Analiza przypadków powieszenia we wschodniej prowincji Arabii Saudyjskiej w okresie pięciu lat jest przedstawiona. Spośród 61 badanych ofiar stwierdzono wysoką częstość samobójczych powieszeń wśród mężczyzn emigrantów z niższych klas społeczno-ekonomicznych, zwłaszcza Azjatów, a w szczególności Hindusów. W tej serii zaobserwowano dwa odrębne wzorce samobójczego powieszenia. Pierwszy z nich wykorzystywał pozornie popularną plastikową linkę do ubrań, z całkowitym zawieszeniem ciała. Powodowało to powstanie wąskiego śladu po podwiązaniu, często głębokiego i wysoko na szyi, często z wewnętrznymi obrażeniami szyjnymi. W drugim przypadku użyto miękkiej tkaniny bawełnianej z częściowym podwieszeniem ciała, co spowodowało powstanie szerokiego, niskiego, nieokreślonego śladu podwiązania z przekrwieniem twarzy i krwotokami wybroczynowymi, ale z minimalnymi głębokimi obrażeniami szyi lub ich brakiem. Klasyczne obrażenia zewnętrzne śmierci uduszeniowej (przekrwienie twarzy i wybroczyny) występowały częściej w przypadku częściowego podwieszenia niż w przypadku całkowitego podwieszenia. Podczas gdy mechanizm zgonu w większości przypadków częściowego podwieszenia był najwyraźniej spowodowany niedrożnością dróg oddechowych lub naczyniowych, zgon w przypadkach całkowitego podwieszenia wydawał się być spowodowany, oprócz niedrożności (dróg oddechowych lub naczyniowych), stymulacją nerwów błędnych lub ciśnieniem w zatoce szyjnej, lub ich połączeniem. U żadnej z ofiar w tej serii nie stwierdzono złamania kości gnykowej, chrząstki tarczowatej ani kręgów szyjnych.