Choroba Gravesa jest chorobą autoimmunologiczną, która powoduje nadmierną stymulację tarczycy. Wynikająca z tego nadczynność tarczycy powoduje trudności w zasypianiu, pocenie się, drżenie, wole, drażliwość, zmęczenie, przyspieszone bicie serca, utratę wagi, niepłodność i częstsze wypróżnienia. Oczy mogą również ulec zapaleniu i wydawać się wybrzuszone.
Osoby cierpiące na chorobę Gravesa-Basedowa są częściej kobietami, często w wieku 20 i 30 lat, kiedy choroba objawia się po raz pierwszy. Choroba Gravesa-Basedowa ma podłoże genetyczne, a osoby z nią cierpiące są bardziej narażone na inne zaburzenia autoimmunologiczne, takie jak toczeń, bielactwo, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca typu 1, choroba Addisona i niedokrwistość złośliwa. Stres, infekcje i ciąża to inne czynniki, które mogą odgrywać rolę w rozwoju choroby Gravesa.
Choroba Gravesa jest diagnozowana za pomocą badań laboratoryjnych, w tym tych dotyczących funkcji tarczycy i przeciwciał związanych z tym schorzeniem. Badanie wychwytu jodu radioaktywnego (RAIU) może być wykonane w celu sprawdzenia, czy nie występuje choroba Gravesa-Basedowa. Zwiększony wychwyt sugeruje obecność choroby.
Choroba Gravesa-Basedowa może być leczona za pomocą leków hamujących produkcję hormonu tarczycy, poprzez zniszczenie tarczycy za pomocą jodu radioaktywnego (RAI) lub poprzez chirurgiczne usunięcie tarczycy. Całkowite usunięcie tarczycy nazywane jest tyreoidektomią całkowitą. Leczenie lekami z grupy beta-blokerów nie leczy choroby Gravesa-Basedowa, ale może pomóc w leczeniu objawów, takich jak przyspieszone bicie serca i nerwowość.
.