Alai

W HSS Center for Brachial Plexus and Traumatic Nerve Injury, pacjenci są pod opieką wielodyscyplinarnego zespołu z dużym doświadczeniem w każdym aspekcie ich leczenia, od diagnozy do długoterminowej obserwacji. W skład zespołu wchodzą: chirurdzy, fizjiatrzy, radiolodzy, terapeuci fizyczni i zajęciowi, neurolodzy, psychiatrzy, specjaliści leczenia bólu, pracownicy socjalni, patolodzy, anestezjolodzy i pielęgniarki.

Zabiegi związane z uszkodzeniem splotu ramiennego

Pacjenci, u których zdiagnozowano uszkodzenie splotu ramiennego i którzy wymagają operacji, mogą spodziewać się następujących zabiegów:

• Mikrochirurgia

  Terapia splotu ramiennego i innych złożonych uszkodzeń nerwów często obejmuje mikrochirurgię, czyli praktykę operowania pod mikroskopem za pomocą maleńkich narzędzi i materiałów, takich jak szwy, których nie można zobaczyć gołym okiem. W operacjach takich jak przeszczepy nerwów, transfery nerwów i transfery mięśni, specjalnie przeszkoleni chirurdzy, używając precyzyjnych instrumentów dostosowanych do indywidualnych potrzeb, pracują skrupulatnie, aby ponownie połączyć i naprawić nerwy.

• Leczenie etapowe

  Pacjenci ze złożonymi urazami nerwów mogą potrzebować kombinacji procedur, aby osiągnąć optymalny powrót funkcji. Operacje te obejmują szereg procedur pierwotnej rekonstrukcji nerwów, które są optymalnie wykonywane od trzech do sześciu miesięcy po urazie, jak również wtórne procedury rekonstrukcyjne, które obejmują wolne przeszczepy mięśni, transfery mięśni szypułkowych, transfery ścięgien i fuzje. Procedury wtórne mogą być wykonywane miesiące, a nawet lata po wystąpieniu urazu.

• Terapia fizyczna i zajęciowa

  Odzyskiwanie sprawności po urazie nerwu i operacji rekonstrukcyjnej jest długotrwałym procesem. Uczestnictwo w długoterminowej terapii fizycznej i zajęciowej jest niezbędnym etapem i pomaga zachować zakres ruchu, siłę i elastyczność kończyny, jednocześnie zapobiegając przykurczom tkanek miękkich i zanikom mięśni. W przypadku niemowląt i małych dzieci z porażeniem wrodzonym, członkowie rodziny muszą odgrywać aktywną rolę w terapii fizycznej.

Pierwotne leczenie i procedury

Rekonstrukcja nerwu

Rekonstrukcja nerwu jest terminem zbiorczym nadanym różnym technikom chirurgicznym i mikrochirurgicznym stosowanym w leczeniu uszkodzeń nerwów. Procedury związane z rekonstrukcją mogą obejmować jedną lub więcej z następujących metod: neuroliza/uwolnienie nerwu, naprawa nerwu, przeszczep nerwu i transfer nerwu. Wczesna interwencja jest niezwykle ważna dla uzyskania dobrego wyniku. Idealnie byłoby, gdyby rekonstrukcja nerwu rozpoczęła się pomiędzy 3 a 6 miesiącem po doznanym urazie. Odzyskanie funkcji nerwu po operacji jest bardzo powolne, nerw regeneruje się w tempie jednego milimetra dziennie. W tym okresie ważne jest, aby pacjenci poddawali się regularnemu programowi terapii fizycznej i zajęciowej w celu utrzymania elastyczności, zakresu ruchu i siły.

Neuroliza/uwolnienie nerwu

Neuroliza i uwolnienie nerwu to techniki stosowane w celu usunięcia tkanki bliznowatej i/lub wszelkich pasm uciskających nerw, które mogą zaburzać normalną funkcję lub powodować ból. Możliwym scenariuszem jest rozległy krwiak w okolicy pachy po urazie.

Naprawa nerwu

W procedurze naprawy nerwu, chirurg ponownie łączy dwa końce odciętego nerwu. To ponowne połączenie może być również nazywane koaptacją. Aby optymalnie wyrównać końce nerwów, wymagana jest drobiazgowa naprawa, wykonywana pod mikroskopem przy użyciu specjalnych, bardzo cienkich instrumentów.

Przeszczep nerwu

Podczas przeszczepu nerwu chirurg pobiera zdrowy fragment zbędnego nerwu z innego miejsca na ciele pacjenta – autoprzeszczep – i wykorzystuje go do ponownego połączenia dwóch końców uszkodzonego nerwu. Powrót do zdrowia następuje w miarę, jak tkanka nerwowa regeneruje się z obu końców pierwotnego nerwu, aby połączyć się poprzez przeszczepioną tkankę nerwową. W leczeniu uszkodzeń splotu ramiennego często wykorzystuje się nerw strzałkowy (długi nerw, który rozciąga się od kostki do tylnej części kolana). Usunięcie nerwu strzałkowego z jego pierwotnego miejsca nie jest szkodliwe dla pacjenta. Obecnie trwają badania nad alternatywą dla autoprzeszczepu, w tym nad wykorzystaniem bioabsorbowalnych materiałów stanowiących rusztowanie, na którym aksony obu nerwów mogą się ponownie połączyć.

Transfer nerwu

Transfer nerwu to procedura, w której zbędny nerw dawcy (z innego miejsca w ciele pacjenta) jest przekierowywany i podłączany do miejsca uszkodzonego lub pozbawionego unerwienia kikuta nerwowego w celu przywrócenia jego funkcji. Podczas transferu nerwu, chirurg jest również w stanie wyodrębnić te powięzi (pęczki włókien nerwowych), które dostarczają niezbędnych informacji. Ten rodzaj rekonstrukcji oferuje unikalne korzyści, w tym możliwość szybszego połączenia tkanki nerwowej i związanej z tym reedukacji mięśni.

Chirurdzy odnoszą się do różnych rodzajów transferu nerwów, w oparciu o lokalizację nerwu dawcy.

• Transfery nerwów wewnątrzpowięziowych to te, które są wykonywane w obrębie samego splotu ramiennego. Jednym z częstych przykładów jest przeniesienie nerwu łokciowego (który zwykle służy dolnej części ramienia) do gałęzi bicepsowej nerwu mięśniowo-skórnego w celu przywrócenia funkcji łokcia.
• Przeniesienie nerwu pozapleksowego polega na podłączeniu nerwu dawcy z miejsca, które znajduje się poza splotem. Chociaż zazwyczaj preferowane są transfery wewnątrzpleksowe, pacjenci z uszkodzeniem wielu poziomów splotu ramiennego mogą wymagać transferu pozapleksowego, np. obejmującego nerw międzyżebrowy (normalnie zasilający mięśnie klatki żebrowej) do bicepsa. Nerwy międzyżebrowe mogą być również przeniesione do nerwu pachowego.
• Dystalny transfer nerwu polega na wykorzystaniu tkanki nerwowej poniżej łokcia, takiej jak nerw międzyżebrowy, który zwykle unerwia mięsień pronator quadratus (odpowiedzialny za pronację dolnej części ramienia), który może być przeniesiony w celu ponownego unerwienia nerwu łokciowego i przywrócenia funkcji ręki.

Oprócz zastosowania w urazach splotu ramiennego, transfery nerwów mogą być skuteczną metodą leczenia innych złożonych urazów nerwów obwodowych, szczególnie tych związanych ze złamaniami i zwichnięciami, uszkodzeniami nerwów, guzami nerwów i urazami spowodowanymi przez pociski. W zależności od rodzaju urazu, chirurg może wykonać jeden lub więcej transferów nerwów w połączeniu z innymi procedurami rekonstrukcji nerwów. Transfery nerwów mogą być również nazywane neurotyzacją, heterotopowym szwem nerwu i krzyżowaniem nerwów.

Rekonstrukcja nerwów, która obejmuje neurolizę, naprawę nerwu, przeszczep nerwu i transfer nerwu, jest również stosowana w celu odzyskania wrażliwości i zmniejszenia bólu neuropatycznego.

Leczenie nieoperacyjne

Niektóre urazy nerwów odpowiadają na środki nieoperacyjne, w tym fizykoterapię i leczenie bólu, w zależności od potrzeb. Warunki te obejmują neurapraksję u dorosłych i niemowląt (np. porażenie wrodzone), w którym nerw jest rozciągnięty, ale nie ma zakłócenia aksonów (komórek nerwowych, które przekazują informacje). Pacjenci z neurapraksją mogą potrzebować wielu tygodni lub miesięcy, aby w pełni odzyskać sprawność i czucie w dotkniętej kończynie. W tym czasie ważne jest, aby poddawać się okresowemu monitorowaniu i badaniom elektrodiagnostycznym, aby upewnić się, że następuje powrót do zdrowia. Jeśli to tylko możliwe, zaleca się przeprowadzenie tych ocen w tej samej instytucji, aby zapewnić dokładność i spójność tych ocen.

Ponadprzyrodzone procedury rekonstrukcyjne

Wolny przeszczep mięśni

Ta mikrochirurgiczna procedura obejmuje przeszczepienie mięśnia i jego ukrwienia z nieuszkodzonej części ciała do uszkodzonej kończyny. W przypadku uszkodzenia splotu ramiennego, jeden wspólny rodzaj wolnego transferu mięśni obejmuje przeszczep mięśnia gracilis, długiego mięśnia po wewnętrznej stronie uda, który pomaga zginać kolano i obracać biodro do wewnątrz. Przeszczepiony do ramienia przywraca zdolność pacjenta do zginania łokcia i poruszania palcami. Usunięcie mięśnia gracilis z nogi nie ma wpływu na ruch kończyn dolnych, ponieważ istnieją inne mięśnie nogi, które pełnią te same funkcje. Jako wtórna procedura rekonstrukcyjna, wolny przeszczep mięśni może pomóc przywrócić pewne rodzaje funkcji, wiele miesięcy, a nawet lat po początkowym uszkodzeniu nerwu.

Transfer mięśni szypułkowych

Gdy wybrany jest transfer mięśni szypułkowych, mięsień jest przesuwany, ale naczynia krwionośne i nerwy do mięśni pozostają dołączone. Na przykład, mięsień latissimus dorsi może być przeniesiony do zgięcia łokcia.

Transfer ścięgna

Podobnie do transferu mięśni, ścięgno jest przenoszone z jednej części ciała, aby poruszyć inną część ciała. Większość transferów ścięgien nie wymaga połączenia na poziomie mikronaczyniowym i dlatego nie jest to procedura mikrochirurgiczna. Na przykład, przeniesienie ścięgna pronator teres do extensor carpi radialis brevis może być wykorzystane do odzyskania wyprostu nadgarstka.

Fuzja

Pacjenci, których dotknięte ramię leczyło się w nienaturalnej pozycji, np. z trwale zgiętym nadgarstkiem, mogą odnieść korzyść z fuzji, w której kości są ponownie ustawione w bardziej naturalnej pozycji, a następnie „przyspawane” razem. Kołki i inne instrumenty są umieszczane w tym obszarze, aby zabezpieczyć kość podczas gojenia. Fuzja może również skutkować lepszym funkcjonowaniem w codziennych czynnościach, takich jak kąpiel i ubieranie się, a także poprawą kosmetyczną.

Procedura DREZ (Dorsal Root Entry Zone)

Dla większości pacjentów ulga w bólu związanym z uszkodzeniem splotu ramiennego (w odróżnieniu od bólu pooperacyjnego) jest osiągana po roku lub dwóch latach od operacji, chociaż w niektórych przypadkach może upłynąć dłuższy okres czasu, zanim ból zostanie opanowany. W przypadku osób, u których ból utrzymuje się po tym okresie, chirurg ortopeda może skierować pacjenta do neurochirurga, który może zalecić dodatkowy zabieg operacyjny na rdzeniu kręgowym, znany pod nazwą Dorsal Route Entry Zone lesioning (DREZ). DREZ polega na usunięciu tkanki bliznowatej i zastosowaniu elektrody na uszkodzonym obszarze rdzenia kręgowego w celu powstrzymania wysyłania komunikatów bólowych do mózgu.

.