Alai

Poeta Robert Frost kiedyś zażartował:

„Spójrz! Najpierw chcę być człowiekiem. A ja chcę, żebyś ty była osobą, a potem możemy być tak interpersonalni, jak tylko zechcesz. Możemy ciągnąć się nawzajem za nosy – robić różne rzeczy.”

Ujarzmianie ognia

Wszyscy potrzebujemy ujarzmić ogień między sobą i innymi, aby być kreatywnymi w naszym życiu osobistym i karierze. Wyzwaniem dla osób z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym (OCD) jest to, że nie pozwala się im ani nie pokazuje, jak bezpiecznie czerpać z ognia. Zamiast tego, to stale grozi spalić je i tych, których kochają, pozostawiając je poczucie winy, strach i złośliwie wątpliwe.

Pociągając na nosie drugiego wydaje się kłopotliwe i przerażające. Niebezpieczne. Prawie nie do pomyślenia.

Dręczony przez ogień

Ci z OCD są dręczeni, a nie inspirowani przez ten ogień. Freud powiedział kiedyś, że osoba cierpiąca na OCD czuje się winna na poziomie właściwym dla masowego mordercy, podczas gdy w rzeczywistości od dzieciństwa zachowywała się jak „najbardziej rozważny i skrupulatny członek społeczeństwa”

Mimo wielu wątpliwości i samooskarżeń, większość klinicystów powie, że osoby cierpiące na OCD należą do najbardziej inteligentnych, wrażliwych, spostrzegawczych i kreatywnych ludzi, z którymi można pracować. Jak to się więc dzieje, że osoby z OCD postrzegają siebie w tak zniekształcony sposób? (W następnym poście, będę mówić o drodze wyjścia z kafkowskiej męki OCD).

Nowe spojrzenie na OCD

Przeglądam Obsessive Compulsive Disorder (OCD) z zupełnie innego punktu widzenia niż większość innych klinicystów. Widzę to jako problem temperamentu, wrażliwość na uczucia, moralności i władzy. Jest to również kwestia relacji, ucząc się, jak zrównoważyć głębokie i magicznie bliskie połączenia z innymi, trzymając się siebie jako odrębnej i zróżnicowanej jednostki.

Wrażliwość

Osoby z OCD są empaci-wysoko dostrojone do uczuć innych i to pozwala im połączyć się głęboko, czasami prawie telepatycznie z innymi. Czy to jakaś niespodzianka, że martwią się o magię swoich myśli krzywdzących ludzi lub o to, że inni mogą czytać w ich umysłach, zbyt?

Ta wrażliwość jest błogosławieństwem, ale także wyzwaniem, ponieważ sprawia, że łatwo jest wtopić się w innych i stracić poczucie własnego kształtu. Sprawia również, że łatwo zapomnieć, że ma się prawo do bycia odrębnym i innym, do bycia tą osobą, do której nawiązał Mróz.

Jak kanarek w kopalni węgla, osoby z OCD mogą również wykryć niewyrażone emocje, które są mniej świadome dla innych lub nawet aktywnie minimalizowane lub zaprzeczane. Znam klientów z OCD, którzy są doskonale dostrojeni do emocjonalnej i fizycznej słabości swoich rodziców, ich niewyrażonych urazów lub po prostu uczuć i myśli, o których nie można lub „nie powinno się” mówić. Bez pomocy w przełożeniu tego na język lub potwierdzenia ich rzeczywistości, łatwo jest dla tych intuicji i instynktów przekształcić się w obsesyjne wątpliwości i obawy, zamiast rozkwitnąć w twórczy wkład.

Odpowiedzialność

Będąc tak świadomi tego co jest wyparte lub stłumione, czują również nadmierną odpowiedzialność za zrobienie czegoś aby to poprawić (lub winę za nie zrobienie czegoś). Skoro mogą to dostrzec, powinni coś z tym zrobić, nawet jeśli tylko w ich własnych umysłach. I to, co zrozumiałe, pozostawia ich w konflikcie.

To również naciska na nich, aby to naprawić. I tak stają się szczególnie zainteresowani byciem moralnym, dobrym i czystym. W procesie, próbują zepchnąć normalny ogień emocji, i próbują przekroczyć swoje własne niechlujne człowieczeństwo przez bycie szczególnie sumiennym w czynach i myślach.

Nie chodzi tylko o to, że nie powinienem stać się zbyt asertywny lub agresywny, ale także nie powinienem był nawet tego rozważać. Jeśli to zrobię, jest to tym bardziej dowód, że się mylę i jestem winny, mówi perfekcjonistyczny skrypt wewnętrzny dla osoby cierpiącej na OCD.

Władza

Ponieważ są wrażliwe na ból, osoby z OCD są również świadome użycia i nadużycia władzy, i widzą ją ponownie, jak ogień, jako narzędzie przede wszystkim destrukcyjne. Zamiast być w stanie zmobilizować tę energię w zdrowych usług siebie, agresywność bumerangi z powrotem na siebie w postaci natrętnych myśli o przemocy, seksualnie materiału tabu, lub innych „nieczystych” ruminacji.

Many people who suffer from OCD can remember having obsessions from an early age about the fear of losing somebody they love, of fearing their illness, or even the terrifyingly violent thoughts in their own minds that could do them in.

Utrzymywanie się przy sobie

OCD odwala „brudną robotę” polegającą na utwierdzaniu się w poczuciu własnej wartości. Ironia polega na tym, że objawy OCD są w istocie sprytnym sposobem psychiki na wyznaczenie granic. Robią to w taki sposób, aby nie zranić innej osoby i utrzymać poczucie wewnętrznej kontroli. Na przykład, miałam kiedyś klientkę, która była zabawnie popychana przez przyjaciela, ale zaczęło się jej wydawać, że to za dużo. Zamiast zachować spokój w tej chwili, jej symptom OCD zaczął przejmować kontrolę i próbował ją przekonać, że jeśli to się nie skończy, to wkrótce dostanie uszkodzenia mózgu.

Objaw OCD staje się sposobem dla jednostki na utrzymanie zdrowej separacji i posiadanie „wymówki” w postaci przymusu: „Musisz przestać, bo jeśli tego nie zrobisz, moje OCD mówi mi, że dostanę uszkodzenie mózgu”. To nie ja żądam, żebyś przestał, to moje OCD. Innymi słowy, ogień, który wszyscy potrzebujemy, aby wyrazić i zapewnić sobie, zostaje wchłonięty przez samo OCD.

Podobny przykład przychodzi, gdy osoba ma OCD flare up i potrzebuje ludzi, aby natychmiast umyć ręce. Często w tle pojawia się pragnienie większej przestrzeni lub kontroli, a objaw wdziera się, aby pomóc w negocjacjach.

Jednostki z OCD często nie czują się uprawnione do własnej przestrzeni i opinii. Zauważ jak szybko zaczynają wątpić w siebie i odczuwają potrzebę uzyskania zapewnienia od innych, aby wzmocnić lub potwierdzić swoje poglądy. Osoby z OCD często czują, że muszą upewnić się, że inni są w porządku, aby one same mogły być w porządku. Jednocześnie nie pozwala im to na bycie tą odrębną osobą, której potrzebują, aby być „tak interpersonalnymi, jak tylko chcą”.

Reconnecting to the Creative Fire

Często mówię moim klientom z OCD, że naszym zadaniem jest pamiętać, że ogień może być wielki, tak długo jak jest prawidłowo połączony. Wystarczy spojrzeć na samochód. Jest to wyrafinowane urządzenie wybuchowe, które znalazło sposób na wykorzystanie swojej energii do rozpędu, a nie do zniszczenia.

Celem leczenia OCD jest pomóc ponownie połączyć ogień i przenieść go z myśli OCD i przymusu do twórczego rozmachu. Innymi słowy, chodzi o rozpoznanie podstawowych myśli i uczuć – nawet jeśli początkowo wywołują one niepokój – i uzyskanie wsparcia w tłumaczeniu ich na lepszą równowagę w szanowaniu siebie i ludzi, których się kocha.

Tylko wtedy możemy zobaczyć OCD nie tylko jako uciążliwość, ale jako posłańca do łączenia się z naszym prawdziwym twórczym celem ponownie.