Stany Zjednoczone zmieniły sposób opodatkowania małżeństw w 1948 roku, z systemu, w którym każdy z małżonków płacił podatki od swojego dochodu na system, w którym para małżeńska jest opodatkowana jako jednostka. Przejście od odrębnego do wspólnego opodatkowania zmieniło bodźce dla podaży pracy i własności aktywów. Niniejszy artykuł bada efekty przejścia do wspólnego opodatkowania, wykorzystując naturalny eksperyment stworzony przez zróżnicowanie prawa własności w poszczególnych stanach. Osoby pozostające w związku małżeńskim w stanach, w których obowiązywało prawo o wspólnocie majątkowej, zawsze były opodatkowane tak, jakby każdy z małżonków zarabiał połowę dochodu pary, a zatem zmiana prawna z 1948 roku nie miała na nie wpływu. Porównanie zachowania wysoko wykształconych podatników w stanach dotkniętych i nie dotkniętych zmianą wskazuje, że zmiana podatkowa wiąże się ze spadkiem stopy zatrudnienia zamężnych kobiet o około 2 punkty procentowe, co jest zgodne z wyższymi stawkami podatku od pierwszego dolara, z którymi musiały się zmierzyć po 1948 roku. Kobiety pozostające w związkach małżeńskich z mężczyznami pracującymi na własny rachunek również rzadziej uzyskiwały dochody pozapłacowe po 1948 r., co odzwierciedla dokonaną przed 1948 r. alokację majątku rodzinnego na rzecz żon dla celów podatkowych. Wpływ wspólnego opodatkowania na udział żonatych mężczyzn w sile roboczej i posiadaniu dochodu pozapłacowego jest generalnie nieistotny statystycznie.
.