Alai

Plicae to przegrody maziówkowe pozostające w życiu dorosłym, które istniały we wczesnym życiu płodowym. Plica suprapatellarna oddziela torebkę nadłopatkową od stawu kolanowego. Zespół plica ma znaczenie kliniczne, które niekiedy było niedostrzegane, ale patofizjologia objawowej plicae może być trudna do wyjaśnienia. Aby ocenić znaczenie kliniczne zespołu plicae suprapatellar, autorzy dokonali przeglądu 34 przypadków u 23 pacjentów z niejasnym bólem w okolicy kolana i całkowitą przegrodą plicae suprapatellar w badaniu artroskopowym w okresie od września 1991 do grudnia 1993 roku. Okres obserwacji wynosił od 6 miesięcy do 2 lat i 9 miesięcy. Najczęstszym objawem był przewlekły, łagodny ból kolana, nasilający się przy długotrwałym kucaniu lub staniu, a inni pacjenci zgłaszali nawracający obrzęk, niestabilność, podwichnięcie lub uczucie trzaskania. Obiektywne wyniki badań obejmowały wyczuwalne pasmo po stronie nadprzyśrodkowej, słyszalne trzaskanie i miejscową tkliwość, ale nie stwierdzono istotnych nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych. Wyniki badań radiologicznych były nieliczne, ze stwardnieniem powierzchni stawowej rzepki w 2 (6%) przypadkach, nieprawidłowym ustawieniem w 1 (3%) i łagodnymi zmianami zwyrodnieniowymi w 4 przypadkach (12%). Pięciu z 11 pacjentów poddanych ocenie za pomocą skanu kostnego miało zwiększony wychwyt wokół stawu rzepkowo-udowego, a 7 z 13 kolan miało stosunkowo małą bursę nadrzepkową w konwencjonalnym artrogramie lub pneumoartrogramie. W trakcie artroskopii w 30 z 34 przypadków (88%) stwierdzono obecność łąkotki nadłopatkowej z kompletną przegrodą, a towarzyszące jej zmiany przedstawiały się jako łzy łąkotki, luźne ciało i dyskoidalna łąkotka bez rozerwania. Kompletne plastyki zostały wycięte pod kontrolą artroskopową u 30 pacjentów, a wyniki były doskonałe u 22 pacjentów (73%), dobre u 5 (17%) i słabe u 3 (10%) w 17-miesięcznej obserwacji; nie było niepowodzeń. Naszym zdaniem, całkowita pląsawica nadrzepkowa ma znaczenie kliniczne u pacjentów z niejednoznacznym rozpoznaniem problemów z kolanem i konieczne są dalsze badania nad patofizjologią całkowitej pląsawicy nadłopatkowej.