Het is 21 oktober, wat betekent dat het de Internationale Dag van de Reptielen is – een gelegenheid om de educatie en het behoud van deze koudbloedige wezens te bevorderen.
Reptielen zijn een groep gewervelde dieren met een huid die bestaat uit schubben of lichaamsplaatjes (of een combinatie van die twee) die ze vaak afwerpen. Ze zijn koudbloedig, wat betekent dat hun inwendige lichaamstemperatuur en hun metabolisme volledig afhankelijk zijn van de temperatuur van hun omgeving.
De vroegste reptielen in het fossielenbestand zijn meer dan 300 miljoen jaar oud. Vandaag de dag zijn er meer dan 10.000 soorten die zijn toegevoegd aan de Reptielen Database, waaronder krokodillen, alligators, slangen, hagedissen, schildpadden en schildpadden.
Voor de gelegenheid hebben we een aantal van de vreemdste op een rijtje gezet.
Mary-rivierschildpad (Elusor macrurus)
De groene mohawk van de ‘punkrock’-schildpad is eigenlijk gemaakt van algen, maar dat is niet het enige vreemde aan dit reptiel. De Mary-rivierschildpad kan onder water ademen met behulp van gespecialiseerde klieren in zijn genitaliën. Volgens deskundigen van EDGE of Existence, een programma geleid door de Zoological Society of London, scheidde hij zich ongeveer 40 miljoen jaar geleden af van alle andere levende soorten. Tegenwoordig komt hij voor in Queensland, Australië, en staat op de lijst van bedreigde diersoorten.
Gharial (Gavialis gangeticus)
Deze ernstig bedreigde krokodil ontleent zijn naam aan de ‘ghara,een soort aardewerken pot die qua vorm lijkt op de bol aan het uiteinde van de snuit van de mannetjes. Hij komt badend voor in de grote rivieren van India en Nepal, en verlaat het water pas als het tijd is om te broeden of te poedelen, zo meldt het Wereld Natuur Fonds (WWF).
Groen-groenbloedige skink (Prasinohaema virens)
Zoals de naam al doet vermoeden, krijgt het bloed van deze hagedissen een merkwaardig groene tint. De felle kleur is het gevolg van hoge concentraties van een giftig groen galpigment, biliverdine genaamd. De concentratie hiervan is bij deze hagedissen 40 keer hoger dan wat als dodelijk voor mensen zou worden beschouwd. Volgens een studie waarover Newsweek berichtte, is dit verfijnde verdedigingsmechanisme waarschijnlijk niet één, niet twee, maar vier keer geëvolueerd.
Mata mata schildpad (Chelus fimbriata)
De mata mata schildpad, die voorkomt in de ondiepe zoete wateren en moerassen van Zuid-Amerika, heeft een stijf schild. De rimpels en bulten op zijn huid dienen als camouflage, zodat de schildpad zich kan vermommen als een stuk boomschors of een hoopje water, terwijl zijn vreemd gevormde neus als een snorkel werkt. Dit betekent dat de schildpad kan ademen terwijl ze onder water blijft.
Madagaskar blindsnake (Xenotyphlops grandidieri)
De Madagaskar blindsnake lijkt meer op een regenworm dan op een slang. Net als een worm gebruikt hij zijn kop om zich in te graven in het zand van Madagaskar, waar hij naar voedsel zoekt. Volgens Edge of Existence is het een primitieve soort en de enige overgeblevene in zijn genus – een geslacht van blinde slangen dat meer dan 60 miljoen jaar oud is. Hij staat op de lijst van ernstig bedreigde soorten. Ze is zelfs zo zeldzaam dat er 100 jaar na haar ontdekking in 1905 geen Madagaskar blindslang is gezien.
Varkensneusschildpad (Carettochelys insculpta)
De varkensneusschildpad, die ook wel de fly river schildpad wordt genoemd, dankt zijn naam aan zijn snuit, die er als een varken uitziet. Ze heeft ook een zacht, leerachtig schild en zwemvliezen. De schildpad komt voor in delen van Nieuw-Guinea en het Northern Territory van Australië, maar zoals veel dieren is hij vaak het slachtoffer van de exotische huisdierenhandel.