Alai

Toen de 4Runner voor het eerst aan onze kusten debuteerde, was het misschien onvoorstelbaar dat dertig jaar later dezelfde ruige en tuimelende body-on-frame SUV nog steeds op zeer vergelijkbare wijze zou kunnen bestaan, zelfs nadat alle concurrentie uiteindelijk was gemorforeerd tot soft-roading, sedan-gebaseerde schaduwen van hun vroegere zelf. Wij zijn blij dat de 4Runner nog steeds bestaat, en zelfs als je niet in de markt voor een, moet je ook. Lees verder om erachter te komen waarom.

De 4Runner heeft tot nu toe in 2014 fantastische verkoopcijfers behaald, zelfs in een tijd waarin het overwicht van op auto’s gebaseerde cross-overs op een historisch hoogtepunt is. Hoewel het gemakkelijk is om te speculeren over de oorzaak, moet zeker een deel ervan te wijten zijn aan het feit dat de 4Runner een goede waarde propositie blijft, vooral als je de bedrijfskosten, betrouwbaarheid en doorverkoopwaarde in de mix meeneemt. Maar ik betwijfel of dat alles is. Er zijn waarschijnlijk kopers die beter af zouden zijn met een meer eenvoudige auto, zelfs binnen Toyota’s eigen portfolio, maar in plaats daarvan worden aangetrokken tot de 4Runner vanwege zijn macho, go-anywhere cred. En wie kan het hen kwalijk nemen? Het is een van de weinige SUV’s op de markt die zijn looks kan waarmaken met echte terreincapaciteiten.

Het Trail-model heeft een 4WD-transfer met twee versnellingen en een echt laag schakelbereik. Gekoppeld aan de standaard CRAWL-regeling (d.w.z. snelheidsregeling die zowel heuvel op als heuvel af kan worden gebruikt), een vergrendelbaar achterdifferentieel en een Multi-Terrain Select-systeem dat de tractie in verschillende omstandigheden elektronisch optimaliseert, zoals zand/modder, rotsen en moguls – mijn persoonlijke favoriet. De term “mogul” op het op de hemel gemonteerde bedieningspaneel van de 4Runner verwijst blijkbaar naar zwervend, oneffen terrein zoals uitgespoelde greppels en spoorvorming, in plaats van naar succesvolle film- of opname-executives – goed om te weten. Een unieke, afgesneden voorkuip op de Trail maakt een grotere oploophoek mogelijk dan standaard 4Runners (33 graden tegenover 30) en de bodemvrijheid is een stevige 9,6 inch.

Al deze uitrusting, gecombineerd met de optionele KDSS-vering van onze tester (die een grotere veeruitslag mogelijk maakt bij kruipende snelheden), maakt van de Trail een formidabele kracht in het terrein. Hoewel het TRD Pro-model (waarover later meer) over bobbelige off-roadbanden beschikt, vermoeden we dat er heel wat modder nodig is om de Trail aan de kant te zetten. Tijdens een geïmproviseerd bezoek aan een plaatselijk autovriendelijk strand kon ik de capaciteiten van de Trail maar net aan de oppervlakte laten komen, dankzij een aantal diepe, uitgespoelde sporen die door een hevige regenbui waren ontstaan. Deze vormden geen enkele uitdaging, en hoewel het leuk zou zijn om de Trail te ervaren op een stuk land waar de systemen echt ten volle kunnen worden benut, was zelfs ons korte voorproefje genoeg om ons stevig in het kamp van de believers te plaatsen.

Toch zouden we nalatig zijn om het weggedrag van de 4Runner niet te vermelden, aangezien dat de plaats is waar ongeveer 99% (of 100% in veel gevallen) van de kilometers van deze trucks zullen worden geaccumuleerd. Het rijgedrag is zacht en in de bochten is enige overhelling van de carrosserie merkbaar, maar dat is te verwachten van een voertuig dat is afgesteld op wat de Trail in het terrein kan doen. De KDSS-ophanging maakt het mogelijk om voor en achter veel dikkere swaybars te gebruiken, die in het terrein ontkoppeld zijn, maar ervoor zorgen dat het overhellen van de carrosserie op de weg niet onmogelijk is. Het is een handig systeem, en zeker de moeite waard de extra $ 1.750 voor degenen van plan om vier wielen hun 4Runners. Het enige minpuntje op het vlak van wegligging was het grijpgrage rempedaal dat moeilijk te moduleren bleek.

Dit is een body-on-frame SUV, vergeet niet dat de duurzaamheid van die constructie ook van invloed is op het gewicht op de weegschaal. De 4.0-liter V6 en de automatische 5-versnellingsbak hebben dus het nodige te doen om de 4Runner met verve voort te bewegen, maar eerlijk gezegd is de acceleratie goed genoeg en in overeenstemming met de missie van de truck. Het koppel is ruim voldoende om met de standaard trekhaak een gewicht van 4.700 kg te kunnen trekken.

Het interieur sluit nauw aan bij het stoere terreinauto imago dat de carrosserie oproept; alle comfort is aanwezig, maar de indeling lijkt meer op die van een FJ Cruiser dan op die van een Highlander. Toyota herinnert de koper er bewust aan waar hij aan begint – dit is geen “mall-rated” crossover. Het zal immers moeilijk zijn om een versie van de Highlander te vinden die lijkt op het nog hardere 4Runner TRD Pro-model. Beginnend met de Trail, voegt de TRD Pro speciale TRD voorveren en Bilstein schokdempers toe (de achterste hebben externe reservoirs), nóg hardere Nitto off-road banden rond unieke zwarte TRD 17″ velgen, een skid plate vooraan, een unieke grille en bumper accenten, en een exclusieve beschikbare lak optie in de vorm van een oranjeachtige Inferno tint. Vanaf $41.995 is de TRD Pro $2.490 duurder dan een Trail Premium model zonder opties, maar als het doel was om af en toe met mijn 4Runner te gaan wheelen (en als je een 4Runner overweegt, zou je wel gek zijn om dat niet te doen), zou het gemakkelijk zijn om voor de stevigere TRD Pro Series hardware te kiezen en de stoerdere looks als gratis bijkomend voordeel te nemen. Ik bedoel, kijk eens naar het ding. Marty McFly zou het zeker goedkeuren, vooral in het zwart.

Naast de Wrangler en de inmiddels ter ziele gegane FJ Cruiser vertegenwoordigt de 4Runner een krimpend eiland in een zee van op auto’s gebaseerde SUV’s – dat van een bereikbare terreinauto die ook nog eens comfortabel plaats biedt aan vier tot vijf mensen en al hun spullen. De populariteit van de 4Runner als gevolg van deze beperkte markt is geen verrassing, maar een waarschuwing voor degenen wier jeuk deze truck zou kunnen krabben – nu handelen, want SUV’s van deze soort zijn er misschien niet voor altijd.