Alai

Morfologiczny mechanizm destrukcji ścian pęcherzyków płucnych w przebiegu rozedmy płuc nie został wyjaśniony. Celem niniejszej pracy było trójwymiarowe wyjaśnienie tego procesu. Do badań użyto wycinków płuc od pięciu pacjentów z rozedmą płuc oraz pięciu osób z grupy kontrolnej o prawidłowej strukturze pęcherzyków płucnych. Wycinki o grubości 150 μm barwiono hematoksyliną i eozyną, elastyną i impregnowano srebrem oraz immunostymulowano wybranymi przeciwciałami. Wycinki te badaliśmy trójwymiarowo przy użyciu laserowego mikroskopu konfokalnego i mikroskopu świetlnego. W prawidłowych pęcherzykach płucnych z grupy kontrolnej znajdowało się tylko kilka porów Kohna i nie było fenestrów. W płucach pacjentów z rozedmą pojawiło się małe pęknięcie w niezwykle cienkiej ścianie pęcherzyka wśród kapilar pęcherzykowych. Pęknięcie to powiększało się, tworząc okrąg otoczony kapilarami, który nazywano fenestrem pęcherzykowym. Dwa sąsiadujące fenestra zlewały się w wyniku rozpadu zapadniętej lub sznurowatej kapilary pomiędzy nimi, tworząc duże fenestra. Duże fenestry łączyły się wielokrotnie, stając się coraz większe, a te z kolei były otoczone grubymi włóknami elastycznymi tworzącymi szkielet pęcherzyka płucnego. Destrukcja ściany pęcherzyków płucnych w przebiegu rozedmy może rozpoczynać się od małych pęknięć ściany pęcherzyków, które stają się fenestrami otoczonymi naczyniami włosowatymi, wielokrotnie łączącymi się w większe fenestry obrzeżone elastycznymi włóknami. Sieć naczyń włosowatych pęcherzyków płucnych może początkowo zapobiegać powiększaniu się fenestrów, a grube włókna elastyczne tworzące szkielet pęcherzyków płucnych mogą wtórnie zapobiegać niszczeniu struktury ściany pęcherzyków płucnych.