Het hoofdeiland Malta draagt in belangrijke mate bij aan de algehele economie van het land, die zelf volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) als een geavanceerde economie wordt geclassificeerd. Tot 1800 was Malta voor zijn export afhankelijk van katoen, tabak en zijn scheepswerven. Eenmaal onder Brits gezag, werd men afhankelijk van Malta Dockyard voor ondersteuning van de Royal Navy, vooral tijdens de Krimoorlog van 1854. Malta’s economie kreeg een impuls door de opening van het Suezkanaal in 1869, toen een enorme toename van de civiele scheepvaart de haven binnenvoer. Schepen die in de dokken van Malta aanlegden om bij te tanken, hielpen de Entrepôt-handel, die het eiland extra voordelen opleverde. Tegen het einde van de 19e eeuw begon de economie achteruit te gaan, en tegen de jaren 1940 verkeerde de economie van Malta in een ernstige crisis. Een factor was de grotere actieradius van de nieuwere koopvaardijschepen, die minder vaak hoefden te stoppen om bij te tanken. De economie kreeg weer een impuls na de Tweede Wereldoorlog, toen het eiland opnieuw moest worden opgebouwd.
De belangrijkste hulpbronnen van Malta zijn momenteel kalksteen, een gunstige geografische ligging en een productieve beroepsbevolking. Malta produceert slechts ongeveer 20% van zijn voedselbehoeften, heeft een beperkte zoetwatervoorraad door de droogte in de zomer en heeft geen binnenlandse energiebronnen, afgezien van het potentieel voor zonne-energie uit het overvloedige zonlicht. De economie is afhankelijk van buitenlandse handel (die dienst doet als overslagplaats voor vracht), industrie (vooral elektronica en textiel) en toerisme.
De filmproductie levert een groeiende bijdrage aan de Maltese economie. Ondanks zijn grootte blijft Malta internationale filmproducties uit de hele wereld aantrekken en dit is het beste teken van vertrouwen dat een klein land van buitenlandse producenten kan krijgen. De eerste film die in Malta werd opgenomen was Sons of the Sea in 1925. Sindsdien werden meer dan 100 andere films geheel of gedeeltelijk in Malta opgenomen, waaronder Malta Story (1953), Midnight Express (1978), Popeye (1980), Gladiator (2000), Munich (2005), World War Z (2013) en Captain Phillips (2013).
In voorbereiding op Malta’s lidmaatschap van de Europese Unie, waartoe het op 1 mei 2004 toetrad, privatiseerde het een aantal door de staat gecontroleerde bedrijven en liberaliseerde het de markten. Zo kondigde de regering op 8 januari 2007 aan dat zij haar 40%-belang in MaltaPost zou verkopen, als afronding van een privatiseringsproces dat al vijf jaar aan de gang was. In 2010 had Malta de telecommunicatie, postdiensten, scheepswerven en scheepsbouw geprivatiseerd.
Bankwezen en financiënEdit
De twee grootste commerciële banken zijn Bank of Valletta en HSBC Bank Malta, die beide hun oorsprong vinden in de 19e eeuw.
De Centrale Bank van Malta (Bank Ċentrali ta’ Malta) heeft twee belangrijke verantwoordelijkheden: het formuleren en uitvoeren van monetair beleid en het bevorderen van een gezond en efficiënt financieel stelsel. Zij werd opgericht bij de wet op de Centrale Bank van Malta van 17 april 1968. De Maltese regering trad op 4 mei 2005 toe tot het ERM II en voerde op 1 januari 2008 de euro in als de munteenheid van het land.
FinanceMalta is de semi-overheidsorganisatie die belast is met de marketing en educatie van bedrijfsleiders om naar Malta te komen en organiseert seminars en evenementen over de hele wereld om de opkomende kracht van Malta als een jurisdictie voor het bank- en financiewezen en verzekeringen te benadrukken.
TransportEdit
Het verkeer in Malta rijdt links. Het autobezit op Malta is buitengewoon hoog, gezien de zeer geringe omvang van het eiland.
De hoofdwegen van Malta van het zuidelijkste punt naar het noordelijkste punt zijn deze: Triq Birżebbuġa in Birżebbuġa, Għar Dalam Road en Tal-Barrani Road in Żejtun, Santa Luċija Avenue in Paola, Aldo Moro Street (Trunk Road), 13 December Street en Ħamrun-Marsa Bypass in Marsa, Regional Road in Santa Venera/Msida/Gżira/San Ġwann, St Andrew’s Road in Swieqi/Pembroke, Malta, Coast Road in Baħar iċ-Ċagħaq, Salina Road, Kennedy Drive, St. Paul’s Bypass en Xemxija Hill in San Pawl il-Baħar, Mistra Hill, Wettinger Street (Mellieħa Bypass) en Marfa Road in Mellieħa.
Bussen (xarabank of karozza tal-linja) zijn de primaire methode van openbaar vervoer. De dienst werd in 1905 opgericht en onderging in juli 2011 een ingrijpende hervorming. De beheersstructuur veranderde van zelfstandige bestuurders die hun eigen voertuigen bestuurden tot een dienst die via een openbare aanbesteding door één bedrijf werd aangeboden. De openbare aanbesteding werd gewonnen door Arriva Malta, een lid van de Arriva-groep, maar het bedrijf staakte zijn activiteiten op 1 januari 2014 nadat het door de Maltese regering was genationaliseerd als Malta Public Transport, waarbij een nieuwe busmaatschappij hun activiteiten in de nabije toekomst zal overnemen.
Malta heeft drie grote natuurlijke havens:
- De Grand Harbour (of Port il-Kbir), gelegen aan de oostkant van de hoofdstad Valletta, is al een haven sinds de Romeinse tijd. Het heeft verschillende uitgebreide dokken en kades, evenals een terminal voor cruiseschepen. Een terminal aan de Grand Harbour bedient veerboten die Malta verbinden met Pozzallo & Catania op Sicilië.
- Marsamxett Harbour, gelegen aan de westkant van Valletta, herbergt een aantal jachthavens.
- Marsaxlokk Harbour (Malta Freeport), bij Birżebbuġa aan de zuidoostkant van Malta, is de belangrijkste vrachtterminal van het eiland. Malta Freeport is de 11e drukste containerhaven van Europa en de 46e van de wereld, met een handelsvolume van 2,3 miljoen TEU’s in 2008.
Er is ook een kunstmatige haven in Ċirkewwa. Deze is verbonden met de haven van Mġarr op Gozo door de Gozo-veerboot die dagelijks talrijke vaarten maakt.
De enige luchthaven op Malta is Malta International Airport. Het is gebouwd op het land waar vroeger de luchtmachtbasis van de RAF Luqa was. Twee andere vliegvelden in Ta’ Qali en Ħal Far werden tijdens de Tweede Wereldoorlog en tot in de jaren 1960 gebruikt, maar zijn nu gesloten. Vandaag de dag herbergt Ta’ Qali een nationaal park, een stadion, de bezoekersattractie Crafts Village en het Malta Aviation Museum. Dit museum bewaart verschillende vliegtuigen, waaronder Hurricane en Spitfire gevechtsvliegtuigen die het eiland in de Tweede Wereldoorlog verdedigden. De nationale luchtvaartmaatschappij is Air Malta.
ToerismeEdit
Malta is een populaire toeristische bestemming, met 1,2 miljoen toeristen per jaar. Er komen drie keer zoveel toeristen als er inwoners zijn. De toeristische infrastructuur is in de loop der jaren sterk toegenomen en het eiland telt een aantal hotels van goede kwaliteit, hoewel de overontwikkeling en de vernietiging van traditionele woningen steeds zorgwekkender vormen aannemen. Een toenemend aantal Maltezen reist nu voor vakantie naar het buitenland.
In de afgelopen jaren heeft Malta zich geprofileerd als bestemming voor medisch toerisme, en een aantal aanbieders van gezondheidstoerisme ontwikkelt de sector. Geen enkel Maltees ziekenhuis heeft echter een onafhankelijke internationale accreditatie voor gezondheidszorg ondergaan. Malta is populair bij Britse medische toeristen, waardoor Maltese ziekenhuizen op zoek zijn naar accreditatie uit het VK, zoals bij het Trent Accreditation Scheme. Een dubbele accreditatie bij de Amerikaans georiënteerde Joint Commission is noodzakelijk als de ziekenhuizen in Malta willen concurreren met het Verre Oosten en Latijns-Amerika om medische toeristen uit de Verenigde Staten.