Privacy & Cookies
Ta strona używa plików cookie. Kontynuując, wyrażasz zgodę na ich użycie. Dowiedz się więcej, w tym jak kontrolować pliki cookie.
Piątego czerwca obchodzimy Dzień Wolnego Środowiska. Z tej okazji na naszym blogu zamieszczamy specjalne wpisy #WorldEnvironmentDay, aby w dedykowanych wpisach podnieść świadomość na temat roli żywności w myśleniu o środowisku. Pierwszy blog, autorstwa dr Megan Blake (University of Sheffield), dotyczy znaczenia nadwyżek żywności w karmieniu osób zagrożonych.
W prasie i mediach społecznościowych pojawiło się wiele argumentów przemawiających za tym, że wykorzystywanie nadwyżek żywności do karmienia osób pozbawionych bezpieczeństwa żywnościowego jest w najlepszym razie tylko rozwiązaniem krótkoterminowym, a w najgorszym szkodliwym (np. Caraher 2017). Zgodziłbym się, że głód, który jest spowodowany ubóstwem, nie tylko nie jest rozwiązywany przez rząd Wielkiej Brytanii (patrz Blake 2015, oraz nowsza aktualizacja artykułu opublikowana przez GMPA), ale w niektórych przypadkach jest wzmacniany przez obecną politykę rządu (np. system świadczeń, który ma wbudowane opóźnienia, drakońskie sankcje, cięcia programów, które wpływają na najbardziej wrażliwych). Czytając ten argument, można jednak zauważyć, że kilka kwestii wymaga dalszych wyjaśnień i przesłuchań. Po pierwsze, brakuje zrozumienia nadwyżki żywności w kontekście tego, czym ona jest. Po drugie, istnieje błędne przekonanie o tym, jak nadwyżka żywności staje się pokarmem dla brzuchów, gdy przechodzi przez sektor charytatywny. Po trzecie, istnieje zbyt wąskie rozumienie wartości nadwyżek żywności zarówno dla organizacji charytatywnych, jak i tych, których wspierają. Te kwestie zostały omówione w tym wpisie na blogu
Co to jest nadwyżka żywności?
W procesie produkcji żywności, którą kupujemy, żywność jest również odrzucana z komercyjnego łańcucha dostaw zanim dotrze do punktu sprzedaży lub w punkcie sprzedaży z wielu powodów. Na przykład, nieprzewidywalność pogody może skłonić rolnika do zaplanowania scenariuszy minimalizujących ryzyko (np. niskie zbiory i utrata jakości w transporcie), aby zapewnić dotrzymanie umów z detalistami, a następnie, jeśli jest dobry rok i zbiory są większe niż oczekiwano, powstaje nadwyżka. Ta nadwyżka produkcji staje się nadwyżką. Umowy z supermarketami, które są zawierane przed zbiorami, dają rolnikowi bezpieczeństwo, ale są również oparte na wyłączności. W rezultacie, żywność wyprodukowana ponad kontrakt staje się żywnością, której nie można sprzedać. Jest ona nadal jadalna. Różnica między jabłkiem, które trafia do supermarketu, a jabłkiem, które nie zostało sprzedane, pod względem wartości odżywczej jest niezauważalna. To nie jest jedyny scenariusz. Żywność jest również wykluczana z systemu handlowego, gdy opakowanie, na przykład, nie jest prawidłowo wydrukowane lub jest niewłaściwego koloru lub zostało uszkodzone w transporcie. Jest to również nadwyżka żywności. Czasami żywność może opuścić handlowy łańcuch żywnościowy, ponieważ detalista anuluje lub zmniejsza zamówienie po zakończeniu produkcji przez producenta. Kiedy ilości są duże, producenci sprzedają żywność detalistom dyskontowym, którzy odsprzedają ją taniej, ale aby sieci te były rentowne, potrzebują bardzo dużych ilości. W takich przypadkach żywność jest ratowana przed nadwyżką przez sklepy dyskontowe. W ten sposób ta prawie nadwyżkowa żywność staje się żywnością dyskontową. Dla tych sklepów nie jest opłacalne przyjmowanie małych ilości, które nadal mogą być dużą ilością żywności, i w rezultacie żywność pozostaje częścią sektora żywności komercyjnej, ale jednocześnie nie nadaje się do sprzedaży. Staje się ona nadwyżką.
Jak nadwyżka żywności jest dystrybuowana do potrzebujących?
Nadwyżka żywności zostaje uratowana przed staniem się odpadem żywnościowym, gdy jest redystrybuowana z komercyjnego łańcucha dostaw do ludzi, którzy mogą ją zjeść. Sektor wsparcia społeczności (np. organizacje wolontariackie, przedsiębiorstwa społeczne, grupy społeczne) to najpewniejszy, najbezpieczniejszy i najlepiej zorganizowany sposób, w jaki osoby pozbawione bezpieczeństwa żywnościowego mogą uzyskać dostęp do nadwyżek żywności w Wielkiej Brytanii. Najprostszym, ale najmniej niezawodnym pod względem dostaw i jakości oraz najbardziej czasochłonnym dla organizacji społecznej sposobem jest negocjowanie bezpośrednio ze źródłem nadwyżek. Alternatywnie, organizacje mogą skorzystać z usług dostawcy redystrybucji, aby uzyskać dostęp do nadwyżek żywności, takich jak FareShare, Plan Zhereos, City Harvest, między innymi. Organizacje wykorzystujące żywność są pierwszą linią dystrybucji żywności do osób potrzebujących. Nie mamy jasnego pojęcia o liczbie organizacji, które wykorzystują żywność, by wspierać potrzebujących w Wielkiej Brytanii, ponieważ dane na ten temat nie są systematycznie zbierane. Panuje powszechne przekonanie, że organizacje, które wykorzystują nadwyżki żywności, aby zapewnić żywność potrzebującym, robią to w ramach tego, co przyjęło się nazywać „modelem banku żywności”. Model ten polega na przekazywaniu osobom potrzebującym paczek z żywnością, które są zabierane do domu, gdzie są gotowane i spożywane. Wiele organizacji oferuje inne programy żywnościowe i działania skierowane do szerszego segmentu populacji, poza tymi, którzy mają nagłe potrzeby, ale nadal mogą być pozbawieni bezpieczeństwa żywnościowego.
Jaka jest wartość nadwyżek żywności?
Nadwyżki żywności stanowią dużą wartość dla organizacji, które je otrzymują, jak również dla ludzi, którym służą. Badania przeprowadzone z organizacjami korzystającymi z żywności za pośrednictwem sieci FareShare wskazują, że każdego tygodnia organizacje oszczędzają około 152 USD, ponieważ nie muszą kupować żywności na potrzeby swoich programów (zob. raport z badań NATCEN). Organizacje te twierdzą również, że mogą wykorzystać te oszczędności do zainwestowania w inne działania, personel i zasoby potrzebne do wspierania swoich społeczności lub do kontynuowania działalności. Około jednej piątej organizacji stwierdziło, że byłyby zmuszone obniżyć jakość dostarczanej żywności, gdyby nie miały dostępu do nadwyżek żywności, a prawie tyle samo stwierdziło, że nie byłyby w stanie w ogóle prowadzić działalności, gdyby nadwyżki żywności nie były już dostępne.
Nie wylewajmy dziecka z kąpielą
Nadwyżki żywności to żywność, która jest nadal dobra do spożycia, ale z jakiegoś powodu – zazwyczaj wytworzonego przez człowieka – stała się nadwyżką w stosunku do potrzeb komercyjnego sektora spożywczego. Organizacje wspólnotowe, które korzystają z nadwyżek żywności, polegają również na innych źródłach żywności, aby zaspokoić ogólne potrzeby żywnościowe swoich organizacji, w tym na zakupie żywności i poleganiu na darowiznach. Organizacje wspólnotowe wykorzystują nadwyżki żywności na różne sposoby, często w ramach różnych projektów i często wraz z innymi usługami wsparcia. Osoby, które mają dostęp do tej żywności, doświadczają istotnych korzyści z jej spożywania, w tym korzyści żywieniowych i ekonomicznych, ale także innych korzyści społecznych. Ponadto korzyści te również rozszerzyć na ich społeczności i brytyjskiego społeczeństwa szerzej.
Te korzyści nie powinny być interpretowane jako free pass do rządu do ignorowania, jak jego polityka przyczynia się do przyczyn ubóstwa lub jego rolę w tworzeniu podziałów w społecznościach. Podczas gdy nadwyżki żywności same w sobie nie rozwiążą problemu ubóstwa żywnościowego, ich wykorzystanie przez organizacje społeczne umożliwia dobre samopoczucie i odporność społeczności na sposoby, które wykraczają poza posiłek, który zapewniają. Nadwyżki żywności umożliwiają organizacjom społecznościowym wspieranie i utrzymywanie społeczności i ludzi w nich żyjących w sposób, który jest wrażliwy na potrzeby tych społeczności. Obecnie równowaga między tym, co należy do obowiązków rządu, a tym, co można lepiej osiągnąć poprzez zaangażowanie społeczności, wymaga lepszego rozszyfrowania. Jako naród, jednak musimy być ostrożni, aby nie wylać dziecko z kąpielą przez odrzucenie wykorzystania nadwyżki żywności jako środek do wspierania organizacji społecznych, które wspierają wrażliwych ludzi.
Ten tekst został pierwotnie opublikowany na GeoFoodieOrg blog przez dr Megan Blake, starszy wykładowca na Uniwersytecie w Sheffield. Jej badania dotyczą sposobów, w jakie życie codzienne, instytucje społeczne i miejsce pomagają kształtować i informować o codziennych interakcjach i projektach jednostek, wzmacniają podziały społeczne i umożliwiają lub ograniczają dostęp do zasobów. Jej obecne badania koncentrują się na roli miejsca w kształtowaniu codziennych kultur żywieniowych i ustaleń dotyczących wartości, a szczególną uwagę poświęca kwestiom sprawiedliwości żywieniowej w miejskich sieciach żywieniowych. Można ją znaleźć jako @GeoFoodieOrg lub na WordPressie pod adresem http://geofoodie.org
Skoro już tu jesteś…
Grupa robocza Food Geographies jest jedną z 31 grup badawczych i roboczych Królewskiego Towarzystwa Geograficznego (wraz z Institute of British Geographers).
Celem Food Geographies Working Group jest zebranie geografów, którzy badają wszystkie aspekty żywności, z całego zakresu subdyscyplin geografii, oraz podniesienie profilu geografii jako kluczowego głosu w badaniach związanych z żywnością, polityką, wiedzą i działaniem.
Możesz się z nami skontaktować: foodgeographies gmail.com
lub dołączyć do naszej społeczności:
- Become a RGS-IBG FGWG Member here
- Email List: link do jiscmail hosted email list here
- Twitter: @foodgeog
- Śledź ten blog: zobacz linki poniżej tego posta