Na długo przed powstaniem gier takich jak Pokemon Go! i Angry Birds, pierwsi użytkownicy telefonów komórkowych spędzali swój wolny czas pochłonięci prostszą (ale równie wciągającą) rozrywką: „Snake”. Preinstalowana na wielu urządzeniach Nokia w późnych latach 90-tych, gra zdobyła coś w rodzaju kultu dzięki swojej elementarnej grafice i prostej rozgrywce. Klockowata linia, którą gracze sterowali w grze, nie przypominała ruchów prawdziwego węża. O ile oczywiście nie mówimy o tym wspinającym się po ścianach wężu:
Filmowany przez właściciela domu w Keenesaw w stanie Georgia, ten duży wąż szczurowaty prześlizgnął się przez patio, zanim wyruszył w podróż po ścianie (i napełniając nas wszystkich pocieszającym przypływem nostalgii w tym procesie). Węże szczurów – członkowie rodzaju Pantherophis – są zwężacze znaleźć w całej dużej części wschodniej Ameryki Północnej. Są one dokonałych wspinaczy i mają tendencję do trzymać się obszarów zalesionych, gdzie mogą pokazać swoje arboreal habits.
Rat snakes wspiąć w poszukiwaniu miejsc do odpoczynku i bask, mówi ekolog dzikiej przyrody Dr David Steen. Mogą one również wślizgiwać się na drzewa, aby uzyskać dostęp do gniazd ptaków, jeśli są one na poszukiwania posiłku. W tym przypadku wąż mógł szukać wyniosłej drogi ucieczki.
„Wspinanie się po ceglanym murze, ze wszystkimi jego zakamarkami, nie jest szczególnie trudniejsze niż wspinaczka po korze pnia drzewa” – wyjaśnia Steen. Wąż trzyma się cementu między cegłami, ponieważ te rowki zapewniają trochę dodatkowej trakcji.
Bez pazurów – lub rzeczywiście kończyn – aby pomóc im się wspinać, węże muszą polegać na sile mięśni. Jeśli próbują wślizgnąć się na gładką powierzchnię, węże szczurowate (i wiele innych gatunków) zakotwiczą pewne części ciała podczas ciągnięcia lub pchania innych części, aby poruszać się do przodu – jest to forma ruchu zwana „lokomocją harmonijkową”. Jeśli są tam grzbiety lub rowki – w tym przypadku przestrzenie między cegłami – prawdopodobnie użyją ich jako dźwigni.
Górne zdjęcie nagłówka: ShowPaul, Flickr
.