Aan het eind van de jaren 1600 veranderden de bouwvoorschriften in Engeland, als reactie op de Grote Brand van Londen, die de stad verwoestte, waardoor schoorstenen veel smaller moesten zijn dan voorheen. Door het nieuwe ontwerp werd het meer een uitdaging en een prioriteit om de schoorstenen vrij van obstructies te houden. Vreemd genoeg werd er geen gereedschap voor dit doel uitgevonden, maar werden kinderen ingezet als menselijke schoorsteenvegers. Meer dan 200 jaar lang ging deze praktijk door, ondanks de erbarmelijke omstandigheden waarin de kinderen leefden, de vreselijke gezondheidseffecten die zij ondervonden, en de vele verwondingen en sterfgevallen als gevolg van de daarmee samenhangende werkgevaren.
De meester-vegers namen dakloze jonge jongens in huis of kochten jonge kinderen uit weeshuizen of van behoeftige ouders; en de kinderen werden verondersteld schoorsteenvegerleerlingen te zijn. In plaats daarvan waren ze niets minder dan contractarbeiders, ruw behandeld en gedwongen om van zonsopgang tot zonsondergang te werken, elke dag van het jaar behalve één.
De kleine jongens die als schoorsteenvegers werden gebruikt, waren meestal tussen de 5 en 10 jaar oud, en sommigen waren nog maar 4 jaar oud. Ze klauterden in schoorstenen met borstel- en schraapgereedschap dat het creosoot en roet van de schoorsteenwand klopte. De jongens hadden ook metalen schrapers en kleine borstels om harde teerafzettingen te verwijderen. Boven aangekomen gleden de jongens weer naar beneden en verzamelden het roet, dat de meester als meststof aan de boeren verkocht. Als de jongens niet wilden klimmen of te langzaam waren in hun werk, hielden hun meesters soms een brandende fakkel onder hun voeten; dit is waar de uitdrukking “een vuurtje stoken onder iemand” vandaan komt.
De schoorsteenvegers kregen geen enkele ademhalingsuitrusting of beschermende kleding. Zij leden aan veel gezondheidsproblemen door hun voortdurende blootstelling aan roet en door de onnatuurlijke houdingen waarin zij zo vaak verkeerden. Arbeidsgerelateerde gezondheidsproblemen waren onder meer: misvormde enkels, verdraaide knieschijven, verdraaide ruggengraat, ontstekingssyndroom van de ogen en aandoeningen van de luchtwegen. De eerste industriële ziekte in de geschiedenis werd opgelopen door jonge schoorsteenvegers. Schoorsteenvegers in hun adolescentiejaren leden vaak aan en stierven aan schoorsteenvegerkanker, een afschuwelijk pijnlijke en fatale kanker van het scrotum.
De schoorsteenvegers stikten ook vaak in de schoorstenen door het inademen van het roet. Soms kwamen ze vast te zitten en stierven in de nauwe schoorstenen. Velen stierven ook na een val of werden gedood of verwond door brandwonden.
De leefomstandigheden van de schoorsteenvegers boden hun geen soelaas. Ze kregen meestal nauwelijks te eten en sliepen in kelders, zich bedekkend met de smerige roetzakken waarmee ze werkten. De jongens gingen zelden in bad en waren vaak ziekelijk.
De meesten hadden geen begrip voor de benarde situatie van de jonge schoorsteenvegers, maar niet iedereen. Verschillende literaire werken hielpen de aandacht te vestigen op hun verschrikkelijke situatie, waaronder “The Water-Babies, A Fairy Tale for a Land Baby,” geschreven door dominee Charles Kingsley en in zijn geheel gepubliceerd in 1863. Eerder, aan het eind van de jaren 1700, schreef William Blake poëtische beschrijvingen van het leven van klimjongens, die werden gepubliceerd in twee dichtbundels, Songs of Innocence en Songs of Experience.
George Brewster, een 12-jarige schoorsteenveger, werd de laatste klimjongen in Engeland die tijdens zijn werk stierf. In februari 1875 stuurde zijn meester, William Wyer, hem de schoorstenen van het Fulbourn Hospital in, waar hij vast kwam te zitten. Een muur werd neergehaald in een wanhopige poging hem te redden, maar hij stierf korte tijd later. In september 1875 werd een wetsvoorstel aangenomen dat een einde maakte aan het gebruik van kinderen als schoorsteenvegers. Joseph Glass, een ingenieur uit Bristol, Engeland, vond de originele borstels en staven uit die werden gebruikt om schoorstenen schoon te maken; het ontwerp wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt.
Kinderschoorsteenvegers worden elk jaar begin mei in Engeland herdacht en geëerd. De datum van het jaarlijkse evenement valt nauw samen met May Day, de ene dag per jaar dat de schoorsteenvegers vrij waren van hun werk, waarop ze vrolijk dansten in de straten van Engeland.
Chimney Solutions, Inc.
1155 McFarland 400 Drive, Alpharetta GA 30004
Office 770-691-6707 / Toll Free 877-697-9337