Mindy Kaling była pisarką w „The Office” od początku pokazu, oprócz pojawienia się w kamerze jako Dunder Mifflin staffer Kelly Kapoor. Ale w ostatnim wywiadzie z magazynu Elle, Kaling powiedział, że musiała walczyć, aby być początkowo zawarte wśród producentów wymienionych przez Television Academy dla show.
„Oni mnie, nie żaden z innych producentów, wypełnić cały formularz i napisać esej o wszystkich moich wkładów jako pisarz i producent,” powiedziała magazynu. „Musiałem dostać listy od wszystkich innych mężczyzn, białych producentów, mówiąc, że przyczyniły się, gdy mój rzeczywisty rekord stał dla siebie.”
Kaling był jedynym pisarzem koloru na personel w pierwszym roku pokazu, co sprawiło, że pominięcie jeszcze bardziej rażące. Television Academy, jednak odpowiedział, mówiąc, że zasada w miejscu w tym czasie wymagane każdy producent do złożenia formularza wyjaśniającego ich producenta bona fides. Ćwiczenie przyszedł po obaw, że zbyt wiele niekwalifikujących się producentów, takich jak te, które nie są zaangażowane w codziennej produkcji serii, były zawarte wśród tłumu przyjmującego nagrody na scenie.
„Nie jedna osoba została wyróżniona,” TV Academy powiedział w oświadczeniu. „Nie było rosnące obawy lat temu dotyczące liczby wykonawców i pisarzy ubiegających się o kredyty producenta. W tym czasie Gildia Producentów współpracowała z Akademią Telewizyjną, aby prawidłowo zweryfikować kwalifikowalność producentów. Każdy wykonawca/producent i scenarzysta/producent był proszony o uzasadnienie swoich kredytów producenckich. Nie wymagamy już tego uzasadnienia od wykonawców/producentów i scenarzystów/producentów, ale nadal sprawdzamy kredyty producentów konsultując się z PGA, aby upewnić się, że ci, których uznano za producentów, rzeczywiście funkcjonują w roli producentów.”
Inni, którzy zostali zweryfikowani w tym roku byli producentami wykonawczymi Ben Silverman, Greg Daniels, Ricky Gervais, Stephen Merchant i Howard Klein; producenci współwykonawczy Paul Lieberstein, Jennifer Celotta, Michael Schur, Kent Zbornak i Teri Weinberg; i producent nadzorujący B.J. Novak. (Lieberstein i Novak były również regularne on-camera wykonawców w „The Office.”) Nie jest jasne, jednak, czy Kaling został poproszony o dostarczenie dodatkowych materiałów poza to, co inni producenci byli zobowiązani do przedłożenia.
W odpowiedzi na oświadczenie Akademii TV, Kaling dodał na Twitterze, „Respectfully, oświadczenie Akademii nie ma sensu. I *was* singled out. Były inne 'Biuro’ pisarz-performer-producentów, które NIE zostały wycięte z listy. Tylko ja. Najmłodsza osoba, i kolorowa kobieta. Najłatwiejsza do zwolnienia. Just sayin’.”
Dodała również w wątku na Twitterze: „Nigdy nie chciałem przywołać tego incydentu, ponieważ The Office było jednym z największych kreatywnych doświadczeń mojego życia, a kto chciałby mieć wrogie relacje z Akademią, która ma ciągłą moc wzmacniania naszych karier za pomocą nagród? Ale pracowałem tak ciężko i to było upokarzające. Napisałem tyle odcinków, spędziłem tyle czasu w montażowni, a Akademia odrzuciła to, bo nie mogła pojąć, że jestem w stanie to wszystko zrobić. Na szczęście zostałem uratowany przez moich przyjaciół, innych producentów. Chodzi o to, że nie powinnyśmy być wyręczane z powodu dobroci naszych potężniejszych białych kolegów. Nie wspominając o tym, wydawało mi się, że pomijam moją historię. To było jakieś dziesięć lat temu. Może teraz by się to nie zdarzyło. Ale przydarzyło się mnie.”
Kaling dodatkowo zwróciła się bezpośrednio do Akademii Telewizyjnej: „Hej, @TelevisionAcad! Jestem dumną członkinią od lat. Byłam pierwszą kobietą koloru nominowaną za napisanie scenariusza komediowego. Dlaczego nie powiedzieć „lata temu uniemożliwiliśmy zasłużonej kobiecie koloru zdobycie uznania za jej osiągnięcia. Przepraszamy i to nigdy by się nie stało teraz.”?
Nazwa Kaling została ostatecznie włączona jako producent do rozważań Emmy, i była częścią zespołu „The Office” nominowanego pięć razy za wybitny serial komediowy. Kaling został również nominowany w 2010 roku za wybitne pisanie w komedii, wraz z Greg Daniels, dla odcinków „Niagara: Część 1” i „Niagara: Part 2.”
.