Izby Przemysłowo-Handlowe, Niemiecka Federacja Związków Zawodowych i Federalny Instytut Zastosowań Zawodowych. Uzgodnili oni wspólne stanowisko w sprawie wdrożenia EQF jako niemieckich ram kwalifikacji (DQR).