Połączenie niezgodności masy ciała i wcześniactwa implikuje wysoką zachorowalność i śmiertelność okołoporodową dotkniętych tym problemem bliźniąt. Za różnicę masy ciała u bliźniąt może odpowiadać kilka patomechanizmów, w tym różny genetyczny potencjał wzrostu u bliźniąt dizygotycznych, niewydolność łożyska u jednego z bliźniąt oraz przewlekła transfuzja płodowa (CFFT). Niewiele wiadomo na temat zachorowalności i śmiertelności noworodków u bliźniąt niezgodnych. W związku z tym przeprowadzono retrospektywne, kontrolowane badanie przypadków przedwczesnych bliźniąt niezgodnych do 34 tygodnia ciąży. Dwadzieścia siedem (27,3%) z 99 par bliźniąt urodzonych w naszej klinice miało różnicę masy urodzeniowej przekraczającą 20%. Grupę kontrolną stanowiło 27 bliźniąt niedyskordancyjnych dobranych pod względem wieku ciążowego. Bliźnięta niezgodne charakteryzowały się znacznie wyższą śmiertelnością (19%) niż bliźnięta kontrolne (2%). Ciężki krwotok śródczaszkowy (ICH) i przetrwały przewód tętniczy Botalli (PDA) występowały częściej u bliźniąt niezgodnych niż w grupie kontrolnej. Zwiększona śmiertelność i zachorowalność bliźniąt niezgodnych w porównaniu z bliźniętami zgodnymi pod względem wieku ciążowego wskazuje, że zwiększona zachorowalność i śmiertelność bliźniąt niezgodnych pod względem masy ciała nie wynika tylko z wcześniactwa, ale jest również związana z samą niezgodnością. Trzynaście (48,1%) par bliźniąt z niezgodnością wagową spełniało kryteria CFFT. Bliźnięta z CFFT różniły się istotnie od grupy kontrolnej pod względem częstości występowania śmiertelności oraz częstości występowania ciężkiego ICH, PDA i konieczności prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej po urodzeniu. Natomiast nie stwierdzono istotnych różnic między bliźniętami jednojajowymi bez CFFT a grupą kontrolną. CFFT wydaje się więc być głównym czynnikiem przyczyniającym się do zwiększonej śmiertelności i zachorowalności bliźniąt niezgodnych pod względem masy ciała. Analiza wewnątrz pary bliźniąt wykazała wyższy wskaźnik hipoglikemii poporodowej tylko u mniejszych bliźniąt, prawdopodobnie spowodowany niewystarczającym magazynowaniem glikogenu z powodu niedożywienia wewnątrzmacicznego. Śmiertelność była taka sama zarówno w przypadku bliźniąt większych, jak i mniejszych. Można wnioskować, że wynik noworodkowy u mniejszych bliźniąt, które przeżyły niedożywienie wewnątrzmaciczne, jest taki sam jak u bliźniąt większych. Analiza wewnątrz pary bliźniąt z CFFT nie wykazała istotnych różnic, z wyjątkiem większej częstości występowania ICH stopnia 2-4 u większych bliźniąt, co można tłumaczyć hiperwolemią biorcy.
Wnioski: Zachorowalność i śmiertelność bliźniąt z niezgodną masą ciała jest zwiększona. CFFT wydaje się być głównym czynnikiem przyczyniającym się do zwiększonej śmiertelności i zachorowalności. Śmiertelność poporodowa była taka sama u biorcy i dawcy, jednak biorca miał wyższą zachorowalność poporodową.