Alai

Naukowcy zajmujący się zdrowiem publicznym dopingowali ostatnio zachęcający trend: Wskaźniki otyłości wśród dzieci, które stale rosły przez lata 80. i 90. ubiegłego wieku, wydawały się mieć plateaued w 2000s.

Ale nowe badania sugerują inny, niepokojący problem czający się za tym plateau – gwałtowny wzrost wskaźników ciężkiej otyłości, szczególnie wśród starszych i mniejszości children.

The frakcja nastolatków z ciężką otyłością – wskaźnik masy ciała 40 lub większy – wzrosła ponad dwukrotnie z 0,9 procent w 1999 r. do 2.4 procent w 2013 i 2014 roku.

Według Williama Dietza, eksperta w dziedzinie otyłości i dyrektora Sumner M. Redstone Global Center for Prevention and Wellness na George Washington University, dane zawarte w raporcie sugerują, że ponad 6 milionów dzieci i nastolatków może cierpieć na ciężką otyłość.

„Częstość występowania otyłości pozostała niezmienna, ale ciężka otyłość rośnie” – powiedział Dietz. „Dzieci, które już mają otyłość wydają się być coraz bardziej poważne.”

Od 2004 roku liczba dzieci, które mają BMIs 30 lub większe zawisła wokół 17 procent, doświadczając marginalnych zmian z roku na rok. Ale co zmieniło się dramatycznie od 2004 roku (a nawet wcześniej) jest odsetek dzieci z bardzo wysokim BMI.

Bez interwencji otyłość zazwyczaj pogarsza się, a czynniki przyczyniające się do tego mogą być psychologiczne

Dzieci, które rozwijają otyłość w młodym wieku są bardziej narażone na ryzyko rozwoju ciężkiej otyłości w czasie, przybierając na wadze, jak rosły w nastolatków, współautor badania Asheley Skinner mówi.

Na przykład, jeśli dziecko ma BMI ponad 30, gdy on lub ona jest pięć, szanse są, że bez interwencji medycznej, poziom BMI dziecka przekroczy 35 lub 40, jak on lub ona wchodzi adolescence.

„Dzieci z cięższymi formami otyłości są najpierw rozwijających się otyłości w młodszym wieku i staje się coraz gorzej i gorzej w czasie,” powiedział Skinner. „Żyjemy w świecie, w którym dzieci nie są tak aktywne i łatwo jest dla otyłości stale się pogarszać.”

Dodatkowo, gdy dziecko lub nastolatek ma ciężką otyłość, jest to znacznie trudniejsza choroba do leczenia z powodu czynników, począwszy od powikłań sercowo-naczyniowych i metabolicznych do leżących u podstaw problemów psychologicznych. Jak Dietz powiedział mi, niekorzystne doświadczenia z dzieciństwa, takie jak przemoc seksualna, przemoc słowna, rozwód, głód i bezdomność mogą przyczynić się do otyłości dziecka.

„Znaczna część – około 20 procent ciężkiej otyłości u dorosłych – jest wynikiem niekorzystnych doświadczeń z dzieciństwa,” powiedział Dietz. „A moje przypuszczenie jest jeszcze większe.”

Zarówno latynoskie, jak i czarne dzieci mają wyższe wskaźniki chorobowości dla cięższych form otyłości niż ich biali odpowiednicy.

W latach 2013 do 2014, 3,5 procent czarnych dzieci objętych badaniem stwierdzono BMI większe niż 40. To było prawie cały punkt procentowy wyższy niż jakakolwiek inna rasa lub pochodzenie etniczne badane w badaniu. Dodatkowo, 8,6 procent latynoskich dzieci miał BMI większe niż 35, a w sumie 41,8 procent latynoskich dzieci w badaniu zostały sklasyfikowane jako nadwaga.

Dietz powiedział, że istnieją znaczne różnice etniczne w częstości występowania otyłości. U dorosłych kobiet, najwyższe wskaźniki otyłości są wśród Afroamerykanek, co oznacza, że wiele rasowych i etnicznych różnic w otyłości w dzieciństwie prowadzi do dorosłości.

Praktycy opieki zdrowotnej nie mają zasobów do leczenia otyłości prawidłowo

Dane z Agencji Badań nad Opieką Zdrowotną i Jakością wskazują, że praktycy opieki zdrowotnej są nieodpowiednio przygotowani do leczenia pacjentów z ciężką otyłością. Agencja szacuje, że w USA jest około 125 000 pediatrów podstawowej opieki zdrowotnej i lekarzy rodzinnych, co oznacza, że przeciętna praktyka podstawowej opieki zdrowotnej może leczyć do 50 pacjentów pediatrycznych z ciężką otyłością.

Skinner twierdzi, że stanowi to nadmierne obciążenie dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, ponieważ średnio dziecko cierpiące na ciężką otyłość wymaga co najmniej 26 godzin interwencji. Dostawca podstawowej opieki zdrowotnej nie będzie w stanie mieć tyle kontaktu z pacjentem. „Będziesz potrzebował interwencji klinicznej”, mówi Skinner. „Lub specjalistycznej kliniki odchudzania lub interwencji w społeczności, która jest szczególna dla dziecka.”

Jak Dietz lamentuje, „Brakuje nam standardu opieki nad dziećmi i nastolatkami z otyłością. Jest to duży problem i nie ma natychmiastowego rozwiązania.”