Alai

Gdy boli cię głowa, wiesz, że istnieje wiele możliwych przyczyn, od łagodnych do bardzo poważnych. Kiedy spotykasz się z lekarzem, prawdopodobnie zada ci on szczegółowe pytania na temat tego, od jak dawna bóle głowy mają miejsce, jaki rodzaj bólu odczuwasz, kiedy występują i jakie inne objawy odczuwasz. Bez dokładnej oceny i badania, byłoby absurdalne, aby lekarz zdiagnozował u Ciebie guza mózgu lub grypę, z których oba mogą powodować ból głowy. I, oczywiście, leczenie guza mózgu i wirusa wyglądałoby zupełnie inaczej.

To samo dotyczy chorób psychicznych: wiele wspólnych objawów występuje z różnych powodów i może odzwierciedlać kilka różnych diagnoz. Dlatego dobry specjalista w dziedzinie zdrowia psychicznego, zanim postawi diagnozę, dokładnie oceni dziecko na podstawie szerokiego zakresu informacji. Kluczowe jest zrozumienie, co tak naprawdę kryje się za danym zachowaniem, ponieważ, podobnie jak w medycynie, diagnoza, którą otrzymuje dziecko, może drastycznie zmienić odpowiednie leczenie. Leki na ADHD, na przykład, nie będzie działać, jeśli nieuwaga dziecka lub destrukcyjne zachowanie jest spowodowane niepokojem, a nie ADHD. I podobnie jak lekarz medycyny, gdy leczenie nie działa, czy to terapeutyczne lub farmaceutyczne, jedną z rzeczy, które dobry klinicysta zrobi jest ponowne zbadanie diagnozy.

Tutaj spojrzymy na niektóre z powszechnych objawów psychiatrycznych, które są łatwo błędnie interpretowane u dzieci i nastolatków, co prowadzi do błędnej diagnozy. Dla każdego objawu wyjaśniamy diagnozę, z którą jest on powszechnie powiązany i jakie są niektóre z alternatywnych przyczyn tego, co to zachowanie może być. (Ta lista ma służyć jedynie jako przewodnik i ważne jest, aby zawsze konsultować się z przeszkolonym diagnostą przed rozpoczęciem leczenia lub przypisaniem dziecku etykiety.)

Powszechna diagnoza: ADHD

Objaw nieuwagi jest często po raz pierwszy obserwowany przez nauczycieli, którzy mogą zauważyć ucznia, który wyjątkowo łatwo się rozprasza, jest skłonny do marzyć, ma trudności z wypełnianiem zadań domowych i podążaniem za wskazówkami. Podczas gdy wszystkie dzieci, zwłaszcza te, które są bardzo młode, mają tendencję do krótszych okresów uwagi niż dorośli, niektóre dzieci mają znacznie więcej problemów ze skupieniem uwagi niż inne.

Uwaga, która jest poza typowym zakresem jest jednym z trzech kluczowych objawów ADHD, wraz z impulsywnością i nadpobudliwością. Więc kiedy dziecko wydaje się niezwykle rozproszony ADHD ma tendencję do być pierwszą rzeczą, rodzice i klinicyści podejrzewają. Istnieje jednak wiele innych możliwości, które mogą przyczyniać się do nieuwagi.

„Dziecko, które jest nieuważne, może być nieuważne, ponieważ ma ADHD”, zauważa psycholog Steven Kurtz. „Albo może być nieuważny, ponieważ martwi się o swoją babcię, która jest chora w szpitalu, lub dlatego, że jest zastraszany na placu zabaw, a następny okres to przerwa.”

Inne możliwości:

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne:

Wiele dzieci z OCD są rozpraszane przez ich obsesje i kompulsje, a gdy OCD jest wystarczająco ciężki, mogą spędzić większość dnia obsesji. Może to kolidować z ich życiem na wiele sposobów, w tym z uwagą w szkole. A ponieważ dzieci z OCD często wstydzą się swoich objawów, mogą podjąć wiele starań, aby ukryć swoje kompulsje. Nierzadko dzieci kontrolują swoje rytuały podczas pobytu w szkole, ale po powrocie do domu są nimi przytłoczone. Dlatego nauczyciel może zauważyć, że uczeń ma trudności ze skupieniem się i założyć, że ma problem z uwagą, ponieważ jego OCD nie jest dla niej oczywiste.

„Dziecko może siedzieć w klasie, mając obsesję o potrzebie naprawienia czegoś, aby uniknąć czegoś strasznego się dzieje. Wtedy nauczyciel wzywa go do siebie” – mówi dr Jerry Bubrick, psycholog kliniczny z Child Mind Institute. „Kiedy nie zna odpowiedzi na pytanie, wygląda to tak, jakby nie zwracał uwagi, ale tak naprawdę to dlatego, że miał obsesję.”

Post-Traumatic Stress Disorder:

Dzieci mogą również sprawiać wrażenie cierpiących z powodu nieuwagi, gdy wpłynęła na nie trauma. „Wiele z objawów PTSD wygląda jak ADHD”, wyjaśnia dr Jamie Howard, dyrektor Trauma Response and Education Service w Child Mind Institute. „Objawy powszechne w PTSD, takie jak trudności z koncentracją, przesadna reakcja startowa i nadwrażliwość mogą sprawić, że wydaje się, że dziecko jest roztrzęsione i spacyfikowane.”

Zaburzenia uczenia się:

Gdy dziecko wydaje się patrzeć wszędzie, tylko nie na strony książki, którą ma czytać, inną możliwą przyczyną jest to, że ma zaburzenia uczenia się. Niezdiagnozowana dysleksja może nie tylko sprawić, że młody człowiek będzie się wiercił z frustracji, ale może się wstydzić, że nie wydaje się być w stanie zrobić tego, co inne dzieci mogą zrobić, i zamierza ukryć ten fakt. Poczucie porażki jest dużą przeszkodą w koncentracji, a wszystko, co może złagodzić to uczucie, jest mile widzianym rozproszeniem uwagi.

„Pięćdziesiąt procent dzieci, które mają problemy z nauką, cierpi na nieuwagę”, zauważa dr Nancy Rappaport, profesor Harvard Medical School, która specjalizuje się w opiece nad zdrowiem psychicznym w środowisku szkolnym. „W przypadku tych dzieci musimy interweniować w celu wsparcia ich deficytów w nauce, w przeciwnym razie leczenie ich środkami stymulującymi będzie niewypałem.

Najtrudniejsze przypadki, dodaje dr Rappaport, to naprawdę inteligentne dzieci, które z powodzeniem kompensowały swoje problemy z nauką przez lata, pracując bardzo ciężko. „Są w stanie ukryć swoje słabości, dopóki nie staną się starsze i nie będą musiały zbyt wiele dźwigać. Często diagnozuje się u nich ADHD lub depresję, chyba że ktoś wychwyci problem z nauką.

Powtarzające się niepokojące myśli

Powszechna diagnoza: PTSD

Natrętne myśli i wspomnienia, których dziecko nie jest w stanie kontrolować, są jednym z kluczowych objawów PTSD. Klinicyści postrzegają PTSD jako uszkodzoną reakcję „walki lub ucieczki” u dziecka, które doświadczyło niepokojących przeżyć, niezależnie od tego, czy było to przykre wydarzenie, czy też schemat przemocy domowej lub znęcania się. Doświadczenie to należy do przeszłości, ale dziecko wciąż na nowo przeżywa niepokój.

Może to mieć miejsce w formie retrospekcji, myślenia o wydarzeniu w kółko lub doświadczania przerażających myśli, które „utknęły”.”

Inne możliwości:

OCD:

„Zarówno w OCD, jak i PTSD, możesz doświadczać natrętnych myśli, myśli, o których nie chcesz myśleć”, powiedział dr Howard. „Te myśli pojawiają się w twojej głowie, bez twojej woli i bez twojej kontroli. W obu przypadkach powodują one niepokój i musisz pracować, aby je opanować.” Ale istnieje zasadnicza różnica między powtarzających się myśli w OCD i PTSD, Dr Howard zauważa: „W przypadku OCD będzie to koncepcja, która powoduje niepokój, ale w przypadku PSTD jest to rzeczywiste wspomnienie czegoś, co się wydarzyło.”

Nieograniczona mowa

Wspólna diagnoza: Autyzm

Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, które powoduje, że dziecko ma upośledzenia w komunikacji. Dzieci z autyzmem mogą mieć opóźnienie w (lub całkowity brak) rozwoju języka mówionego. Najbardziej oczywiste oznaki autyzmu są zwykle zauważalne między 2 a 3 rokiem życia. Chociaż wiele dzieci ze spektrum mówi, mogą one używać języka w nietypowy sposób, unikać kontaktu wzrokowego i wolą być same. Autyzm może być najpierw zauważony przez specjalistów szkolnych, którzy stają się świadomi, że dziecko nie współdziała społecznie z rówieśnikami w odpowiedni sposób.

Inne możliwości:

Mutyzm wybiórczy:

Mutyzm wybiórczy jest zaburzeniem lękowym, w którym dzieci nie mówią w określonych sytuacjach społecznych. Wiele dzieci z mutyzmem wybiórczym są rozmowne w domu, ale może być całkowity brak mowy w innych ustawieniach, takich jak w szkole. Mogą one w ogóle nie komunikować się z rówieśnikami lub nauczycielami, co może prowadzić do tego, że pracownicy szkoły będą się niepokoić o ich rozwój społeczny. Te trudności społeczne mogą doprowadzić niektórych pracowników szkoły do wniosku, że są one na spektrum autyzmu.

„Możesz mieć trudności z komunikacją z wielu powodów”, zauważa dr Kurtz. „Rzeczą, której należy szukać jest spójność w różnych sytuacjach. Dzieci z SM będą dość towarzyskie i dość bajecznie gadatliwe w niektórych sytuacjach, w innych prawdopodobnie nie mają SM.”

Jeśli chodzi o postawienie diagnozy, ważne jest, aby dokonać rozróżnienia pomiędzy deficytem umiejętności a deficytem wydajności. Dzieci z mutyzmem wybiórczym mają deficyt wydajności, ponieważ mają zdolność mówienia, ale nie mogą jej zademonstrować w każdym otoczeniu, podczas gdy dzieci ze spektrum mają deficyty umiejętności, więc nie mogą zademonstrować pewnych umiejętności niezależnie od otoczenia.

Dzieci z mutyzmem wybiórczym mogą również wykazywać inne symptomy, które mogą prowadzić do dzwonków alarmowych dla autyzmu. Niektóre dzieci z SM wydają się bardzo „wyłączone” w ich afektach. „Ponieważ dziecko próbuje, czy wie o tym czy nie, przekonać ludzi do wycofania się, będzie miało słaby kontakt wzrokowy jak dziecko ze spektrum, płaski afekt jak dziecko ze spektrum,” powiedział dr Kurtz. „Nie będzie wyglądał jak dziecko, którego jedynym problemem jest to, że utknął w kwestii możliwości mówienia.”

4. Smutek, zmęczenie i trudności w jasnym myśleniu

Powszechna diagnoza: Depresja

Większości ludzi łatwo jest rozpoznać objawy depresji: uczucie smutku, zmniejszenie zainteresowania zwykłymi przyjemnymi czynnościami, zmęczenie, zmiany masy ciała i trudności z koncentracją. Chociaż jest to normalne dla każdego, aby czuć się „w dołku” czasami, dzieci doświadczające smutek lub drażliwość, która trwa dłużej niż dwa tygodnie i upośledza ich zdolność do funkcjonowania mogą być uważane za doświadczające epizodu depresji.

Inne możliwości:

Niedoczynność tarczycy:

Niedoczynność tarczycy występuje, gdy tarczyca (gruczoł w szyi) nie wydziela wystarczającej ilości pewnych ważnych hormonów. Objawy niedoczynności tarczycy wyglądają bardzo podobnie do tych z depresji, i obejmują zmęczenie, przyrost masy ciała, uczucie smutku i trudności w jasnym myśleniu. Jednak leczenie niedoczynności tarczycy jest zupełnie inne: dzieci z niedoczynnością tarczycy są leczone za pomocą hormonu zastępującego tarczycę.

Zaburzenia lękowe:

Niektóre zaburzenia lękowe, takie jak OCD, mogą być bardzo upośledzające i przerażające dla osoby, która ich doświadcza. Dzieci z OCD mogą mieć obsesje na punkcie przywoływania krzywdy swoich bliskich, a także innych obrazów przemocy lub seksu. Chociaż obsesje te nie są zgodne z tym, co dziecko faktycznie chce się wydarzyć, ma trudności z usunięciem ich z głowy. Zdarza się, że najpierw zauważa się obniżony nastrój, ale może on być wtórny do innych zaburzeń, takich jak OCD. Ze względu na wstydliwe myśli, które ma wiele dzieci z OCD, mogą one nie czuć się komfortowo dzieląc się wieloma z nich, i mogą zostać błędnie zdiagnozowane z depresją.

„Istnieje wiele przypadków, w których dzieci, które mają lęki lub niepokojące myśli popadają w depresję, ponieważ są przerażone i czują, że sprawy nie będą miały się lepiej”, wyjaśnia dr Rachel Busman, psycholog w Child Mind Institute. „Dlatego tak ważna jest dokładna ocena objawów i zebranie wywiadu, który wyjaśni, kiedy się one zaczęły. Istnieją doskonałe metody leczenia zaburzeń lękowych i depresji – po postawieniu diagnozy, leczenie może być ukierunkowane na te objawy.”

Zachowania destrukcyjne

Powszechna diagnoza: ODD

Większość dzieci ma sporadyczne napady złości lub wybuchy temperamentu, ale kiedy dzieci wielokrotnie wyładowują się, są wyzywające lub nie potrafią kontrolować swojego temperamentu, może to poważnie pogorszyć ich funkcjonowanie w szkole i spowodować znaczne zamieszanie w rodzinie. Często uważa się, że dzieci te cierpią na zaburzenia opozycyjno-obronne (ODD), które charakteryzują się wzorcem negatywnych, wrogich lub wyzywających zachowań. Symptomy ODD obejmują utratę temperamentu przez dziecko, kłótnie z dorosłymi, łatwe denerwowanie się lub aktywne nieprzestrzeganie próśb i zasad. W celu zdiagnozowania ODD, destrukcyjne zachowanie dziecka musi występować przez co najmniej sześć miesięcy i negatywnie wpływać na jego życie w szkole lub w domu.

Inne możliwości:

Zaburzenia lękowe:

Dzieci z zaburzeniami lękowymi mają znaczne trudności w radzeniu sobie z sytuacjami, które powodują ich niepokój. Kiedy dziecko z nieleczonym zaburzeniem lękowym znajduje się w sytuacji wywołującej lęk, może stać się opozycyjne, próbując uciec od tej sytuacji lub uniknąć źródła ostrego lęku. Na przykład, dziecko z ostrym lękiem społecznym może rzucić się na inne dziecko, jeśli znajdzie się w trudnej sytuacji. Dziecko z OCD może być bardzo zdenerwowane i krzyczeć na rodziców, jeśli nie zapewnią mu stałego, powtarzającego się zapewnienia, które wykorzystuje do zarządzania swoimi obsesyjnymi lękami. „To prawdopodobnie zdarza się częściej niż myślimy, albo lęk, który wygląda zakłócające lub lęk współistniejący z zachowaniami zakłócającymi,” powiedział dr Busman. „I to wraca do tego, dlaczego musimy mieć kompleksową i dobrą ocenę diagnostyczną.”

ADHD:

Wiele dzieci z ADHD, zwłaszcza tych, które doświadczają impulsywności i nadpobudliwości, może wykazywać wiele objawów, które sprawiają, że wydają się opozycyjne. Dzieci te mogą mieć trudności z usiedzeniem w miejscu, mogą dotykać i bawić się wszystkim, na czym mogą położyć ręce, wypowiadać niestosowne uwagi, mieć trudności z czekaniem na swoją kolej, przerywać innym i działać bez przemyślenia konsekwencji. Objawy te są bardziej wynikiem ich upośledzonych umiejętności wykonawczych – ich zdolności do myślenia z wyprzedzeniem i oceny wpływu ich zachowania – niż celowego zachowania opozycyjnego.

Zaburzenia uczenia się:

Gdy dziecko zachowuje się w szkole w sposób powtarzający się, możliwe jest, że jego zachowanie wynika z niezdiagnozowanych zaburzeń uczenia się. Powiedzmy, że ma ogromne trudności z opanowaniem umiejętności matematycznych, a bezskuteczna praca nad zestawem zadań sprawia, że jest bardzo sfrustrowane i rozdrażnione. Albo wie, że następna lekcja to lekcja matematyki.

„Dzieci z problemami w nauce mogą być mistrzami w byciu zwodniczymi – nie chcą ujawnić swojej wrażliwości. Chcą odwrócić twoją uwagę od rozpoznania ich zmagań” – wyjaśnia dr Rappaport. „Jeśli dziecko ma problemy z pisaniem, matematyką lub czytaniem, zamiast poprosić o pomoc lub przyznać, że utknęło w martwym punkcie, może podrzeć zadanie lub zacząć coś robić z innym dzieckiem, aby odwrócić uwagę. „Kiedy rodzice i nauczyciele szukają przyczyn dysregulacji, pomocne jest odnotowanie, kiedy do niej dochodzi – zaznaczenie słabych punktów i zapewnienie dzieciom wsparcia.”