Terapia komórkowa to podawanie żywych, często oczyszczonych komórek do organizmu pacjenta w celu wzrostu, zastąpienia lub naprawy uszkodzonej tkanki w leczeniu choroby. Wiele różnych typów komórek może być stosowanych w terapii komórkowej, w tym krwiotwórcze (tworzące krew) komórki macierzyste, komórki macierzyste mięśni szkieletowych, neuronalne komórki macierzyste, mezenchymalne komórki macierzyste (dorosłe komórki macierzyste, które różnicują się w struktury takie jak tkanki łączne, krew, limfaty, kości i chrząstki), limfocyty, komórki dendrytyczne i komórki wysepek trzustkowych.
Terapie komórkowe mogą być autologiczne, co oznacza, że pacjent otrzymuje komórki z własnego ciała, lub mogą być allogeniczne, co oznacza, że pacjent otrzymuje komórki od dawcy. Alogeniczne terapie komórkowe są często określane jako terapie „z półki”, ponieważ pochodzą od dawcy, który nie jest pacjentem, umożliwiając wcześniejsze przygotowanie i są dostępne dla pacjenta natychmiast w momencie potrzeby.
Wiele obecnie opracowywanych terapii opartych na komórkach wykorzystuje indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste (iPSC). W przeciwieństwie do pluripotencjalnych komórek macierzystych pochodzących z embrionów, są to dorosłe komórki, które zostały genetycznie przeprogramowane z powrotem do stanu pluripotencjalnego, zdolnego do stania się jednym z wielu typów komórek w ciele pacjenta. Technologia ta może umożliwić rozwój nieograniczonego typu określonego rodzaju komórek ludzkich potrzebnych do celów terapeutycznych.
.