Szczur szynszylowy, jeden z sześciu południowoamerykańskich gatunków gryzoni, które powierzchownie przypominają szynszyle, ale pod względem budowy ciała są bardziej podobne do szczurów. Szczury szynszylowe mają krótkie kończyny, duże oczy i duże, zaokrąglone uszy. Przednie łapy mają cztery cyfry, tylne pięć, a bezwłose podeszwy są wyściełane i pokryte drobnymi gruzełkami, które zapewniają przyczepność na korze lub skałach. Gatunki Abrocoma mają małe pazury, ale pazury są duże i zakrzywione u Cuscomys; drugie palce obu rodzajów są wydrążone pod spodem. Sztywne włoski, prawdopodobnie używane jako grzebienie do pielęgnacji, wystają ponad środkowe trzy palce. Gatunki Abrocoma to średniej wielkości gryzonie ważące do 350 gramów (12,3 uncji) z ciałem o długości 17 do 23 cm (6,7 do 9,1 cala) i gęsto owłosionym ogonem o długości 6 do 18 cm. Cuscomys jest większy, waży 910 gramów, jego ciało ma długość 35 cm, a długi, futrzany, dwukolorowy ogon (26 cm). Szczury szynszyli „długie, miękkie, gęste futro waha się od srebrzystego do brązowawo-szarego na górnej części ciała z białym, szarym lub brązowawym podpartych.
Cztery gatunki Abrocoma są głównie nocne i lądowe. Oni den w szczelinach skalnych lub nory, są zwinne wspinaczki rocka, i wspiąć się na krzewy i małe drzewa. Ich dieta składa się z liści, pąków i łodyg krzewów. Kilka są zwykle postrzegane w bliskiej odległości od siebie, być może tworząc małe kolonie. Niektóre gatunki budują latryny o wysokości do 3 metrów (10 stóp), które wystają ze szczelin skalnych i składają się z odchodów sklejonych moczem i innymi płynami. Struktury te ostatecznie stają się tak twarde jak rock.
Z dwóch gatunków Cuscomys, C. oblativa jest reprezentowana tylko przez szczątki z miejsca pochówku Inków w Machu Picchu, chociaż istnieją spekulacje, że gatunek ten może nadal żyć w pobliżu. Drugi gatunek, C. ashaninka (nazwany tak dla ludu Ashaninka zamieszkującego ten region), wydaje się być nadrzewny i niewiele wiadomo o jego zwyczajach. Został on po raz pierwszy opisany w 1999 roku z jednego okazu uzyskanego na 3370 metrów w lesie chmur w południowym Peru, około 200 km (124 mil) od Machu Picchu.
Szczury szynszyli występują w Andach od południowego Peru do zachodnio-centralnej Argentyny, rozciągając się od podnóża wybrzeża aż do Altiplano. Gatunki z rodzaju Abrocoma preferują obszary skaliste pokryte roślinnością szczotkową i trawą lub otwarte, bezskaliste zarośla. Szczur szynszylowy Bennetta (A. bennetti) zajmuje siedliska w zaroślach w środkowym Chile, od wybrzeża do wysokości 1200 m n.p.m., występując razem z degu (Octodon degus). Te dwa zwierzęta są w przybliżeniu tej samej wielkości, a matki i młode obu gatunków zostały znalezione w tych samych norach gniazdowych. A. boliviensis zamieszkuje skaliste, porośnięte krzewami tereny na wysokości około 2500 metrów w środkowej Boliwii. Popielaty szczur szynszylowy (A. cinerea) żyje tylko na Altiplano, pomiędzy 3.700 a 5.000 metrów, od południowo-wschodniego Peru do północnego Chile i Argentyny. A. vaccarum jest znany ze skalistych ścian klifów na wysokości 1,880 metrów nad poziomem morza w zachodnio-środkowej Argentynie.
Szczury szynszylowe należą do rodziny Abrocomidae z podrzędu Hystricognatha w obrębie rzędu Rodentia. Ich najbliżsi żyjący krewni to rodzina Chinchillidae (szynszyle i viscachas). Historia ewolucji Abrocomidae sięga wczesnego miocenu (23,8 mln do 16,4 mln lat temu) w Argentynie.
.