Mięśniaki macicy (tj. włókniaki, mięśniaki) są najczęstszymi nowotworami ginekologicznymi u kobiet w wieku rozrodczym (1). Oczywistym jest, że większość tych zmian przebiega bezobjawowo (2). Objawy bezpośrednio związane z tymi łagodnymi guzami stanowią najczęstszą przyczynę laparotomii u nieciężarnych kobiet w Stanach Zjednoczonych (3,4), a także na Tajwanie (5). Podczas gdy w minionych dziesięcioleciach histerektomia była postrzegana niemal jako panaceum na leiomyomy macicy, ostatnio zwraca się uwagę na rozwój środków farmaceutycznych i mniej inwazyjnych procedur (6). Często takie procedury mają na celu zatrzymanie macicy (6). Spośród zabiegów oszczędzających macicę w przypadku objawowego mięśniaka macicy można wybrać myomektomię (7,8).
Trybem dostępu chirurgicznego zwykle stosowanym w miomektomii jest tradycyjna laparotomia zwiadowcza lub jej modyfikacja-mini-laparotomia (MLT) (9) lub ultramini-laparotomia (UMLT) (10,11), chociaż ostatnio laparoskopia (12-14) lub połączenie laparoskopii i MLT (9), chirurgia pochwy (15) i histeroskopowa miomektomia (16-21) stanowią ważne alternatywy. Jednakże, sama miomektomia zapewnia różny stopień kontroli objawów i wysoki odsetek nawrotów, nie tylko w przypadku samych guzów, ale także objawów. Na przykład w jednym z badań odnotowano, że ustąpienie objawów wahało się od 84,0% do 100% w zależności od różnych pozycji, a 21 (19,4%) ze 108 pacjentek doświadczyło nawrotu po średnim okresie 16 miesięcy (zakres, 1,8-47,4 miesięcy) (22). Dlatego też może być konieczne zastosowanie alternatywnej lub dodatkowej terapii, aby zapewnić dłuższą, trwałą kontrolę objawów i zminimalizować nawrót nowotworu. Jedną z takich strategii jest laparoskopowa okluzja naczyń macicy (laparoscopic uterine vessel occlusion – LUVO), znana również jako laparoskopowa okluzja tętnicy macicznej (laparoscopic uterine artery occlusion – LUAO) (23,24).
Zasadność stosowania LUVO w leczeniu objawowych mięśniaków macicy znajduje się w udanych doświadczeniach z embolizacją tętnic macicznych (uterine-artery embolization – UAE), która została wprowadzona w 1995 roku jako alternatywna technika leczenia włókniaków (25). Od tego czasu zyskała ona coraz większą akceptację jako małoinwazyjna, oszczędzająca macicę procedura, a badania wykazały ustąpienie nadmiernego krwawienia miesiączkowego lub ucisku u 80-90% pacjentek (26-32). LUVO przyniosło podobne złagodzenie objawów (89,4% z poprawą objawową i 21,2% z całkowitym ustąpieniem objawów) w 2001 roku w 7- do 12-miesięcznej obserwacji 87 pacjentek po LUVO (33).
Od tego czasu nastąpił gwałtowny wzrost zastosowania tego zabiegu z różnymi modyfikacjami, takimi jak jednoczesne towarzyszenie miomektomii poprzez laparoskopię lub ML, a także przeprowadzono znaczące badania nad jego wynikami (22,34-42). Jednakże, w naszych poprzednich danych stwierdziliśmy, że połączenie LUVO i miomektomii zapewniło zdecydowaną skuteczność w kontroli objawów u tych kobiet z objawowymi mięśniakami macicy (98,1% do 100% ustąpienia objawów w zależności od różnych rodzajów pozycji), zminimalizowało nawrót guza i sprawiło, że zdecydowana większość ponownych interwencji nie była konieczna (22). Zabieg miomektomii może być wykonany metodą laparoskopową lub metodą ML, gdy pacjentki poddawane są procedurze LUVO. Przed 2002 rokiem często stosowaliśmy ML do wykonywania miomektomii (22). Jednakże skróciliśmy nacięcie do mniej niż 4 cm, tworząc ultramini-laparotomię (UMLT) w celu wykonania miomektomii (10,11,43).
Ponieważ wiele terapii zachowawczych może zapewnić mniejsze lub większe efekty terapeutyczne w zakresie kontroli objawów i stanu choroby, celem tego prospektywnego badania jest ocena wyników terapeutycznych tych objawowych mięśniaków macicy po zastosowaniu różnych rodzajów terapii w ciągu najbliższych 5 lat w Taipei Veterans General Hospital.
.