W zajmowaniu się zasadniczym twierdzeniem Daodejing, że Tao jest ostatecznie niewyrażalne, lub poza opisem, najpierw pomoże zrozumienie co może być rozumiane przez 'imię’. Ta koncepcja 'imienia’ jest oparta na Daodejing. Zasadniczo, nazwać to sugerować definicję. Nazwa jest przybliżeniem, lub skrótem do definicji. Na przykład, zamiast mówić,
„Kupiłem nowy przedmiot, składający się z grubego na 1 cal, okrągłego kawałka drewna o średnicy 4 stóp na górze, który jest przymocowany prostopadle do czterech cylindrycznych kawałków drewna o równej długości, które zawieszają okrągły kawałek drewna cztery i pół stopy nad ziemią. Ten obiekt jest przydatny w domu, ponieważ przedmioty mogą być umieszczone na nim przez dłuższy okres czasu, moja rodzina używa go do jedzenia żywności off więc nie musimy schylać się do podłogi, moje dzieci umieścić swoje papiery pracy domowej na nim i skorzystać z solidnej płaskiej powierzchni, która pomaga pisać. Ten nowy przedmiot przyszedł niezmontowany i zajęło to pięćdziesiąt trzy minuty, aby go całkowicie ustawić…”
one could take a shortcut and say,
„I bought a new table.”
To the person who is using the shortcut of 'table,’ both the former paragraph and the latter sentence have the same meaning. To szczególne przybliżenie 'table’ odnosi się do konkretnego stołu, który dana osoba kupiła, tak jak istniał on w momencie, w którym o nim mówiła. Tylko ta osoba miała dokładne doświadczenie 'stołu’, który został opisany. W świecie nazwa 'stół’ może mieć bardzo wiele różnych znaczeń. Słowo 'table’ ma właściwości jako czasownik („table the argument”). Stół” może być połączoną definicją w zakresie rozumienia przez osobę A wszystkich stołów, jakie kiedykolwiek widziała w swoim życiu, z nieco większą wagą przypisaną stołowi kuchennemu, przy którym osoba A codziennie spożywa posiłki, oraz stołowi operacyjnemu w sali, w której w zeszłym roku zmarła jej ukochana osoba. Osoba B może pracować w magazynie meblowym, więc myśląc o „stole” może kojarzyć to z całym inwentarzem stołów, jakie posiada sklep. Tak więc każda nazwa, choć może nieść luźno podobne znaczenie dla grupy ludzi, implikuje inne znaczenie ze względu na skumulowaną całość doświadczenia indywidualnego agenta z nazwą. Ponadto, będąc wciąż częścią tego świata, nie jest możliwe dla osoby, aby pojąć wszystkie możliwe znaczenia nazwy „stół.”
Jest podobna trudność z nazwami własnymi. Na pierwszy rzut oka, nazwa własna odnosi się do jednej konkretnej rzeczy. Chociaż osoba może być określana jako „Sally”, jest ona nadal osobą, która jest w ciągłej zmianie. Przedszkolanka Sally początkowo miałaby o niej zupełnie inne wyobrażenie niż profesor na studiach. Między przedszkolem a studiami miałoby miejsce wiele doświadczeń, które ukształtowałyby osobowość Sally i jej zewnętrzną ekspresję psychologiczną. Tak więc imię „Sally”, które odnosi się do konkretnej osoby, będzie różnie rozumiane przez różnych ludzi, w zależności od bardzo wielu czynników. Nie jest możliwe ogarnięcie całości bytu Sally – jej upodobań, osiągnięć, narodzin i śmierci, każdego momentu jej emocjonalnej ekspresji, każdego subtelnego niuansu jej istnienia – poprzez samo usłyszenie jej imienia. Nawet nieadekwatne wyobrażenia o Sally, jakie mogliby mieć jej nauczyciele, zrodziłyby się z doświadczenia. To doświadczenie Sally jest kluczem do stworzenia idei, do której odnosi się jej reprezentatywne imię.
Można więc powiedzieć, że imiona są krótkimi odniesieniami, lub skrótami, do części opisu całości, która zmienia się w każdej chwili. Daodejing ma wiele do powiedzenia na temat imion. Kilka linijek w rozdziale trzydziestym drugim rzuca trochę światła na ten temat.
Droga jest na zawsze bezimienna.
Drewno nieheblowane jest nieznaczące, a jednak nikt na świecie nie może go opanować…
…Kiedy drewno nieheblowane jest wyrzeźbione, wtedy pojawiają się nazwy….
…Strumienie i potoki płyną w rzeki i oceany,
Tak jak świat płynie w Drogę.
Pierwsza linijka dotyka bezimienności Tao („Tao” jest synonimem „Drogi”). Ten wers może być rozumiany, wraz z następnymi kilkoma wersami, w taki sposób, że Tao nie jest całe, gdy jest opisywane lub nazywane. Nieoszlifowane drewno, lub pu, jest tłumaczone przez Ivanhoe i Van Norden jako „prostota”, a w chińskiej symbolice nieoszlifowane drewno może oznaczać „wszystko w swoim niezafałszowanym, naturalnym stanie.”
Ivanhoe, P.J. & Van Norden, B.W. „The Daodejing,” Readings in Classical Chinese Philosophy Używając tej metafory, jeśli Tao jest nieoszlifowanym drewnem, to kiedy jest „wyrzeźbione, wtedy pojawiają się nazwy. Mówiąc prościej, kiedy Tao jest opisywane, pojawiają się nazwy. Te nazwy są przybliżeniami ostatecznej rzeczywistości.
Pierwsze trzy linijki pierwszego rozdziału Daodejing zawierają te stwierdzenia:
Imię, które może być nazwane nie jest stałym imieniem.
Bezimienne, jest początkiem nieba i ziemi;
Nazwane, jest matką niezliczonych stworzeń.
Dao jest opisane jako stałe lub trwające w wielu częściach Daodejing.
Aby wymienić kilka: „…ono (Tao) nigdy nie wyschnie” (rozdz. 35), „Jakże rozległa jest ta wielka Droga! Płynie na lewo i na prawo” (rozdz. 34), „Idzie wszędzie, ale nigdy nie jest stracona” (rozdz. 25), „Ogromna i głęboka! (rozdz. 4). Tak więc od pierwszej linijki w rozdziale pierwszym można wywnioskować, że kiedy Tao jest nazwane, błąd w opisie jest z natury popełniany, ponieważ Tao jest stałe, a nazwa nie jest. Nazwa jest definicją związaną z czasem. Nazwa jest zindywidualizowanym kawałkiem. Nazwa ma ograniczenie, a coś, co jest ograniczone nie jest stałe. W nadawaniu imienia, istnieje domniemane ograniczenie, ponieważ gdyby wszystko było wszystkim, wtedy nie byłoby potrzeby ani sposobu, aby to rozróżnić. Zdanie „Drzwi są zamknięte” sugeruje, że drzwi nie są otwarte, ponieważ drzwi nie mogą być zarówno otwarte, jak i zamknięte, ponieważ są to przeciwieństwa. „Zamknięte” to nazwa, która oznacza „przejście przez nie nie jest możliwe”, co jest odwrotną definicją słowa „otwarte”. Tak więc, nazwa zależy od istniejących różnic, a ten fragment Daodejing wydaje się być uwagą na temat konieczności ograniczeń w nazewnictwie.
Ten fragment z pierwszego rozdziału, w połączeniu z fragmentem z rozdziału trzydziestego drugiego, umieszcza Tao w sferze niewyrażalności, całkowicie poza opisem. Rozdział 32 mówi: „Droga jest na zawsze bezimienna”. Zatem Tao nie jest możliwe do nazwania. Ale wszystkie intelektualne opisy sprowadzają się do nazw. Nazwy są słowami o określonym znaczeniu. Tak więc nazwy są opisami, a zgodnie z Daodejing, Tao jest bezimienne. Jak możliwe jest adekwatne opisanie czegoś, takiego jak Tao, bez nazywania tego? Krytycy Daodejing mogą zacząć od tego założenia, pokazując, że Tao nie może być adekwatnie opisane. Ponieważ opis jest myślą, mogliby wtedy powiedzieć, że Tao nie może być pomyślane. A jeśli coś nie może być pomyślane, to można powiedzieć, że nie może być poznane. Zgodnie z tym argumentem, nie miałoby sensu dla Laozi wiedzieć czegokolwiek o Tao, przez co poetycka filozofia Daodejing zostałaby śmiertelnie zraniona.
Laozi mógłby odpowiedzieć pytaniem: „Dlaczego myślenie musi być warunkiem poznania? Wiedza jest czymś więcej niż myśleniem – pochodzi z doświadczenia. Można mieć doświadczenie bez wydawania o nim sądu. Żyć w ten sposób to po prostu pozwolić, by życie było tym, czym jest”. Laozi mógłby wtedy odnieść się do rozdziału pięćdziesiątego szóstego Daodejing.
Ci, którzy wiedzą, nie mówią o tym; Ci, którzy mówią o tym, nie wiedzą.
Laozi mógłby tutaj stwierdzić, że mówienie w ogóle implikuje, że jest wiele nazywania. Nie jest możliwe mówienie bez dokonywania jakiegoś rodzaju opisu. Jest to próba zdefiniowania Tao, co mija się z celem. Trzeba ucieleśnić Tao, a nie gonić za nim czy próbować je naśladować.
Rozdział 16 opisuje Tao jako coś ucieleśnionego: „Być Niebiańskim to ucieleśniać Drogę. Wcielać Drogę to żyć długo…”. Wcielić się to znaczy stać się w swoim ciele. Być może można być z Tao. Również w rozdziale 1 jest napisane: „Droga, którą można podążać, nie jest stałą Drogą”. Jeżeli nie można podążać za prawdziwym Tao, to sensowne jest bycie lub płynięcie z nim. Każde doświadczenie może być tylko przybliżone poprzez nazwy, a Tao istnieje w taki sam sposób, ale na większą skalę. Mógłby on zakończyć swój wywód takim oto przykładem:
Matka mogłaby spędzić godziny na wyjaśnianiu, jak czuje się niesamowita miłość, którą ma dla swojego dziecka. Mogłaby dać bardzo pouczający zarys miłości rodzicielskiej. Ale dopóki człowiek nie doświadczy tego rodzaju miłości, nie można jej w pełni poznać. Zapytaj jakiegokolwiek rodzica, jak zmienił się jego pogląd na miłość rodzicielską po tym, jak urodziło mu się dziecko. Tao jest takie samo. Można by filozofować o jego wspaniałości przez osiemdziesiąt jeden rozdziałów, tworząc wspaniały zarys tego, czym jest Tao i jak można z nim płynąć. Ale samo studiowanie osiemdziesięciu jeden rozdziałów nie stworzy życia taoistycznego mędrca. Zastosowanie, życie, jest tym, co się liczy. Opisywanie życia mędrca nie jest tym samym, co życie mędrca. Nie jest możliwe przekazanie człowiekowi czegoś tak złożonego jak doświadczenie. Prawdziwe doświadczenie jest poza opisem. Nazywanie jest skrótem.
W rozdziale 53: „Wielka Droga jest gładka i łatwa; Jednak ludzie uwielbiają chodzić na skróty!”
.