Alai

Ten artykuł dotyczy bio-archeologiczne dowody dla Inca działań wojennych poprzez analizę 454 dorosłych szkieletów z 11 miejsc w stolicy Inca regionu Cuzco, Peru. Te 11 miejsc obejmuje prawie 1000 lat (AD 600-1532), co pozwala na porównanie dowodów na działania wojenne przed dojściem Inków do władzy (Middle Horizon AD 600-1000), w czasie ascendencji Inków w Późnym Okresie Pośrednim (AD 1000-1400), a po dojściu Inków do władzy i ekspansji w całym regionie Cuzco i poza nim (Inca Imperial Period, AD 1400-1532). Wyniki wskazują, że 100 z 454 dorosłych (22,0%) wykazało dowody urazów czaszki. Spośród nich, 23 osoby miały poważne urazy czaszki sugerujące działania wojenne, składające się z dużych, kompletnych, i / lub złamań okołokomorowych. Niewiele było dowodów na poważne obrażenia w okresie Middle Horizon (2,8%, 1/36) i Late Intermediate Period (2,5%, 5/199), co sugeruje, że działania wojenne nie były powszechne w regionie Cuzco przed i w czasie dojścia Inków do władzy. Tylko w inkaskim okresie cesarskim nastąpił znaczący wzrost poważnych obrażeń sugerujących działania wojenne (7,8%, 17/219). Pomimo znacznego wzrostu w czasach Inków, dowody na poważne urazy czaszki były tylko sporadycznie rozmieszczone na stanowiskach z peryferii Cuzco i całkowicie nieobecne na stanowiskach z rdzenia Cuzco. Odkrycia te sugerują, że podczas gdy Inkowie wykorzystywali działania wojenne jako mechanizm ekspansji w regionie Cuzco, była to tylko jedna część złożonej strategii ekspansji, która obejmowała ekonomiczne, polityczne i ideologiczne środki zdobywania i utrzymywania kontroli.