Alai

Jest 1:30 w nocy. Przez okno sypialni wpada koktajl Mołotowa. Na szczęście dla mieszkańców, lądowanie butelki jest zamortyzowane przez pościel, co zapobiega jej rozbiciu i rozprzestrzenieniu się śmiertelnej zawartości.

Zdjęcie autorstwa Therese R. Rasnick
Informacje zebrane na miejscu pożaru lub w jego pobliżu często mają decydujące znaczenie dla kierunku śledztwa.

Kiedy strażacy przybywają na miejsce zdarzenia, natychmiast dostrzegają potencjał horroru. Rozmowy z właścicielami domów i sąsiadami nie przynoszą żadnych naocznych świadków zbrodni. Sprawa zaczyna polegać na stworzeniu listy podejrzanych i eliminowaniu ich jednego po drugim, aż zostanie tylko sprawca.

Przez kilka tygodni szeryfowie przesłuchują przyjaciół, krewnych, współpracowników i znajomych właścicieli domu. Z czasem śledztwo koncentruje się na byłym chłopaku 16-letniej córki właścicieli domu. W trakcie kilku przesłuchań młody mężczyzna składa oświadczenia, które zmieniają go ze świadka w podejrzanego. Tylko zdolność marshals do zmiany z przesłuchujących na przesłuchiwanych pozwala im uzyskać informacje potrzebne do aresztowania podpalacza.

Różne dialogi

Aczkolwiek wywiady i przesłuchania są podobne w metodzie i celu, śledczy muszą zawsze być świadomi, w jakim typie dialogu biorą udział. Najprostszym sposobem na rozróżnienie tych dwóch rodzajów dialogu jest zapamiętanie, że świadek jest przesłuchiwany, a podejrzany jest przesłuchiwany.

Jednym z najtrudniejszych momentów w dochodzeniu jest sytuacja, w której dochodzi do przejścia na drugą stronę (tj. świadek składa oświadczenie, które przenosi go lub ją do kategorii podejrzanych). Prowadzący dochodzenie musi być przygotowany do zmiany i kontynuacji bez utraty gruntu pod nogami. Pewne cechy wspólne mają wywiad i przesłuchanie. W obu przypadkach kluczowe jest przygotowanie. Prowadzący dochodzenie powinien najpierw ustalić miejsce spotkania. Jeśli to możliwe, powinno ono odbyć się w biurze śledczego, co zapewni mu pozycję autorytetu.

Pomieszczenie powinno być wolne od elementów rozpraszających uwagę, powinno zawierać biurko i dwa krzesła, przy czym śledczy powinien siedzieć nieco wyżej niż badany. Biurko i ściany powinny być gołe, nie pozostawiając niczego, na czym osoba badana mogłaby się skupić. Okna powinny być zasłonięte. Idealnie byłoby, gdyby pokój był pomalowany na mocny kolor, taki jak zielony, unikając kolorów agresywnych (czerwony lub pomarańczowy), jak również kolorów relaksujących (pastele i odcienie ziemi). W takim otoczeniu badany jest zmuszony do skoncentrowania się na przesłuchaniu, co ułatwia śledczemu uzyskanie informacji.

Śledczy musi być również przygotowany fizycznie, ubrany wygodnie, nie może być głodny ani spragniony oraz psychicznie do wywiadu lub przesłuchania. Umysł musi być wolny od wszelkich zakłóceń i skoncentrowany na omawianej sprawie. Pracownik dochodzeniowy musi również w pełni rozumieć sprawę oraz to, jakich informacji się poszukuje. Jeżeli prowadzący dochodzenie nie wie, co jest potrzebne, może pozwolić badanemu na plątanie się, pozostawiając go zdezorientowanym. Postawa prowadzącego dochodzenie powinna być profesjonalna i pewna siebie, pamiętając, że jest on osobą ustalającą fakty i musi zachować dystans, niezależnie od tego, co usłyszy.

Gdy te warunki są spełnione, prowadzący dochodzenie jest przygotowany do rozpoczęcia sesji. W większości przypadków preferowana jest sytuacja jeden na jeden, ale istnieją okoliczności, które wymagają drugiego przesłuchującego, na przykład, gdy śledczy jest mężczyzną, a przesłuchiwany jest kobietą lub gdy sprawa dotyczy relacji dorosły-dziecko. Gdy obecnych jest dwóch przesłuchujących, mogą oni chcieć zastosować rutynę „dobry glina/zły glina”, aby uzyskać współpracę osoby przesłuchiwanej, chociaż rzadko działa to w przypadku wszystkich, z wyjątkiem pierwszych przestępców. Lepiej jest, aby drugi przesłuchujący milczał do czasu zakończenia przesłuchania, a następnie poprosił o wyjaśnienie lub rozwinięcie pewnych kwestii. Idea dwóch lub więcej osób zadających pytania prowadzi tylko do zamieszania i jest stratą czasu.

Zdjęcia powinny być zrobione uczestnikowi podczas wywiadu lub przesłuchania, przed i po, w celu identyfikacji uczestnika i pokazania jego stanu fizycznego. Prowadzący dochodzenie będzie również chciał uzyskać zapis tego, co się wydarzyło. Można to zrobić za pomocą pisemnych notatek, taśmy magnetofonowej lub nagrania wideo. Wielu śledczych unika nagrywania lub robienia notatek na początku przesłuchania, ponieważ nic tak szybko nie ucisza osoby, jak widok magnetofonu lub notatnika. Zamiast tego, pozwalają badanemu raz opowiedzieć o zdarzeniu. Następnie podmiotowi mówi się, że śledczy musi zrobić notatki lub nagranie, więc relacja będzie musiała być powtórzona.

Kontrola procesu

Wstępne wrażenie na potencjalnym świadku często określa stopień współpracy i ilość uzyskanych informacji. Dobrzy wywiadowcy zaczynają powoli, pytając o informacje ogólne, nazwisko, adres, wiek, itp. Im bardziej badany identyfikuje się z badaczem, tym bardziej pomocny on lub ona będzie.

Bez wydawania się zbyt autorytatywnym, badacz musi kontrolować wywiad, nie pozwalając badanemu błądzić zbyt daleko. Prowadzący wywiad musi zawsze być w stanie przywrócić rozmówcę do tematu bez bycia nieuprzejmym lub wydawania się obojętnym. Kontrolowanie wywiadu może być często trudnym balansowaniem, ale jest to jedna z tych czynności, w której śledczy musi stać się doświadczony.

W większości przypadków, wstępne wywiady będą miały miejsce na ulicy na lub w pobliżu miejsca pożaru. Informacje zebrane w tym czasie często będą miały decydujące znaczenie w określeniu kierunku dochodzenia. Chociaż śledczy może nie mieć luksusu korzystania ze wszystkich pomysłów przedstawionych powyżej, powinien starać się wykorzystać jak najwięcej z nich, aby zapewnić sobie uzyskanie najlepszych informacji.

Śledczy powinien również wziąć pod uwagę, kto jest przesłuchiwany na przykład, wiek świadka wpłynie na sposób, w jaki przypomni on sobie i opisze wydarzenia. Dzieci w wieku od 6 do 10 lat mogą być wnikliwymi obserwatorami, pozbawionymi motywów i uprzedzeń, ale mają tendencję do zniekształcania swoich spostrzeżeń; osoby w średnim wieku są w pełni świadome otaczającego je świata, a dzięki dojrzałemu osądowi i niezaburzonym zdolnościom często są najlepszymi świadkami; natomiast upośledzenia fizyczne i tendencja do cofania się mogą wpłynąć na wartość osób starszych jako świadków.

Prowadząc przesłuchanie, należy wziąć pod uwagę motywację świadka. Skarżący, osoby, których dotyczy skarga, informatorzy i ofiary będą mieli różne cele. W takich wywiadach śledczy powinien „trzymać się faktów”.

Na miejscu pożaru należy przeprowadzić wywiady ze strażakami, właścicielami nieruchomości, pracownikami, mieszkańcami i sąsiadami (ale nie tylko). Później śledczy będą rozmawiać z agentami ubezpieczeniowymi lub likwidatorami szkód.

Po zakończeniu wywiadu należy podziękować badanemu za pomoc i przekazać mu informacje, jak skontaktować się ze śledczym w przypadku, gdy przypomni sobie o innych informacjach.

Podpalenia w Stanach Zjednoczonych

• Podpalenia są główną przyczyną pożarów w kraju.
• Ponad 65% podpaleń ma miejsce na zewnątrz. 20% jest podłożonych w strukturach, a większość pozostałych jest podłożona w pojazdach.
• Podpalenia stanowią 14% wszystkich obrażeń spowodowanych pożarem i są drugą wiodącą przyczyną zgonów spowodowanych pożarem. Podpalenie jest główną przyczyną szkód majątkowych.
• Motywy podpaleń: wandalizm, złość, zemsta, zastraszanie, ukrywanie innych przestępstw, problemy finansowe, nieporządek społeczny, przestępstwa związane z nienawiścią, inicjacja gangów, podniecenie, samobójstwo, morderstwo

Źródło: U.S. Fire Administration

Intensywność przesłuchania

Przesłuchanie to przesłuchanie osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub osoby niechętnej do pełnego ujawnienia posiadanych przez nią informacji istotnych dla śledztwa.

Różnica między wywiadem a przesłuchaniem polega często na jego intensywności. W przesłuchaniu śledczy posiada informacje, które w jakiś sposób łączą osobę badaną z przestępstwem. Celem jest uzasadnienie tego związku i rozszerzenie informacji w kierunku ostatecznego celu zamknięcia sprawy.

Różnica prawna między wywiadem a przesłuchaniem jest podyktowana okolicznościami, w których każdy z nich jest prowadzony. Jeśli przesłuchanie odbywa się w warunkach innych niż pozbawienie wolności, gdzie osoba badana wie, że może w każdej chwili wyjść, śledczy nie ma obowiązku informowania jej o przysługujących jej prawach. Na przykład, w pobliżu miejsca pożaru zatrzymujesz na ulicy mężczyznę, który pasuje do opisu podejrzanego widzianego jako uciekającego z budynku. Prosisz go, aby powiedział Ci, gdzie był w czasie pożaru. Odmawia odpowiedzi i idzie dalej. Jeśli zatrzymasz go i będziesz kontynuował przesłuchanie, będziesz prowadził przesłuchanie w areszcie i musisz poinformować go o jego prawach. Jeśli tego nie zrobisz i okaże się, że to on jest sprawcą, wszystko, co ci powie od tego momentu, będzie bezużyteczne. Jeżeli jednak pozwolisz mu odejść, a gdy dojdzie do rogu, odwróci się i krzyknie, że podpalił budynek, możesz wykorzystać to oświadczenie, ale gdy go złapiesz, musisz poinformować go o jego prawach przed dalszym przesłuchaniem.

Jeżeli w powyższym scenariuszu, gdybyś poczuł zapach benzyny na ubraniu mężczyzny, gdy go zatrzymałeś, miałbyś prawdopodobny powód do zatrzymania go w celu przesłuchania. Ponownie, musiałbyś poinformować go o jego prawach, jak tylko stwierdzisz, że nie zamierza odejść bez odpowiedzi na Twoje pytania. Jeśli okazałoby się, że tylko wyglądał jak podejrzany i pachniał benzyną, ponieważ pracował na stacji benzynowej, wypuściłbyś go; jeśli jednak był to człowiek, którego szukałeś, zabezpieczyłbyś swoje śledztwo.

Po ustaleniu, że śledczy prowadzi przesłuchanie, należy przestrzegać kilku zasad. Po poinformowaniu osoby badanej o przysługujących jej prawach, przed kontynuowaniem przesłuchania należy uzyskać „świadomą i inteligentną rezygnację”. Oznacza to, że osoba przesłuchiwana musi jasno rozumieć, z czego rezygnuje. Osoba pijana lub będąca pod wpływem narkotyków nie może zrzec się w sposób inteligentny swoich praw. W niektórych przypadkach może być konieczna obecność tłumacza w celu wyjaśnienia praw w języku ojczystym podejrzanego, nawet jeśli podejrzany wydaje się rozumieć język angielski. An investigator cannot cajole, threaten, or trick a suspect into waiving his or her rights.

If the suspect chooses to remain silent, the investigator must honor that choice. Jeżeli podejrzany poprosi o obrońcę, wszelkie przesłuchania należy przerwać do momentu pojawienia się obrońcy. The answering of questions by a suspect prior to invoking his or her rights does not waive them; the suspect may stop talking or request counsel at anytime during the interrogation.

Assuming a valid waiver has been obtained, the interrogation can begin. Przygotowania fizyczne i techniczne są podobne do tych, które są potrzebne do przesłuchania. Ponadto śledczy musi wcześniej zebrać jak najwięcej informacji. Pytania powinny zostać sformułowane w umyśle przesłuchującego.

Śledczy nie powinien od razu wyrażać żadnych podejrzeń; należy raczej nawiązać kontakt, który pozwoli podejrzanemu odczuć, że śledczy współczuje mu jego problemów. Prowadzący dochodzenie powinien przez cały czas zachować profesjonalizm i zachęcać podejrzanego do mówienia. Podmiot przesłuchiwany prawdopodobnie skłamie, ale utrata panowania nad sobą może kosztować prowadzącego dochodzenie to, co w przeciwnym razie mogłoby być produktywnym przesłuchaniem. Śledczy, który zna fakty dotyczące sprawy, może zaprzeczyć podejrzanemu. Przyłapani na kłamstwie, większość ludzi ma trudności z kontynuowaniem go.

Dalsze zastosowania

Choć uzyskanie przyznania się do winy jest jednym z celów przesłuchania, nie jest to jedyny cel. Przesłuchanie jest narzędziem śledczym o znacznie szerszym zastosowaniu. Niektóre z jego innych celów to:

• W celu nakłonienia przesłuchiwanego do złożenia zeznań ujawniających fakty i okoliczności towarzyszące przestępstwu.
• W celu uzyskania informacji o istnieniu i lokalizacji dowodów rzeczowych.
• W celu poznania tożsamości wspólników.
• Aby rozwinąć dodatkowe tropy dla śledztwa.

W sądzie, przyznanie się do winy bez informacji potwierdzających nie wystarczy do skazania.

Zarówno przesłuchujący, jak i przesłuchiwany muszą posiadać pewne cechy. Muszą umieć się dostosować, pasować zarówno do Park Avenue, jak i do Skid Row. Muszą być również przygotowani na przyjęcie nietypowych odpowiedzi i kontynuowanie przesłuchania. Śledczy powinien być uprzejmy, opanowany, wytrwały i przekonujący.

Bycie dobrym słuchaczem, zdolnym do zrozumienia tego, co się mówi, a nie tylko słyszy, jest również warunkiem wstępnym, podobnie jak bycie bezstronnym, zdolnym do określenia wiarygodności świadków, oraz bycie spostrzegawczym i posiadającym wiedzę. Te cechy wraz z dobrymi umiejętnościami werbalnymi tworzą kompletny wywiad / przesłuchanie.

Jest to truizm w dochodzeniu karnym, że większość przestępstw jest rozwiązywana przez „informacje”. Nigdzie nie jest to bardziej prawdziwe niż w dochodzeniu w sprawie podpalenia. Rzadko zdarza się, aby poszlaki wystarczyły do uzyskania wyroku skazującego. Skuteczność śledztwa zależy od zdolności śledczego do uzyskania informacji od skarżących, świadków, informatorów i podejrzanych.

Daniel P. Higgins przeszedł ostatnio na emeryturę jako nadzorujący szeryf straży pożarnej przydzielony do programu interwencyjnego dla nieletnich podpalaczy FDNY.

.