Alai

Przeprowadzono elektrofizjologiczne monitorowanie sakkadowych ruchów gałek ocznych u pacjentów z encefalopatią niedotlenieniowo-niedokrwienną (HIE). Zewnętrznie kierowane sakkady (prosakkady) rejestrowano przy użyciu opatentowanego kompleksu sprzętowo-programowego do badania aktywności ruchowej osoby badanej. Rejestracji dokonywano w dwóch niezależnych procedurach eksperymentalnych – dla sakkad oddzielnie oraz gdy były one skoordynowane z ruchem głowy i ręki. W obu przypadkach stwierdzono statystycznie istotne różnice w okresach utajonych i czasie trwania sakkadowych ruchów oczu u pacjentów z HIE w porównaniu z osobami zdrowymi w tej samej grupie wiekowej (p<0,05). U osób z HIE często występowało szarpanie i dewiacja oczu po ustawieniu wzroku na celu. W niektórych przypadkach sakkady pacjentów były asymetryczne między sobą. Stwierdzono, że HIE wywołuje również zmiany w parametrach autosakkad, wyrażające się niestabilnością okresów fiksacji spojrzenia, czasami asymetrycznymi ruchami oczu, powolnym przesuwaniem spojrzenia z jednego celu do drugiego oraz zaburzeniami stabilizacji spojrzenia (jako szarpanie gałek ocznych w okresie sakkad).