Stefan VI (lub VII), (ur., Rzym – zm. lipiec/sierpień 897, Rzym), papież od maja 896 do sierpnia 897 roku.
Epoka, w której został wybrany na następcę papieża Bonifacego VI, była rozdarta przez frakcje kierowane przez rzymskich arystokratów oraz przez władców Neapolu, Benewentu, Toskanii i Spoleto (do których rodziny rządzącej należał Szczepan). Guy, książę Spoleto, został niechętnie koronowany (891) na cesarza rzymskiego przez papieża Stefana V (VI), a syn Guy’a, Lambert, został koronowany na współcesarza przez papieża Formozusa. Obaj poprzedni pontyfikowie woleli króla wschodniofrankijskiego Arnulfa, a w 896 r. Formozus porzucił Spoletan i koronował Arnulfa na cesarza rzymskiego, rozpalając burzliwy konflikt między zwaśnionymi frakcjami. Po dwutygodniowym pontyfikacie Bonifacego, Szczepan, wówczas biskup Anagni, został wybrany papieżem, a stronnictwo Spoletan zyskało kontrolę nad Rzymem.
Stefan był stronnikiem Lamberta, który nakłonił go do przeprowadzenia jednego z najsroższych wydarzeń w historii papiestwa – „Synodu Kadawerowego” (lub Synodus Horrenda). Spoletanie pałali nienawiścią do Formozusa do tego stopnia, że doprowadzili do bezprecedensowego soboru (897), na którym zwłoki Formozusa zostały odkopane i postawione przed sądem. Wśród zarzutów stawianych Formozusowi było to, że niekanonicznie przeniósł się z biskupstwa w Porto do biskupstwa w Rzymie (obowiązujące prawo kościelne zabraniało biskupom przenoszenia się z jednego biskupstwa do drugiego). Prawdziwym celem procesu było jednak załagodzenie i zaspokojenie politycznej wrogości; Spoletanie zarzucali Formozusowi, że jako przywódca konkurencyjnej frakcji koronował nieślubnego potomka Karola Wielkiego, po tym jak wcześniej koronował Lamberta. Nieuchronnie stronnictwo Stefana dążyło do zniszczenia frakcji Formozjusza.
Stefan nakazał przebrać dziewięciomiesięczne zwłoki w szaty papieskie i posadzić je na tronie papieskim. Następnie przystąpił do unieważnienia pontyfikatu Formozusa i uznania jego aktów (w tym udzielonych przez niego święceń) za nieważne. Ponieważ Formozus mianował Szczepana biskupem Anagni, unieważnienie uwolniło Szczepana od zarzutów o nieprawidłowości w jego przeniesieniu z Anagni do Rzymu.
Stephen zakończył proces, nakazując przeciągnięcie zwłok przez ulice i wrzucenie ich do rzeki Tyber.
W ciągu kilku miesięcy powstanie usunęło Stephena z urzędu. Pozbawiony insygniów papieskich, został uwięziony i uduszony, ale jego stronnictwo znalazło innego przywódcę w morderczym papieżu Sergiuszu III. Nastąpiło dwanaście lat krwi, intryg i terroru.