By: Jon Jaehnig
Updated January 28, 2021
Medically Reviewed By: Lauren Guilbeault
Uczenie behawioralne to nie tylko teoria interesująca dla osób zajmujących się edukacją, choć z pewnością powinny być z nią zaznajomione. Rodzice i osoby na innych stanowiskach kierowniczych również powinni być zainteresowani zrozumieniem sposobu, w jaki ludzie się uczą. Jednak wszyscy się uczymy i wszyscy uczymy się inaczej, więc każdy powinien zainteresować się tą teorią.
Źródło: pexels.com
W tym miejscu przyjrzymy się teorii behawioralnego uczenia się, w tym jej historii oraz temu, jak wpływa na uczniów i edukatorów.
Watson i behawioryzm
Jak zobaczymy, behawioralne uczenie się jest koncepcją psychologii edukacyjnej wykorzystywaną przez behawiorystów. W rezultacie, zanim omówimy behawioralne uczenie się, pomocne może być zrozumienie, kim są behawioryści.
Behawioryzm rozpoczął się jako szkoła psychologii przez amerykańskiego psychologa Johna Watsona w 1913 roku. W tym czasie teoria psychoanalityczna Zygmunta Freuda, a później jego ucznia Carla Junga, rządziła psychologicznym krajobrazem. Psychoanaliza podkreśla znaczenie nieświadomego umysłu, który może być interpretowany tylko poprzez interakcje, takie jak sny, hipnoza, itp.
Behawioryści tacy jak Watson wierzyli, że jeśli psychologia – wtedy coraz bardziej popularna, ale wciąż dość nowa nauka – miała być traktowana poważnie, będzie musiała położyć większy nacisk na badanie obserwowalnych zachowań. Behawioryści wierzyli również, że psychoanalitycy kładą zbyt duży nacisk na doświadczenia z wczesnego dzieciństwa.
Wiara, że behawioryzm był niebezpiecznie redukcjonistyczny, tak jak psychoanaliza była niebezpiecznie otwarta, doprowadziłaby później do założenia psychologii humanistycznej przez psychologów takich jak Carl Rogers. Podczas gdy psychologia humanistyczna w dużej mierze zajęłaby miejsce wcześniejszych szkół psychologicznych, behawioryzm i prace wczesnych behawiorystów pozostają ważne.
Pavlov, Classical Conditioning, And Behavioral Learning
Uczenie behawioralne jest szkołą badań, która skupia się na tym, jak jednostki uczą się i jak można zmierzyć ich uczenie się. Jednym z wczesnych założeń behawioryzmu Watsona było to, że ludzie uczą się w ten sam sposób, co zwierzęta. To otworzyło drzwi do jednych z najwcześniejszych badań nad zwierzętami. A przynajmniej najwcześniejszych eksperymentów na zwierzętach w psychologii.
Były to eksperymenty rosyjskiego psychologa Iwana Pawłowa. Słynne eksperymenty Pawłowa wykazały, że mógł on wytresować psy, aby kojarzyły dźwięki z karmieniem. Był on nawet w stanie obliczyć stopień, w jakim psy kojarzyły jedzenie z dźwiękiem na podstawie objętości śliny, którą produkowały, gdy słyszały dźwięk. To również spełniło behawiorystyczny wymóg możliwości pomiaru reakcji poprzez obserwację, a nie przez implikację.
Kojarzenie koncepcji z bodźcem z powodu wielokrotnej ekspozycji na oba bodźce nazywane jest „warunkowaniem klasycznym” i jest jedną z głównych metod uczenia się behawioralnego.
Skinner, Operant Conditioning, And Behavioral Learning
Innym wczesnym twórcą teorii uczenia się behawioralnego był B.F. Skinner. Chociaż możesz nie być zaznajomiony z tym terminem, prawdopodobnie znasz koncepcję warunkowania operacyjnego.
Operacyjne warunkowanie składa się z pozytywnego i negatywnego wzmocnienia. Większość ludzi myśli, że pozytywne warunkowanie oznacza, że dajesz podmiotowi coś, czego chce, a negatywne wzmocnienie oznacza, że dajesz podmiotowi coś, czego nie chce, ale tak nie jest.
W pozytywnym wzmocnieniu, podmiot otrzymuje coś, gdy coś się dzieje. W negatywnym wzmocnieniu, coś jest odbierane od podmiotu, gdy coś się wydarzy. W ten sposób, operant warunkowania jest podobny do warunkowania klasycznego, ale jest używany do przekonania lub zniechęcić behavior.
Pozytywne i negatywne wzmocnienie może być stosowany zarówno do przekonania lub zniechęcić działalności. Na przykład, uderzając psa, ponieważ zabrudził dywan jest technicznie pozytywne wzmocnienie, ponieważ interwencja jest wprowadzona, gdy coś występuje. Gdybyś – i to byłoby okropne – puszczał głośną muzykę, której twój pies nienawidził, dopóki nie zrobił czegoś, co chciałeś, byłby to przykład wzmocnienia negatywnego, ponieważ interwencja jest usuwana, gdy coś się dzieje.
Nie ma wielu przykładów analizy ilościowej w przypadku warunkowania operacyjnego, tak jak w przypadku warunkowania klasycznego. Jednak warunkowanie operacyjne nadal spełnia wymóg udowodnienia, że coś zostało lub nie zostało wyuczone na podstawie obserwowalnego zachowania podmiotu.
Albert Bandura And Observational Learning
Źródło: pexels.com
Klasyczne i operacyjne warunkowanie są formami uczenia się asocjacyjnego. Uczenie asocjacyjne polega na bezpośrednich doświadczeniach podmiotu. Jednakże, według późniejszego psychologa, Alberta Bandury, podmiot nie musi doświadczać żadnych bodźców, aby nauczyć się zachowania.
Według Bandury, podmiot może również nauczyć się zachowania poprzez obserwowanie, jak ktoś inny wykonuje to zachowanie w procesie zwanym „społecznym uczeniem się”. To jest również nazywane „obserwacyjnym uczeniem się.”
Obserwacyjne uczenie się nie jest całkowicie usunięte z asocjacyjnego uczenia się. Zachowanie, którego podmiot uczy się od modelu, może być działaniem, które jest zachęcane lub zniechęcane do późniejszego warunkowania klasycznego lub operacyjnego. Dalej, inne podmioty mogą używać obserwacyjnego uczenia się mieć działania zachęcane lub zniechęcane przez widząc, co dzieje się z innym modelem, gdy działają.
To brzmi skomplikowanie, ale rozważ następujący przykład. Chłopiec słyszy, jak jego ojciec przeklina i przeklina wokół swoich przyjaciół. To jest obserwacyjne uczenie się. Kiedy chłopiec przeklina wokół swoich przyjaciół, oni myślą, że jest fajny. Jest to warunkowanie pozytywne, ale jeśli powtarza się ono wielokrotnie, może to być również forma warunkowania klasycznego. Jeśli jednak chłopiec przeklina przy matce, może dostać szlaban – jest to przykład negatywnego wzmocnienia. Ponadto, jeśli chłopiec ma młodszą siostrę, która jest świadkiem, jak dostaje szlaban za przeklinanie, może nauczyć się nie przeklinać, ponieważ widzi konsekwencje swojego brata – inny przykład uczenia się obserwacyjnego.
Uczenie behawioralne jako narzędzie edukacyjne
Uczenie behawioralne było prawdopodobnie najbardziej wpływowe w dziedzinie edukacji, szczególnie edukacji wczesnoszkolnej. Pozytywne i negatywne wzmocnienie są często używane do nauczania dzieci, jak mają się zachowywać. Weźmy pod uwagę nagrody, przywileje i kary, które są rozdawane w systemie szkół publicznych. Niektórzy historycy społeczni sugerują również, że dzwonki, które przywołują uczniów do porządku i zwalniają ich z lekcji, zostały wprowadzone jako metoda warunkowania klasycznego, aby przygotować ich do dzwonków, które kiedyś ogłaszały początek i koniec zmian w zakładach przemysłowych. Szkoły również wykorzystują obserwacyjne uczenie się, kiedy jeden uczeń jest karany jako przykład dla innych.
Oczywiście, behawioralne uczenie się nie jest wykorzystywane tylko do dyscypliny. Obserwacyjne uczenie się jest również ważne dla uczenia się działań i norm społecznych z obserwacji innych. Szczególnie w wychowaniu fizycznym, studenci uczą się jak wykonywać działania obserwując nauczyciela i podążając za nim.
Obserwacyjne uczenie się rzadko kończy się w klasie. Wiele osób ogląda filmy szkoleniowe w pracy i zwraca się do filmów w Internecie, aby dowiedzieć się, jak ulepszyć dom.
Uczenie behawioralne i wymiar sprawiedliwości
Źródło: .com
Uczenie behawioralne jest również stosowane w systemie wymiaru sprawiedliwości, gdzie niepożądane działania przynoszą niepożądane konsekwencje. Jest to przykład warunkowania operacyjnego, ale koncepcje takie jak więzienie są również wykorzystywane do społecznego uczenia się. Można powiedzieć, że w skazywaniu chodzi tak samo o zniechęcenie społeczeństwa do podejmowania działań, jak i o ukaranie przestępcy.
Dwudziestowieczny filozof Michel Foucault odwrócił ideę obserwacyjnego uczenia się w sądownictwie karnym swoją teorią „panoptykonu”. Teoria ta sugerowała, że przeciętny człowiek tak bardzo boi się bycia obserwowanym przy robieniu czegoś niepożądanego, że stworzenie iluzji, że jest obserwowany wystarczy, aby zapobiec temu zachowaniu.
Behavioral Learning And Biology
Operant conditioning jest używany do nauczania przedmiotów, ale jest również używany w eksperymentach na zwierzętach do testowania zwierząt na rzeczy takie jak pamięć. Jeśli podmiot może wykonać czynność, która skutkuje nagrodą, można bezpiecznie założyć, że podmiot nauczył się, że może otrzymać nagrodę wykonując tę czynność. Jeśli obiekt nie działa na powtarzające się przypadki tego działania skutkującego nagrodą, często zakłada się, że obiekt jest kognitywnie niezdolny do tworzenia połączeń między działaniem a nagrodą.
Behavioral Learning And Psychology
Behaviorism has greatly contributed to our understanding of how we learn, but it is not only educational psychology.
As a psychological school, behaviorists have also contributed to our clinical understanding of how the mind works and why we do what we do. Terapia behawioralna jest obecnie jednym z najczęstszych rodzajów terapii rozmownej. W terapii behawioralnej, pacjent lub klient uczy się, jak zrozumieć wewnętrzne i zewnętrzne motywacje i zastrzeżenia, które napędzają ich zachowanie. To pozwala im na kultywowanie pozytywnych zachowań i stopniowe zaprzestanie negatywnych zachowań.
Dalsze źródła
Aby dowiedzieć się więcej o behawioryzmie i innych szkołach psychologicznych, kontynuuj przewijanie strony dla innych artykułów edukacyjnych, takich jak ten.
Źródło: .com
Dla bardziej praktycznej pomocy, możesz również dotrzeć do terapeuty lub doradcy poprzez połączenie internetowe, np. na platformie takiej jak BetterHelp.
Powyżej wspomnieliśmy, że terapia behawioralna jest jednym z najczęstszych rodzajów terapii. Z tego powodu badacze poświęcili wiele czasu na sprawdzenie, jak skuteczna jest terapia prowadzona online, a nie osobiście. Niedawno opublikowano wyniki ponad 350 recenzowanych badań, z których wynika, że terapia poznawczo-behawioralna online jest równie skuteczna jak tradycyjna terapia w cztery oczy i pomaga poprawić dostęp do opieki zdrowotnej.
Badania wskazują również na inną korzyść: terapia online jest często tańsza niż tradycyjna. A dzięki elastycznemu harmonogramowi, możesz połączyć się ze swoim doradcą w dowolnym miejscu, w którym czujesz się komfortowo i masz bezpieczny Internet.
Oto recenzje ostatnich użytkowników BetterHelp na temat ich doradców:
„To jest terapeuta wszystkich terapeutów. Ona jest zorganizowany, a przede wszystkim rozważny, uprzejmy i niezwykle przemyślane i dostarczanie jej umiejętności w pomaganiu klientowi zidentyfikować, wyzwanie i zmienić wzorce zachowań, a pomagając jej klienci przetwarzają swoje myśli i uczucia w sposób, który czuje się bezpiecznie i walidacji. Prawda? Byłbyś głupi Willy nie zaplanować z nią IF ona ma otwarcie, które jest!!! 🙂 dziękuję Ci Rachel za całą Twoją niesamowitą pomoc!” Czytaj więcej na Rachel McClain.
„Joe jest naprawdę niesamowitym facetem i terapeutą. Jego doradztwo pomogło mi tak bardzo w ciągu ostatnich 6 miesięcy! Joe naprawdę sprawia, że czujesz się nie tylko wysłuchany, ale zrozumiany i wysłuchany. Był również świetny w polecaniu konkretnych i łatwych do wdrożenia praktyk i technik behawioralnych dla mojego życia, z których korzystam na co dzień. Gorąco polecam.” Czytaj więcej o Joe Chambers.
.