Sep 26, 2017
Those stupid sweaters. Zamknij oczy i wyczaruj braci Menendez, a oni mają na sobie dopasowane swetry w żywych, nienaturalnych kolorach żelków. Dwaj przystojni młodzi mężczyźni nosili się w sądzie tak, jak można by się ubrać na godzinę koktajlu w country clubie, jakby było im chłodno po meczu tenisowym. Może starali się wyglądać młodziej, bardziej zdrowo, albo mniej zdolnie do zamordowania swoich rodziców. Zamiast tego, ich sartorialne wybory tylko wyciosały ich własną karykaturę: rozpieszczonych bogatych chłopców, którzy myśleli, że wszystko ujdzie im na sucho.
Historia Erica i Lyle’a Menendezów jest jedną z najbardziej notorycznych sag typu true-crime w historii Ameryki, a pragnienie coraz większej liczby jej przedstawień nie może zostać zaspokojone. Tylko w 2017 roku trzy duże rekonstrukcje zostały wystawione w telewizji – dwugodzinny dokument na ABC, film Lifetime i ośmiogodzinny mini-serial NBC z udziałem laureatki Emmy Edie Falco w roli prawniczki braci, Leslie Abramson.
W przeciwieństwie do innych niekończących się popularnych historii true-crime-JonBenet Ramsey, O.J. Simpson, Caylee Anthony, Zodiac Killer, i Czarna Dalia-nie ma tajemnicy wokół morderstwa Jose i Kitty Menendez. Bracia przyznali się do zabicia swoich rodziców. To ich teatralność sprawiła, że Menendezowie stali się tak niesławni, ich zamiłowanie do dramatyzowania w sądzie, ich podejrzane stroje i bezczelna natura ich zachowania pomiędzy morderstwem a aresztowaniem. I oczywiście pojawia się pytanie: Czy u podstaw tej zbrodni leżała chciwość – czy Lyle i Eric to najbardziej skrajnie rozpieszczone bachory w Beverly Hills? Czy może w sercu tej rodziny jest coś tak złego, że działania braci mogły być usprawiedliwione?
18 sierpnia 1989 roku Eric i Lyle Menendez zakupili strzelby w sklepie sieci Big 5 Sporting Goods w San Diego, ponad sto mil od rodzinnej rezydencji w Beverly Hills. 19 sierpnia ich rodzice wyczarterowali jacht i zabrali ich na połów rekinów. 20 sierpnia wdarli się do mieszkania i oddali 15 strzałów do swoich rodziców, podczas gdy para oglądała telewizję na kanapie. Erik powiedział, że strzelał pierwszy, ale w końcu to Lyle strzelił najlepiej: Wylądował kulą w tyle głowy Jose, a śmiertelny cios oddał w twarz Kitty.
Potem bracia, którzy mieli wtedy 21 i 18 lat, pojechali do kina i kupili bilety na Batmana. Rzucili broń i przebrali się w czyste, nie zakrwawione ubrania, po czym wrócili do domu i udawali, że odkrywają scenę od nowa. Histeryczne skomlenie Lyle’a „Ktoś zabił naszych rodziców!” w jego telefonie na policję zostało później przedstawione w filmie z Jimem Carreyem.
Wiemy, że te szczegóły istnieją, ponieważ bracia w końcu przyznali się do wszystkiego. Ale aresztowano ich dopiero pół roku po morderstwach, a w międzyczasie chłopcy pomalowali Los Angeles na czerwono. W ciągu tych sześciu miesięcy wydali podobno milion dolarów na przyjęcia, podróże i zakupy.
24 sierpnia 1989 roku, dzień przed pogrzebem rodziców, Lyle wydał ponad 15 tysięcy dolarów na trzy zegarki marki Rolex, jak zeznali później świadkowie i on sam. Siedząc obok sekretarki ojca, Marzi Eisenberg, w limuzynie, którą wracał do domu po pogrzebie, pokazał swoje skórzane loafersy i zażartował: „Hej, Marzi, kto powiedział, że nie mogę zastąpić mojego ojca?”. Potem zastanawiał się na głos do innego przyjaciela w samochodzie, jak mógłby uzyskać bilety na U.S. Open.
Bracia wyprowadzili się z rodzinnej rezydencji w Beverly Hills i przebywali w serii drogich hoteli, zanim w końcu wynajęli kondominia na wodzie w Marina Del Rey. Ich sąsiadujące ze sobą apartamenty miały dużo miejsca na imprezy i wieczory filmowe z przyjaciółmi. Erik kupił też Rolexa, ubrania i przegrał tysiące dolarów w grach hazardowych. Postanowił zrezygnować ze studiów na UCLA i zamiast tego zatrudnił trenera tenisa za 60 000 dolarów rocznie w nadziei, że uda mu się zostać zawodowcem. Ćwiczył do 10 godzin dziennie i latał na Bliski Wschód, aby rywalizować.
W międzyczasie Lyle wrócił do Princeton, ale nie po to, by uczęszczać na zajęcia. Zamiast tego skupił się na interesach i zakupach w New Jersey i Nowym Jorku. Zatrudnił zespół ochroniarzy, którzy towarzyszyli mu w zakupowych wycieczkach, a później zeznał, że ich łupem padły ubrania warte 40 000 dolarów i Porsche warte 60 000 dolarów. Kupił popularną studencką restaurację, Chuck’s Spring Street Cafe, za $550,000 i przemianował ją na Mr. Buffalo’s po pikantnych skrzydełkach. Miał nadzieję, że uda mu się przekształcić ją we franczyzę. Lyle powiedział w wywiadzie dla gazety studenckiej: „To była jedna z zachwytów mojej matki, że chcę założyć małą sieć restauracji i serwować zdrowe jedzenie z miłą obsługą”.
To był pierwszy biznes pod parasolem firmy, którą Lyle nazwał Menendez Investment Enterprises. Zatrudnił dwóch przyjaciół z Princeton, którzy – jak później zeznali – mieli pomóc mu w nadzorowaniu i doradzaniu przy inwestycjach. Lyle zanurzył palec w tym ostatnim, próbując, bez powodzenia, zostać promotorem koncertu rockowego.
Marzyli o sukcesie sportowym, muzycznym, finansowym – a nawet interesowali się polityką. „Mój brat chce zostać prezydentem USA. Ja chcę zostać senatorem i być z Kubańczykami” – powiedział Erik. Ich zabity ojciec Jose urodził się na Kubie i uciekł w czasie rewolucji. „Nie zamierzam żyć dla mojego ojca, ale myślę, że jego marzenia są tym, co chcę osiągnąć. Czuję, że on jest we mnie, popycha mnie.”
Bracia nie spędzili całego półrocznego okresu wolności na zakupach i głośnym marzeniu. Uczestniczyli również w sesjach terapeutycznych z dr Jerome Oziel. To właśnie te sesje doprowadziły do ich ostatecznego aresztowania.
Stres związany z tym wszystkim przyprawiał Erika o wrzody. Więc wyznał swojemu terapeucie, co zrobił on i jego brat. Kochanka Oziela podsłuchała nagraną sesję i poszła na policję. Lyle Menendez został aresztowany 8 marca 1990 roku w Beverly Hills. Erik grał w tym czasie w tenisa w Izraelu, ale dobrowolnie wrócił do domu i został aresztowany 11 marca.
To był ogromny, szokujący przełom w sprawie – ale potem sprawa utknęła w martwym punkcie, na lata. Sędzia orzekł, że fragmenty taśm z sesjami terapeutycznymi braci mogą być wykorzystane jako dowód, od czego odwołali się ich adwokaci. Walka o taśmy ciągnęła się przez 30 miesięcy, aż w końcu zainterweniował Sąd Najwyższy Kalifornii. Obaj chłopcy zostali postawieni w stan oskarżenia 7 grudnia 1992 roku i sądzeni oddzielnie za morderstwo. Ława przysięgłych w sprawie Erika utknęła w martwym punkcie 10 stycznia 1994 roku; ława przysięgłych w sprawie Lyle’a utknęła w martwym punkcie dwa tygodnie później. Sędzia ogłosił przerwę w rozprawie. Dopiero 17 kwietnia 1996 roku, trzecia i ostatnia ława przysięgłych uznała braci za winnych razem. Cały proces trwał prawie siedem lat.
Początkowe sprawy zakończyły się mistrialem z powodu przekonującego (i zaskakującego, gdy został przedstawiony) argumentu obrony: Adwokat Leslie Abramson i jej zespół twierdzili, że zarówno Lyle, jak i Erik byli molestowani przez ojca od dzieciństwa.
Historia ta była niemożliwa do potwierdzenia, ponieważ domniemany złoczyńca nie żył. Do czasu, gdy bracia otworzyli się na temat tego nadużycia, opinia publiczna nienawidziła ich i zjadała narrację zepsutych bogatych chłopców przez lata.
„To, co zrobiłeś, to zabiłeś swoich rodziców, a potem zacząłeś wydawać ich pieniądze. Prawda?” młotkowała zastępca prokuratora okręgowego Pamela Bozanich, gdy Lyle był na trybunie podczas swojego pierwszego procesu.
„Cóż. To coś, co się wydarzyło,” powiedział Lyle, „ale nie sądzę, żeby opisywanie tego w ten sposób było umieszczaniem tego we właściwym kontekście.”
„Dlaczego musiałeś kupić zegarek Rolex cztery dni po tym, jak twoi rodzice zostali zabici?” zapytał Bozanich.
„Nie musiałem.”
„Chciałeś.”
Nawet płaczliwe opisy znęcania się braci nad ojcem wywoływały kpiny. W szczególnie mrocznym skeczu z października 1993 roku, Saturday Night Live naśladowało ich gładkie, płaskie głosy i sposób, w jaki ich twarze gniotły się w krokodyle łzy. Samo pojawienie się gospodarza Johna Malkovicha w królewskim niebieskim swetrze na trybunie było wystarczającym skrótem, aby publiczność w studio zaczęła się śmiać.
Po werdykcie w ich ostatecznym procesie i przed ich skazaniem, bracia usiedli z Barbarą Walters na jeden ostatni wywiad. Kiedy Walters nazwała ich rozpieszczonymi, Erik zaprotestował: „Jestem tylko normalnym dzieckiem”.
Słynna prowadząca wywiad dosłownie zawołała z obrzydzeniem i irytacją. „Erik! Jesteś normalnym dzieciakiem, który zabił swoich rodziców,” powiedziała Walters.
Uśmiechnął się i spojrzał na nią powoli. „Wiem.”
Pomimo próśb o umieszczenie ich w tym samym więzieniu, bracia Menendez zostali rozdzieleni i do dziś odsiadują swoje wyroki dożywocia w odległości mil od siebie. Obaj pobrali się podczas pobytu za kratkami – Lyle dwukrotnie. Jego pierwszą żoną była była modelka; jego obecna żona, Rebecca Sneed, jest redaktorką czasopism, która zmieniła zawód na prawnika. Erik poślubił Tammi Saccoman, atrakcyjną blondynkę, z którą wymieniał listy przez sześć lat.
Sprawa uczyniła z braci drobnych celebrytów, jak również zaangażowanych prawników. Bozanich pojawiła się w 2015 roku w odcinku Murder Made Me Famous na kanale Reelz i utrzymywała, że 20 lat później nadal była całkowicie przekonana, że bracia zmyślili seksualne nadużycia.
„Jestem w 100 procentach pewna, że sfabrykowali swoją obronę” – powiedziała. „Nie jestem w 90 procentach pewna; jestem w 100 procentach pewna.”
Jak mogła być tak pewna? „Podczas procesu komornicy powiedzieli mi, że bracia przybijali sobie piątkę, szczególnie po dobrym dniu w sądzie, kiedy zeznawali” – powiedziała Bozanich. „Przybijali sobie piątkę, bo im się udało.”
