Het dilemma Ik ben bang dat een relatie met een (geweldige) jongen het slechtste in mij naar boven heeft gebracht. Hij is onbaatzuchtig en eindeloos gevend, maar ik merk dat ik verander in een veel lelijkere en minder attente versie van mezelf als we samen zijn. Ik ben ongeduldig en hyper-emotioneel, huil en voel me veel bozer als ik bij hem ben dan wanneer ik bij vrienden ben of alleen. We ontmoetten elkaar twee jaar geleden toen we allebei 14 waren en er veel aan het veranderen was in mijn leven. Mijn ouders hadden het jaar daarvoor onverwacht een tweede kind gekregen, en kort nadat ik hem had ontmoet nam ik hormonale anticonceptie. Ik ben bang dat ik mijn onstabiele emotionele toestand uit die tijd aan hem heb gekoppeld, en hem heb gedwongen een spons te zijn voor mijn kleinzielige puberale zorgen. Ik ben ook bezorgd dat mijn stemmingswisselingen en ongeduldig gedrag hem kwetsen en dat hij te aardig is om te zeggen. Hoewel we veel plezier hebben en hij een fantastische metgezel is, heb ik de neiging me op zijn schaduwkanten te concentreren en denk ik er vaak aan dat we uit elkaar gaan. Moet ik hem verlaten, om hem en mij te beschermen tegen de nare versie van mezelf die ik in zijn gezelschap naar voren breng? Of is dat gewoon een luie manier om onder mijn slechte gedrag uit te komen?
Mariella antwoordt Op de aardigst mogelijke manier, hij is irrelevant. Hij klinkt als een fatsoenlijke vent en als je zin hebt om de relatie voort te zetten, moet je dat doen. Aan de andere kant, als je je echt gelukkiger voelt als hij niet in de buurt is, zou je misschien een spreuk apart willen proberen. Hoe dan ook, het belangrijkste waar je je op dit moment op moet focussen is niet hem, maar je eigen gemoedstoestand. Hij inspireert je niet tot dit gedrag, maar het klinkt zeker alsof hij je ermee weg laat komen. Dat is niet altijd het vriendelijkst.
Je komt in de laatste fase van een van de twee meest turbulente hormonale fasen in ons vrouwelijk leven en het is een tijd waarin rationaliteit wordt overruled door veel sterkere krachten. Als mensen lijken we geprogrammeerd om grenzen te verleggen tot het breekpunt, wat positief is als het gaat om onze ambities, maar vaak minder als het gaat om onze psychologische impulsen.
Ik ben zo onder de indruk van de brief die je hebt geschreven. Hij getuigt van een emotionele rijpheid en een begrip dat je jaren te boven gaat. Je hebt heel duidelijk verwoord hoe je je voelt en je hebt zelfs geprobeerd te achterhalen wat je ertoe aanzet je zo te gedragen. Dat is de beste benadering die je kunt kiezen. Je brief is gezegend zonder zelfmedelijden, en dat is niet iets wat ik vaak te horen krijg. In plaats daarvan denk ik dat je het jezelf misschien te moeilijk maakt.
De mensen die we kiezen om ons leven mee te delen, mogen zich koesteren in de warme gloed van onze liefde, maar zij zijn ook degenen die de neiging hebben om de last van onze stemmingen en ellende te dragen. Het is veel gemakkelijker om met een vriend rond te hangen, jezelf af te leiden met hun gezelschap en dan naar huis te rennen en tegen je partner te schreeuwen. Dus, in essentie, de manier waarop je je op dit moment gedraagt is vrij normaal, zij het misschien verergerd door omstandigheden buiten je controle.
We weten dat er factoren zijn die hier aan bijdragen en dat is een goed begin. Je ouders die als verrassing een tweede kind krijgen op een moment dat jij bijzonder kwetsbaar bent, zal daar zeker aan hebben bijgedragen en, hoewel jij je misschien ongemakkelijk voelt bij het straffen van de baby, is je vriendje een heerlijk gemakkelijk surrogaatdoelwit. Telkens als je je gefrustreerd en boos voelt en wilt uithalen, is hij er als de kippen bij om in de vuurlinie te stappen. Goede mensen zijn niet per se perfecte partners en het is mogelijk dat je frustratie en boosheid op deze jongen komt omdat jullie niet bij elkaar passen. Aan de andere kant kan het ook zijn dat je je gewoon ontlaadt op de dichtstbijzijnde schouders die breed genoeg zijn om het gewicht te dragen. Als dat het geval is, moet je je gedrag herzien, anders verlies je een fatsoenlijke vent.
Je stemmingswisselingen zijn deels hormonaal en ik raad je zeker aan om naar je huisarts te gaan om een andere anticonceptiepil te proberen. Voor mij was er maar één, van de vele verkrijgbare merken, die me geen eigenaardig gevoel gaf. Daar iets aan doen is een goed praktisch begin en kan ertoe leiden dat u zich in het algemeen beter voelt.
Ten slotte is er die opkomende broer of zus die plotseling inwoner is. Maar het is goed te bedenken wat een geschenk dit kan zijn. Deze nieuwkomer zal uw aanzien niet verminderen, want, zoals elke ouder weet, liefde is niet eindig maar oneindig uitbreidend.
Je bent jong, en het is misschien geen opbeurend nieuws, maar jij en je vriendje zullen waarschijnlijk niet voor altijd samen zijn. Dat is geen reden om nu uit elkaar te gaan, maar het is wel een reden om de huidige situatie niet te laten voortduren als die je ongelukkig maakt. Het is niet jouw schuld of jouw fout. Je moet geprezen worden voor je zelfbewustzijn en je wens om eerlijk te zijn. Het kan gewoon zijn dat je wat ruimte en tijd nodig hebt om je eigen emoties te begrijpen voordat je te veel verwikkeld raakt in die van een ander.
Je bent goed in staat om je dilemma op te lossen, maar wees wat milder voor jezelf. Denk goed na over wat jou gelukkiger zou maken en handel dan naar die instincten, in plaats van te proberen te raden wat het beste is voor iemand anders.
Als je een dilemma hebt, stuur dan een korte e-mail naar [email protected]. Volg haar op Twitter @mariellaf1
- Comments on this article will be premoderated
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via e-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger