Alai

Przed objęciem władzy przez Juliusza Cezara, starzy monarchowie Rzymu podupadli i powstał nowy rząd. Nowy rząd podzielił Rzymian na dwie grupy, Patrycjuszy i Plebejuszy. Patrycjusze byli ludźmi wyższej klasy i byli określani przez urodzenie. Patrycjusze mieli ostatnie słowo w sprawach rządowych, Patrycjusze pracowali również w dziedzinach religijnych. Plebejusze byli klasą niższą. Plebejusze posiadali dużą część ziemi. Plebejusze odłączyli się od Patrycjuszy z powodu niesprawiedliwego traktowania. Ze względu na nie bycie obywatelami rzymskimi, niewolnicy Rzymu nie byli włączeni do zgromadzenia, aby głosować.
Nowy rząd był nazywany Republiką. Ono miewać wiele wszystkie mężczyzna rola. Republika miała dwóch wybranych przywódców zwanych konsulami. Był też senat, który pomagał konsulom tworzyć nowe prawa. Kiedy dołączyłeś do Senatu, byłeś jego częścią przez całe życie. Istniały trybunały, które były głosem biednych. Prefekci patrolowali miasta, egzekwując zasady.
Juliusz Cezar podbił wiele dużych obszarów, takich jak Galia (dzisiejsza Francja) i Hiszpania. To dodało ogromną ilość ziemi do Imperium Rzymskiego. Tereny dodane do jego imperium z Galii były wynikiem wojen galijskich. Sam Juliusz Cezar napisał książkę opisującą nie tylko jego kampanię, ale także to, czym ludzie różnią się od mieszkańców Rzymu. Ta książka była właściwie kilkoma książkami podzielonymi na wszystkie jego różne kampanie w Europie. W księdze I jest mowa o tym, że w 59 r. p.n.e. Juliusz Cezar rozpoczął marsz przez tereny dzisiejszych Niemiec. Germanie spotkali się z marszem Rzymian, a podczas bitwy Rzymianie spanikowali, ale szybko odzyskali kontrolę i odparli Niemców. Chociaż zwycięstwo zostało osiągnięte, kluczowy przywódca w rządzie Germanów, Ariovistus, uciekł. Przez 54 i 52 p.n.e., księgi V, VI i VII wyjaśniają walki z różnymi plemionami w Galii, Belgii i Brytanii, w których Cezar szybko położył każdą rebelię przy minimalnych ofiarach. Ponownie Senat ogłasza kolejne 20 dni Dziękczynienia na cześć Cezara, bez wątpienia z kolejnym zdumiewającym wyczynem honoru i ostatecznej chwały.
Chociaż Cezar pomógł naprawić niektóre z problemów w Rzymie, jego deklaracja dożywotniego dyktatora zdenerwowała wielu z Senatu. 15 marca 44 roku p.n.e. Juliusz Cezar został zamordowany przez grupę spiskowców, której przewodzili Brutus, człowiek bardzo bliski Cezarowi, i Kasjusz.