W tym roku podczas Jesiennej Intensywnej, jestem bardzo podekscytowana, że będę pracować z wami nad dwoma bardzo różnymi baletami:
1) Paquita, jeden z najsłynniejszych XIX-wiecznych przykładów klasycyzmu, energiczny i ekstrawertyczny, oraz
2) Serenada, neoklasyczny balet z połowy XX wieku, melancholijny i refleksyjny
Podczas moich badań, google-edukując się, dowiedziałam się, że Paquita była pierwotnie baletem w dwóch aktach, w choreografii Josepha Maziliera do muzyki Edouarda Deldeveza, dla Opery Paryskiej, z premierą w 1846 roku. Rok później Marius Petipa wystawił ten balet w Petersburgu. Była to jego pierwsza praca w Rosji.
Jednakże popularna wersja, którą znamy dzisiaj, to Grand Pas Classique, którą Petipa dodał w 1881 roku do muzyki Ludwiga Minkusa. Liczne wariacje kobiece zostały włączone jeszcze później na występ galowy:
„Paquita grand pas classique została przedstawiona na gali pożegnalnej Enrico Cecchetti w 1902 roku, gdzie wszystkie czołowe baleriny Teatru Maryjskiego uczestniczyły wykonując swoje ulubione solówki z różnych baletów. W ten sposób rozpoczęła się, trwająca do dziś, tradycja włączania do repertuaru całej suity solówek dla różnych balerin.” Wikipedia
.