Analogowe systemy telewizyjne występują w różnych częstotliwościach odświeżania i rozdzielczościach. Dalsze różnice istnieją w częstotliwości i modulacji nośnika audio. Kiedy wprowadzono telewizję kolorową, informacja o barwie i nasyceniu została dodana do sygnałów monochromatycznych w sposób, który ignorują telewizory czarno-białe. W ten sposób uzyskano kompatybilność wsteczną. Ta koncepcja jest prawdziwa dla wszystkich standardów telewizji analogowej.
W dzisiejszym świecie tradycyjnie istnieją trzy współistniejące standardy skanowania telewizyjnego. Standardy te oparte są na technologii dostępnej w 1930 roku, biorąc pod uwagę koszty vs wydajność. Pierwszym z nich był amerykański system telewizji kolorowej NTSC (National Television Systems Committee). Europejski i australijski standard PAL (Phase Alternation Line rate) oraz francuski i radziecki standard SECAM (Séquentiel Couleur Avec Mémoire) zostały opracowane później i próbują wyleczyć pewne wady systemu NTSC. Kodowanie kolorów w systemie PAL jest podobne do systemów NTSC. SECAM, chociaż, używa innego podejścia modulacji niż PAL lub NTSC.
W zasadzie, wszystkie trzy systemy kodowania kolorów mogą być łączone z dowolną kombinacją linii skanowania/częstotliwości odświeżania. Dlatego, aby w pełni opisać dany sygnał, konieczne jest podanie systemu koloru i standardu nadawania z dużej litery. Na przykład Stany Zjednoczone, Kanada, Meksyk i Korea Południowa używały NTSC-M, Japonia używała NTSC-J, Wielka Brytania używała PAL-I , Francja używała SECAM-L, większość Europy Zachodniej i Australia używała PAL-B/G, większość Europy Wschodniej używała SECAM-D/K lub PAL-D/K.
Jednakże nie wszystkie z tych możliwych kombinacji faktycznie istnieją. NTSC jest używany tylko z systemem M, mimo że były eksperymenty z NTSC-A (405 linii) w Wielkiej Brytanii i NTSC-N (625 linii) w części Ameryki Południowej. PAL jest używany z różnymi standardami 625-liniowymi (B, G, D, K, I, N), ale także z północnoamerykańskim standardem 525-liniowym, odpowiednio nazwanym PAL-M. Podobnie, SECAM jest używany z różnymi standardami 625-line.
Z tego powodu wielu ludzi odnosi się do każdego sygnału typu 625/25 jako „PAL” i do każdego sygnału 525/30 jako „NTSC”, nawet w odniesieniu do sygnałów cyfrowych; na przykład na DVD-Video, który nie zawiera żadnego analogowego kodowania koloru, a zatem nie ma sygnałów PAL lub NTSC w ogóle.
| 525/60 Standard | 625/50 Standard | |
|---|---|---|
| # of lines per frame | 525 | 625 |
| # of lines per field | 262.5 | 312.5 |
| # klatek na sekundę | 29.97 | 25 |
# pól na sekundę( f v {{displaystyle f_{v}}
 ), Hz |
2 f h / 525 = 59.94 {{displaystyle 2f_{h}/525=59.94}
 |
2 f h / 625 = 50 {displaystyle 2f_{h}/625=50}
 |
Skanowanie wideoEdit
Skanowanie wideo odnosi się do sposobu, w jaki scena telewizyjna określa swoje wartości luminancji i chrominancji. Określają one liczbę linii na klatkę oraz liczbę klatek na sekundę. Względy techniczne i ekonomiczne w różnych krajach na całym świecie doprowadziły do rozwoju wielu różnych kompromisów w transmisji. Te rozważania są ograniczone przez fakt, że tylko jeden bit informacji może być przesyłany w tym samym czasie . Aby to obejść, transmisja musi być podzielona na małe elementy przesyłane sekwencyjnie i ponownie montowane lokalnie na końcu odbiornika. Zrekonstruowane obrazy muszą być następnie wyświetlane w szybkim tempie, aby imitować ruch.
Telewizor kineskopowy (CRT) wyświetla obraz poprzez skanowanie wiązki elektronów na ekranie we wzorze poziomych linii zwanych rastrem. Na końcu każdej linii wiązka powraca do początku następnej linii; koniec ostatniej linii jest łącznikiem, który powraca do góry ekranu. Przy mijaniu każdego punktu intensywność wiązki jest zmienna, zmieniając luminancję tego punktu. System telewizji kolorowej jest identyczny z wyjątkiem tego, że dodatkowy sygnał znany jako chrominancja kontroluje kolor plamki.
Skanowanie rastrowe jest pokazane w nieco uproszczonej formie poniżej.
Gdy opracowano telewizję analogową, nie istniała przystępna technologia przechowywania jakichkolwiek sygnałów wideo; sygnał luminancji musi być generowany i przesyłany w tym samym czasie, w którym jest wyświetlany na kineskopie. Dlatego istotne jest, aby utrzymać skanowanie rastrowe w kamerze (lub innym urządzeniu do wytwarzania sygnału) w dokładnej synchronizacji ze skanowaniem w telewizorze.
Fizyka kineskopu wymaga, aby skończony interwał czasowy był dozwolony dla plamki, aby cofnąć się do początku następnej linii (cofanie poziome) lub początku ekranu (cofanie pionowe). Taktowanie sygnału luminancji musi na to pozwalać.
RozdzielczośćEdit
W telewizji, rozdzielczość jest używana w odniesieniu do liczby linii na wysokość obrazu (LPH). Systemy telewizyjne zostały opracowane, aby mieć kwadratowe piksele, lub równy stosunek rozdzielczości poziomej i pionowej. Rozdzielczość pionowa to zdolność formatu nadawczego do rozdzielania linii poziomych. Jest ona zwykle wyświetlana jako liczba linii poziomych, które mogą być wyraźnie widoczne na ekranie telewizora.
Częstotliwość odświeżaniaEdit
Oko ludzkie ma cechę zwaną zjawiskiem Phi. Zjawisko phi zostało określone jako percepcja ruchu „pierwszego rzędu”. Jest on modelowany w kategoriach stosunkowo prostych „czujników ruchu” w systemie wizualnym, które ewoluowały, aby wykryć zmianę luminancji w jednym punkcie na siatkówce i skorelować ją ze zmianą luminancji w sąsiednim punkcie na siatkówce po krótkim opóźnieniu, a zatem szybko wyświetlane kolejne obrazy skanowania pozwoli pozorne złudzenie płynnego ruchu. Migotanie obrazu można częściowo rozwiązać stosując na kineskopie powłokę luminoforową o dużej trwałości, dzięki czemu kolejne obrazy zanikają powoli. Jednak wolny luminofor ma negatywny efekt uboczny powodowania rozmazania obrazu i rozmycia, gdy występuje duża ilość szybkiego ruchu na ekranie.
Maksymalna liczba klatek na sekundę zależy od szerokości pasma elektroniki i systemu transmisji oraz liczby poziomych linii skanowania w obrazie. Częstotliwość odświeżania 25 lub 30 herców jest zadowalającym kompromisem, podczas gdy proces przeplatania dwóch pól wideo obrazu na klatkę jest używany do budowania obrazu. Proces ten podwaja pozorną liczbę klatek wideo na sekundę i dodatkowo zmniejsza migotanie i inne wady transmisji.
.