Mechaniczne układy zapłonowe składają się przede wszystkim z wyłącznika zapłonu, cewki zapłonowej, świec zapłonowych i rozdzielacza. Gdy kluczyk zostanie włożony do wyłącznika zapłonu i przekręcony do pozycji „start”, wyłącznik chwilowo pobiera pełne napięcie z akumulatora do rozrusznika, który wykorzystuje to napięcie do wstępnego uruchomienia silnika. Po zwolnieniu kluczyka wyłącznik automatycznie powraca do pozycji „on”, a energia akumulatora zostaje skierowana do cewki zapłonowej. Cewka zapłonowa jest transformatorem elektromagnetycznym składającym się z miękkiego rdzenia żelaznego owiniętego w obwód pierwotny z setek zwojów ciężkiego drutu miedzianego i obwód wtórny z tysięcy zwojów cienkiego drutu miedzianego. Prąd wpływający do cewki jest wzmacniany przez pole magnetyczne między przewodami a rdzeniem. Następnie jest on prowadzony przez rozdzielacz poprzez styk z punktami zapłonu na rozdzielaczu. Rozdzielacz obraca się na wałku napędzanym przez wałek rozrządu silnika. Podczas obracania się rozdzielacza punkty zapłonowe uziemiają cewkę zapłonową w odstępach zależnych od prędkości obrotowej silnika. Im szybciej obraca się wałek rozrządu silnika, tym szybciej obraca się rozdzielacz i tym częściej zmienia się natężenie prądu w cewce zapłonowej. Gdy do rozdzielacza dociera nowy ładunek, rozdzielacz krótko przechowuje ładunek, a następnie kieruje go do następnej świecy zapłonowej w kolejności odpalania. Świeca zapłonowa wytwarza wtedy iskrę, która łukiem trafia do cylindra silnika, powodując kolejny zapłon w silniku i utrwalając cykl.
.