Alai

Q: Where Do Elves Live in Middle-earth?

ANSWER: Elfy w Śródziemiu żyją w prawie tak samo zróżnicowanych środowiskach jak Ludzie, choć pod koniec Trzeciej Ery – kiedy mają miejsce wydarzenia z Hobbita i Władcy Pierścieni – większość pozostałych Elfów mieszka w wielkich lasach północno-zachodniego Śródziemia.

Najdalej na zachód wysuniętą krainą Elfów jest Lindon, który leży poza zachodnimi granicami Shire. Jedyne miasta, o których mówi się, że mieszkają w nich Elfy, to Szare Przystanie, dwa miasta portowe położone po obu stronach ujścia rzeki Lune, która wpada do Zatoki Lhun. W Drugiej Erze, i być może przez część Trzeciej Ery, co najmniej dwa inne miasta – Forlond i Harlond – również były domem dla Elfów z Lindonu.

Dom Elronda w Rivendell (Imladris) jest ostatnią większą enklawą Wysokich Elfów w Eriadorze. Do czasu Władcy Pierścieni wydaje się, że większość elfów mieszkających w Imladris lub w jego pobliżu już opuściła Śródziemie. Jedna grupa, prowadzona przez Gildora Ingloriona, okazjonalnie pielgrzymuje z ich domu w lub w pobliżu Imladris (zgodnie z The Road Goes Ever On) do Lindon, aby spojrzeć w palantir, który Elendil umieścił w wysokiej wieży Elostirion, z której można zobaczyć (i być może komunikować się z) Tol Eressëa.

Podczas podróży przez Eriador lud Gildora składał się z jednej z Wędrownych Kompanii, o których naturze Tolkien powiedział bardzo niewiele. Teksty sugerują, że mogły istnieć inne Wędrowne Kompanie, być może przechodzące dwa i z powrotem na pielgrzymkach lub misjach pomiędzy Lindonem i Imladris.

Kolejną najważniejszą krainą Elfów było Lothlorien (aka Lorien), które leżało w pobliżu południowego krańca Gór Mglistych nad rzeką Anduin. Większość Elfów tam mieszkających to Elfy Wschodu, czyli Leśne Elfy, wywodzące się od Nandorów i Avari z Pierwszej Ery. Niektórzy Sindarowie i Noldorowie osiedlili się wśród tych Elfów w ciągu Drugiej Ery.

W czasie Wojny o Pierścień Elfy z Lorien żyły w dwóch lub więcej miastach, choć tylko Caras Galadhon jest wymienione lub ujawnione (mówi się, że jest to „szef” miast Galadhrim). Niewykluczone, że Cerin Amroth to miejsce, w którym znajdowało się wcześniejsze miasto, którego mieszkańcy dawno już opuścili Lorien. Cerin Amroth oznacza miejsce, w którym Amroth, były król Lorien, mieszkał na początku Trzeciej Ery.

Po drugiej stronie Anduiny w północnym Mirkwood Thranduil rządził znacznie większą populacją Leśnych Elfów, z których prawie żaden nie miał powiązań z Sindarami. Te Wood-elves były bardziej rustykalne niż Elfy z Lorien i Tolkien nie wspomina żadnych miast, choć Thranduil mieszka w ogromnej podziemnej fortecy. Bilbo odwiedza wioskę elfów obok leśnej rzeki, więc przypuszczalnie lud Thranduila żył rozproszony po lesie w wielu wioskach, a może i kilku „posiadłościach”.

Jedyną inną krainą, w której Elfy zamieszkiwały w czasie Wojny o Pierścień jest Dorwinion, z którego ludem Thranduil prowadził ożywiony handel. Dorwinion, jeśli naprawdę był krainą Elfów, wydaje się być najbardziej wysuniętym na wschód królestwem Elfów w Trzeciej Erze.

Najbardziej wysuniętą na południe krainą Elfów byłaby przystań Edhellond w Gondorze, która została opuszczona w 1981 roku Trzeciej Ery. Po Wojnie o Pierścień Legolas poprowadził część Elfów z północnego Mirkwood do Ithilien, gdzie mieszkali aż do śmierci Aragorna. Następnie Legolas zbudował statek i popłynął za morze; Tolkien nie mówi, czy wszyscy ludzie Legolasa poszli z nim.

Celeborn, władca Lothlorien po odejściu Amrotha, poprowadził większość ludzi z Lorien przez Anduinę po Wojnie o Pierścień i założył Królestwo Wschodniego Lorien. Mieszkał tam tylko kilka lat, zanim wyruszył do Rivendell, gdzie dołączył do swoich wnuków Elladana i Elrohira na początku Czwartej Ery. Kiedy Arwena, w tym czasie już śmiertelna kobieta, opuściła Gondor, by dokończyć swych dni w samotności, wróciła do Lorien. Narracja sugeruje, że w tej krainie pozostało niewiele, jeśli w ogóle, Elfów.

# # #

Czy czytałeś nasze inne artykuły Tolkien and Middle-earth Questions and Answers?

Nawet słowo „ręcznik” wydaje się mieć dość długą historię etymologiczną. Jako filolog Tolkien mógł docenić starożytność tych słów.

.