Nowa Anglia
Kolonie Nowej Anglii, w tym Connecticut, Massachusetts, New Hampshire, Rhode Island i Vermont, były jednymi z najwcześniejszych kolonii zasiedlonych, ale życie tam nie było łatwe. Nawet dziś mieszkańcy Nowej Anglii są znani z twardego, bezsensownego nastawienia. Gdybyś był wczesnym kolonistą w Nowej Anglii, musiałbyś mieć takie nastawienie, aby przetrwać. Słaba gleba i zimny klimat Nowej Anglii sprawiały, że uprawa roli była trudna. Wielu farmerów hodowało krowy mleczne, ponieważ uprawy nie rosły dobrze. Farmerzy przenosili się do miast, by uczyć się rzemiosła. Stali się stolarzami, krawcami, szewcami i handlarzami.
Nowa Anglia również zarabiała na życie na morzu. Miasta, takie jak Boston, rozrastały się i bogaciły dzięki budowie statków, rybołówstwu, wielorybnictwu i handlowi.
Środkowe kolonie
Dalej na południe koloniści w Nowym Jorku, New Jersey, Delaware i Pensylwanii cieszyli się większym dobrobytem. Kolonie te znane były jako „kolonie chleba”, ponieważ łagodny klimat i bogata gleba sprzyjały rolnictwu. Żywność uprawiana w tych koloniach pomogła wyżywić wszystkie colonies.
Nowy Jork został pierwotnie zasiedlony przez Holendrów. W 1664 roku, król Karol II dał dużą część ziemi do swojego brata Jamesa. Wliczone w tej ziemi było New Netherland, obecnie znany jako Nowy Jork. James wysłał trzy okręty wojenne do portu w Nowym Amsterdamie i zażądał, aby miasto poddało się.
Karol II dał Williamowi Pennowi kolonię jako zapłatę za dług. Penn nazwał tę kolonię Pennsylvania. William Penn należał do Towarzystwa Przyjaciół, czyli kwakrów, grupy religijnej, która była prześladowana w Anglii. Domagał się wolności religijnej dla wszystkich w swojej kolonii. Płacił Indianom za ich ziemię i starał się traktować ich sprawiedliwie. Jego miasto, Filadelfia, było znane jako jedno z najnowocześniejszych i najpiękniejszych miast w koloniach.
Południe
Większość ludzi na Południu żyła na małych farmach, ale wielkie plantacje miały ogromną władzę. Plantacje były jak małe wioski. Każda z nich miała własną kuźnię, kościół i piec garncarski. Zamożni właściciele plantacji mieli władzę polityczną i wojskową. Tytoń był główną rośliną uprawną, podobnie jak indygo, które było używane do produkcji niebieskiego barwnika.
Te duże plantacje potrzebowały taniej siły roboczej, aby odnieść sukces. Pierwotnie właściciele plantacji przywieźli biednych Europejczyków. Właściciele plantacji płacili za koszty podróży pracowników. Po przybyciu do Ameryki najemni służący zgadzali się pracować przez pewien okres czasu – zazwyczaj siedem lat. Po spłaceniu długu otrzymywali ziemię, pieniądze i wolność.