Istnieją różne sposoby mierzenia komety. Kometa Hale Bopp, na przykład, ma jądro o średnicy ponad 60 mil, co jest uważane za największą z dotychczas napotkanych. Z kolei ogon komety Hyakutake rozciąga się na odległość ponad 500 milionów kilometrów od jądra, co jest największą znaną odległością. Ale teraz grupa naukowców zidentyfikowała nową kategorię pomiaru wielkości komety: region przestrzeni kosmicznej zaburzony przez obecność komety. W tej klasie pierwszą nagrodę otrzymuje kometa C/2006 P1 McNaught, która gościła na naszym niebie w styczniu i lutym 2007 roku. Oczywiście, McNaught może również zdobyć nagrodę za najbardziej malowniczą kometę, jak pokazuje to zachwycające zdjęcie Sebastiana Deiriesa z ESO.
Dr Geraint Jones z University College w Londynie i jego zespół wykorzystali dane z 2007 roku pochodzące z niedziałającej już sondy kosmicznej Ulysses, która była w stanie zmierzyć rozmiar regionu przestrzeni zaburzonego przez obecność komety.
Ulysses napotkał ogon zjonizowanego gazu McNaught’a w odległości ponad 225 milionów kilometrów od jądra komety. To znacznie więcej niż spektakularny ogon pyłowy, który był widoczny z Ziemi w 2007 roku.
„Bardzo trudno było zaobserwować plazmowy ogon komety McNaught na odległość w porównaniu z jasnym ogonem pyłowym,” powiedział Jones, „więc nie możemy oszacować jak długi może on być. Możemy natomiast powiedzieć, że Ulysses potrzebował zaledwie 2,5 dnia, aby przemierzyć zszokowany wiatr słoneczny otaczający kometę Hyakutake, w porównaniu do niewiarygodnych 18 dni w zszokowanym wietrze otaczającym kometę McNaught. To pokazuje, że kometa była nie tylko spektakularna z ziemi; była to naprawdę ogromna przeszkoda dla wiatru słonecznego.”
Porównanie z czasami przejścia dla innych spotkań z kometami pokazuje ogromną skalę Komety McNaught. Spotkanie sondy kosmicznej Giotto z kometą Grigg-Skjellerup w 1992 roku trwało mniej niż godzinę od jednego przejścia przez wstrząs do drugiego; przejście przez region wstrząsów w komecie Halleya zajęło kilka godzin.
„Skala aktywnej komety zależy raczej od poziomu odgazowania niż od wielkości jądra” – powiedział Jones. „Jądra komet niekoniecznie są aktywne na całej swojej powierzchni; to, co możemy powiedzieć, to że poziom produkcji gazu przez McNaught był wyraźnie dużo wyższy niż w przypadku Hyakutake.”
Jones przedstawił swoje odkrycia na RAS National Astronomy Meeting w Glasgow w Szkocji.