Ponad 90% wszystkich krajów ma jakiś rodzaj ustawodawstwa dotyczącego płacy minimalnej.
Debata na temat tego, czy ustanowienie płacy minimalnej jest dobrą czy złą rzeczą, szalała przez ponad sto lat, ale koncepcja jest tak powszechna w dzisiejszych czasach, że nawet brzmi to oczywiste, że powinna być płaca minimalna. Wielu ma problem z wyobrażeniem sobie świata bez niej.
Jednakże prawda jest taka, że jest kilka krajów bez tej rzekomo kluczowej legislacji, i wydają się one radzić sobie doskonale.
Jest jedna rzecz, którą najlepsze gospodarki na świecie mają wspólną: niskie zaangażowanie rządu. Dla większości narodów, to z pewnością nie jest przypadek, a prawa płacy minimalnej były non-stop trend od początku 20 wieku.
To nie znaczy, że w Nomad Capitalist chcemy płacić ludziom gołe minimum, ponieważ chcemy zarobić więcej pieniędzy dla siebie. Wręcz przeciwnie, to, co chcielibyśmy mieć, to prawo do podejmowania decyzji, ile uważamy za odpowiednią płacę dla kogoś w zamian za jego usługi.
Po drugiej stronie negocjacji, chcielibyśmy również, aby inni mieli prawo do decydowania, czy akceptują umowę, czy nie. Płaca musi być zdobyta ciężką pracą, doświadczeniem i poziomem umiejętności, a aby stymulować konkurencję, nieregulowany rynek pracy jest kolejną najlepszą rzeczą.
W tym artykule, będziemy rozmawiać o tym, dlaczego płaca minimalna nie jest tak doskonała, jak często wierzymy, i będziemy wymieniać kraje, które prosperują bez niej jako przykład tego.
Jak działa kraj bez płacy minimalnej?
Ale wielu z nas nie mogłoby sobie wyobrazić życia w kraju bez płacy minimalnej, rzeczywistość jest taka, że nie potrzebujesz płacy minimalnej, aby mieć funkcjonalną gospodarkę.
To właściwie całkiem proste. Pozwólmy jakiemukolwiek rynkowi działać na własną rękę, a podstawowa ekonomia mówi, że będzie się on organizował, balansował i regulował w oparciu o podstawowe pojęcia takie jak popyt i podaż.
Uwierzcie lub nie, odnosi się to również do rynku pracy. Co się stanie, jeśli na daną pracę jest duży popyt, ale jest mało ludzi zdolnych do jej wykonywania? Pracodawcy będą musieli zapłacić więcej, aby upewnić się, że znajdą kogoś, kto wypełni to stanowisko. A co dzieje się w drugą stronę? Jeśli jest praca, która nie jest tak wymagająca i wielu ludzi może ją wykonywać, pracodawcy zatrudnią osobę, która poprosi o najniższą pensję.
Co jest najlepszą częścią tego wolnego rynku? Fakt, że ostateczne decyzje zależą od ludzi.
Dzisiaj kraje takie jak Szwecja, Norwegia, Dania, Singapur, Hong Kong i Austria są świetnymi przykładami tego, jak powinno się robić rzeczy wszędzie indziej. W rzeczywistości, te społeczeństwa mogą być o kilka kroków przed resztą.
Wszystkie te narody mają niższe stopy bezrobocia i wyższe średnie pensje niż większość ich europejskich i azjatyckich sąsiadów. Pozwalają one również na duży stopień wolności pracy, pozwalając pracownikom na swobodne zrzeszanie się w związkach zawodowych. Poprzez związki, pracodawcy i pracownicy mają swobodę negocjowania uczciwych płac minimalnych – a rząd nie ma nic do powiedzenia w tej sprawie.
Kiedy płaca minimalna zaczęła obowiązywać?
Zanim zanurkujemy zbyt głęboko, porozmawiajmy o historii płacy minimalnej. Koncepcja pensji istnieje od wieków, ale płaca minimalna to nowoczesny rozwój.
Prawo płacy minimalnej po raz pierwszy pojawiło się w Nowej Zelandii w 1894 roku. Parlament Nowej Zelandii dał uznanie związkom zawodowym i ustalił płacę minimalną, aby zapobiec wyzyskiwaniu pracowników przez pracodawców.
Stany Zjednoczone podążyły za tym trendem w 1912 roku, kiedy Massachusetts ustanowiło minimalną płacę dla kobiet i dzieci.
W latach 60-tych kraje Ameryki Łacińskiej przyjęły te prawa, ale ustaliły swoje minimalne płace bardzo nisko, a do dziś niektóre z nich nadal są.
Do dziś, głównym powodem, dla którego rządy kontynuują egzekwowanie praw dotyczących minimalnych płac jest zapobieganie wykorzystywaniu przez pracodawców zdesperowanych pracowników i upewnienie się, że ludzie chętni do pracy mogą zarobić przyzwoitą ilość pieniędzy. Jednak, jak widać dalej, płaca minimalna może zrobić więcej szkody niż pożytku na tym froncie.
Jak Płaca Minimalna wpływa na gospodarkę?
Ale chociaż płace minimalne wydają się pracować na papierze, czasami cofają się. Niektóre z negatywnych skutków płacy minimalnej obejmują:
- Zwiększone stopy bezrobocia;
- Outsourcing;
- Zawyżanie lub zaniżanie wynagrodzeń;
- Zwiększona wrażliwość na inflację;
- Zmniejszona siła przetargowa;
- Automatyzacja;
- Supresja tworzenia biznesu;
- Wyższe koszty lub produkcji i ceny; oraz
- Utrata motywacji indywidualnej.
Dlatego, podczas gdy płaca minimalna ma pewne korzyści, pomysł, że jest to nieomylna polityka gospodarcza jest wyraźnie fałszywy. Większość właścicieli firm zgodziłaby się, że wyeliminowanie płacy minimalnej byłoby dobre dla economy.
Raising the Minimum Wage
W USA i innych krajach na całym świecie, politycy skrytykowali obecne poziomy płacy minimalnej jako nieodpowiednie. Kandydat na prezydenta USA Bernie Sanders, na przykład, wezwał do znacznego zwiększenia płacy minimalnej, ponieważ płaca minimalna w USA nie nadąża za inflacją i rosnącymi kosztami mieszkań w wielu obszarach.
Podniesienie płacy minimalnej, jednak, może być hazardem. Z jednej strony, jeśli zmusić płace w górę, ludzie będą wydawać więcej, co jest dobre dla przedsiębiorstw w ogóle. Oznacza to również duży wzrost morale wśród pracowników, co teoretycznie sprawiłoby, że pracowaliby ciężej i byliby bardziej zaangażowani.
Z drugiej strony, konkurencja na rynku pracy nasiliłaby się, ponieważ nie każdy byłby w stanie pozwolić sobie na nowych pracowników. Podnoszenie płac przez prawo prawdopodobnie oznaczałoby zgubę dla niektórych małych firm, które już działają na napięty budżet, a większe firmy będą nawet musiały podjąć strategiczne decyzje, w tym zwolnienia i zamknięcia oddziałów, aby nadrobić ten nowy cost.
Jednym z największych obaw wokół podnoszenia płacy minimalnej jest automatyzacja. McDonald’s, na przykład, już rozpoczął zastępowanie pracowników z maszynami, wspieranie rzeczywistej obawy, że wyższa płaca minimalna przyspieszy drogę do automatyzacji.
Inny niepokój wokół rosnącej płacy minimalnej jest outsourcing. Chociaż outsourcing zawsze był problemem, to jest to bardziej pilna sprawa dzisiaj dzięki wzrostowi pracy zdalnej. Jeśli płace wzrosną w domu, pracodawcy znajdą łatwiej zlecić pewne projekty do innych krajów o niższych kosztach utrzymania.
Dlatego, podczas gdy podniesienie płacy minimalnej może stymulować gospodarkę w niektórych aspektach, to może zaszkodzić firmom w innych.
Sześć Narodów bez płacy minimalnej
Coś, co często zaskakuje ludzi jest to, że niektóre z najbogatszych i najbardziej zamożnych krajów na świecie nie mają płacy minimalnej. Szwecja, Singapur, Norwegia, Dania i Szwajcaria zrezygnowały z płacy minimalnej – a mimo to ich gospodarki świetnie prosperują.
Szwecja
Średnie wynagrodzenie w Szwecji wynosi około 2500 dolarów miesięcznie, a stopa bezrobocia wynosi 6,0%. Jest to również 9. najszczęśliwszy kraj na świecie.
Szwecja jest zazwyczaj punktem odniesienia dla osób marzących o zlikwidowaniu federalnej płacy minimalnej ustanowionej przez rząd. Jednak te sprawy są wspaniale zarządzane przez bardzo zorganizowane związki zawodowe, które stale negocjują stawki płac w różnych branżach, aby zagwarantować sprawiedliwość wynagrodzeń. Jeśli niektórzy są gotowi pracować za mniej, mogą to zrobić.
Singapur
Średnie wynagrodzenie w Singapurze wynosi około 4 152 dolarów miesięcznie. Stopa bezrobocia jest wyjątkowo niska i wynosi 2,2%. Jednak pod względem szczęścia kraj ten zajmuje 34 miejsce.
Ten mały azjatycki kraj jest ekonomicznym przykładem dla całego świata z wielu powodów. Singapurczycy mają samoregulujący się rynek pracy, który nie wymaga absolutnie żadnej interwencji ze strony rządu. Nie ma innego kraju na świecie, który wynagradzałby pracowników bardziej sprawiedliwie w oparciu o ich poziom doświadczenia, umiejętności, wykształcenia i zdolności. Jednocześnie, generuje to niezwykle zdrową konkurencję wśród pracowników. Rezultatem tego jest kraj, który jest bardzo bliski stania się najbardziej zaawansowaną technologicznie gospodarką na świecie.
Jedyną widoczną wadą jest stosunkowo niski wskaźnik szczęścia Singapuru, który wynika głównie z presji społecznej w tym bardzo bogatym kraju. Jednak wśród krajów Azji Południowo-Wschodniej w World Happiness Report, Singapur zajmuje drugie miejsce.
Norwegia
Średnie wynagrodzenie w Norwegii wynosi około 3500 dolarów miesięcznie, a stopa bezrobocia tylko 3,7%. Jest to również 2. najszczęśliwszy kraj na świecie.
Podobnie jak Szwecja, Norwegia jest również krajem silnie zunifikowanym. Norwegia ma również jedne z najlepszych świadczeń pracowniczych na świecie, takie jak bezpieczeństwo zatrudnienia, obfite urlopy, sprawiedliwe płace w większości branż i ogólnie lepsze wynagrodzenia – zwłaszcza dla pracowników sektora budowlanego lub rolniczego.
Dania
Średnie wynagrodzenie w Danii wynosi około 2 400 USD miesięcznie, podczas gdy stopa bezrobocia wynosi 5,2%. Dodatkowo jest to 3. najszczęśliwszy kraj na świecie.
Tak jak w Szwecji i Norwegii, wysokie zarobki i standard życia w Danii zależą od bardzo dobrze zarządzanych relacji między pracodawcami i pracownikami. Związki zawodowe decydują o tym, ile dany sektor czy branża powinna płacić swoim pracownikom. Do dnia dzisiejszego wszyscy wydają się być bardzo zadowoleni z przeciętnej pensji w wysokości 2 400 dolarów. Mają też jedną z najlepszych gospodarek na świecie, a ich ludność jest przyzwyczajona do bardzo wysokiego standardu życia.
Szwajcaria
Średnie wynagrodzenie w Szwajcarii wynosi około 3000 dolarów miesięcznie. Stopa bezrobocia wynosi 2,4%. Jest to 5. najszczęśliwszy kraj na świecie.
W 2014 roku Szwajcarzy stanowczo odrzucili propozycję prawnego ustanowienia płacy minimalnej. Według Szwajcarów, ich siła robocza nie potrzebuje żadnej interwencji rządu, a oni ufają swoim związkom zawodowym, aby utrzymać dobre relacje z pracodawcami i zagwarantować sprawiedliwość wynagrodzeń w każdej branży. Naród ten jest również przyzwyczajony do wysokiego standardu życia i jest trzecim najbogatszym krajem na świecie bez dostępu do morza.
Islandia
Wreszcie, średnia pensja w Islandii wynosi około 2900 dolarów miesięcznie, podczas gdy bezrobocie wynosi 2,6%. Jest to również 4. najszczęśliwszy kraj na świecie.
Opisywany jako jeden z najszczęśliwszych i najzdrowszych krajów na świecie, pracownicy Islandii nie polegają na swoim rządzie, aby ustalić sprawiedliwe wynagrodzenia w różnych sektorach. Z jednymi z najniższych wskaźników przestępczości na świecie, unikalnymi krajobrazami i samotnym położeniem geograficznym, kraj ten służy jako wspaniały przykład zdrowego wolnego rynku pracy.
Myślenie końcowe
Główna zmiana w debacie na temat płacy minimalnej jest ostatecznie bardzo mało prawdopodobna. Jak powiedziałem wcześniej, pojęcie posiadania płacy minimalnej jest tak zakorzeniona w większości krajów, że sama myśl o zniesieniu go wydaje się jak zbrodnia. To zajmie jeszcze kilka lat dla wiodących gospodarek, aby uświadomić sobie, że zdrowszy wybór zawsze będzie utrzymywać rządy od regulowania i ingerowania w wolne rynki.
Mieć pracę jest niezbędna dla każdego. Rosnąca społeczność freelancerów na całym świecie pokazuje, że ludzie chcą przejąć kontrolę nad swoim życiem zawodowym i być mniej przywiązani do narzuconych przez rząd zasad. Internet umożliwia pracownikom samodzielne określenie, ile chcą zarabiać i ile pracodawcy są skłonni zapłacić, co jest świetną wiadomością dla cyfrowych nomadów i międzynarodowych przedsiębiorców, takich jak my.
- Autor
- Recent Posts
.